บทที่9 + แจ้งย้ายที่ลง (มีEBOