บทที่ 9 บังเอิญ
1005 คำ
ฟอสหลังจากกลับจากที่ทำงานเขาก็รู้สึกหิวจึงแวะหาอะไรทานก่อนกลับบ้านและแน่นอนว่าร้านของน้ำค้างอยู่ในหนึ่งในเป้าหมายของเขา
“สวัสดีค่ะรับอะไรดีคะคุณลูกค้า”
“น้องน้ำค้างไม่อยู่หรอครับ”
“คุณน้ำค้างอยู่หลังร้านค่ะให้หนูไปตามให้ดีไหมคะ”
“ไม่ต้องหรอกครับเดี๋ยวพอเห็นเมนูน้องน้ำค้างก็คงออกมาเอง”
“ค่ะ รอสักครู่นะคะ” น้ำค้างกำลังยุ่งกับการจัดเรียงข้าวของในตู้เย็น หล่อนเห็นน้องพนักงานเดินเข้ามาก็รู้ได้ทันทีว่ามีลูกค้าเข้ามารับประทานอาหารที่ร้าน
“ลูกค้าสั่งอะไรบ้างจ้ะ”
“นี่เลยค่ะ ท่าทางลูกค้าคนนี้จะรู้จักพี่น้ำค้างนะคะ”
“จริงหรอจ้ะ” น้ำค้างอ่านรายชื่อเมนูทุกตัวอักษรแล้วก็รู้สึกสะดุด เป็นใครไปไม่ได้นอกจากพี่ฟอสพี่ชายของเพื่อนสนิทอย่างฟองดูว์ แค่รู้ว่าเขาแวะมาในใจของเธอก็เต้นระรัว เธออาสาเป็นคนนำอาหารไปเสริฟ์ให้ลูกค้าสุดหล่อถึงโต๊ะ
“อาหารอร่อยๆพร้อมเสริฟ์แล้วค่ะพี่ฟอส”
“ขอบคุณครับ พี่ดีใจจังที่น้ำค้างจำพี่ได้”
“ก็พี่สั่งแต่เมนูโปรดของพี่นี่คะ”
“น้องน้ำค้างทานอะไรหรือยังครับถ้ายังทานพร้อมพี่ดีไหม”
“ได้หรอคะ”
“ได้สิครับ”
“งั้นขอทานข้าวด้วยนะคะ นี่ยังไม่มีอะไรตกถึงท้องน้ำค้างเลย”
“อย่าทำงานหนักจนลืมสุขภาพสิครับ”
“แหะๆ น้ำค้างคงต้องรีบทานเพราะเดี๋ยวจะต้องไปห้างต่อค่ะ ของขาดหลายอย่างเลย”
“พอดีเลยครับพี่ยังไม่อยากกลับบ้าน พี่พาไปดีไหมครับ”
“เกรงใจจังเลยค่ะ”
“ไม่ต้องเกรงใจหรอกครับ พี่รู้ว่าน้องสาวพี่มาขอความช่วยเหลือจากน้ำค้างบ่อยๆ คิดดูสิครับยังไม่เคยทำอะไรให้พี่ทานแต่กับอยากทำให้นายโภคินทาน”
“นี่พี่กำลังน้อยใจน้องสาวตัวเองอยู่หรือเปล่าคะเนี่ย”
“มันน่าน้อยใจไหมล่ะครับ”
“พี่ก็หาใครสักคนทำให้ทานสิคะจะได้ไม่ต้องน้อยใจเวลายัยฟองดูว์ไปทำของอร่อยให้พี่โภคินทาน”
“จริงด้วยครับแต่จะเป็นใครดีล่ะครับเนี่ย”
“ก็ลองมองคนใกล้ๆตัวบ้างสิคะ” น้ำค้างแอบชอบพี่ชายเพื่อนสนิทมาหลายปีแต่ชายหนุ่มก็ยังไม่มีท่าทีจะชอบเธอหรือว่าชอบผู้หญิงคนไหนสักที เธอเลยไม่รู้ว่าจริงๆแล้วสเปคของเขาเป็นแบบไหนกันแน่
“ครับ พี่จะพยายามมองหานะครับ” ชายหนุ่มตอบกลับยิ้มๆหลังมื้ออาหารแล้วเขาก็พาเพื่อนของน้องสาวไปซื้อของ หญิงสาวเพลิดเพลินกับการเลือกซื้อวัตถุดิบเข้าร้านมากๆ เขาเดินตามเธอแล้วก็รู้สึกว่าเพื่อนสนิทของน้องสาวคนนี้ก็มีเสน่ห์เหมือนกันนะ
“คุณฟอส”
“อ้าว คุณเบญนี่เองสวัสดีครับ” ชายหนุ่มเอ่ยทักทายหญิงสาวอย่างเป็นกันเอง
“สวัสดีค่ะ บังเอิญมากเลยมาซื้อของหรอคะ”
“ครับ พาเพื่อนของฟองดูว์เขามาซื้อของเข้าร้านน่ะครับ”
“เจอคุณฟอสพอดีเบญฝากของขวัญไปให้น้องฟองดูว์บ้างได้ไหมคะ คือเบญเกรงใจมากๆเลยค่ะที่ไม่ได้ไปร่วมงานหมั้น”
“เรื่องนี้ยัยน้องของผมไม่ซีเรียสหรอกนะครับ” ชายหนุ่มตอบกลับยิ้มๆ
“เบญแพ้ท้องอย่างหนักเลยค่ะเลยไปร่วมงานไม่ไหว คุณฟอสช่วยเบญเถอะนะคะ ช่วยเอาของขวัญนี้ไปให้น้องฟองดูว์หน่อย”หญิงสาวเอ่ยขอร้องชายหนุ่มเสียงอ่อน
“ครับๆ อย่าทำหน้าเศร้าอย่างนั้นสิครับผมจะเอาไปให้นะครับ”ชายหนุ่มยอมตกลงแต่โดยดีเพื่อให้อีกฝ่ายเลิกทำหน้าเศร้า
“ขอบคุณมากๆเลยค่ะ น้องฟองดูว์น่ารักคู่หมั้นก็คงจะน่ารักไม่ต่างกัน”
“ครับ หล่อมากเลยล่ะครับ สูงยาวเข่าดี”
“พี่ฟอสขา น้ำค้างซื้อของเสร็จแล้วค่ะ อะ อ้าวพี่ฟอสมีแขกน้ำค้างขอโทษค่ะ”
“นี่น้ำค้างครับเพื่อนของฟองดูว์เขา”
“สวัสดีค่ะคุณ...”
“นี่คุณเบญญา คุณเบญเขารู้จักกับฟองดูว์น่ะ”
“อย่างนี้นี่เองยินดีที่ได้รู้จักนะคะคุณเบญ”
“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ เรียกพี่เบญแบบน้องฟองดูว์ก็ได้ค่ะ”
“ค่ะพี่เบญ”
“เรียบร้อยแล้วก็กลับกันเถอะครับ ว่าแต่คุณเบญกลับอย่างไงครับ”
“คงเรียกรถกลับค่ะ”
“ผมไปส่งดีกว่านะครับคนกำลังท้องกำลังไส้ไปไหนมาไหนคนเดียวอันตรายครับ”
“นี่พี่เบญท้องหรอคะเนี่ย”
“ค่ะ ยังไม่นานท้องเลยยังไม่ออก” เบญญาตอบกลับยิ้มๆจากนั้นก็ยกมือบางขึ้นมาลูบหน้าท้องตัวเองอย่างแสนรักคนตัวน้อยที่ยังไม่ได้ลืมตาดูโลกใบใหญ่
“พี่ขอไปส่งคุณเบญเขาด้วยนะครับ”
“ค่ะ มาค่ะน้ำค้างช่วยถือ”
“อะ เอ่อ ไม่เป็นไรค่ะ” เบญญาปฏิเสธออกไปด้วยความเกรงใจ
“คนท้องถือของหนักไม่ดีนะคะ ของน้ำค้างให้พี่ฟอสถือค่ะส่วนของพี่เบญน้ำค้างจะถือให้เอง” หญิงสาวรีบอาสายิ้มๆ หล่อนเต็มใจจะช่วยอีกฝ่ายจริงๆ
“ขอบคุณค่ะ” ในที่สุดเบญญาก็ต้องยอมให้อีกฝ่ายให้การช่วยเหลือแต่โดยดี คนรอบตัวของฟองดูว์นั้นมีแต่คนดีๆ ไม่แปลกที่คนที่เกิดมาในสังคมที่ดีจะเป็นคนดีจากก้นบึ้งของหัวใจ เธอโชคดีจริงๆที่ได้มารู้จักฟองดูว์และครอบครัว เบญญาหลังจากเก็บของเข้าตู้เย็นก็อาบน้ำเตรียมเข้านอน เธอใช้วันลาในวันที่เธอรู้สึกว่าร่างกายรู้สึกเหนื่อยล้าเหลือเกินซึ่งที่ทำงานก็เข้าใจดี อีกไม่นานเธอคงต้องหาอาชีพใหม่ที่เหมาะสมกับเธอมากกว่าการร้องเพลง
- ผู้เขียน
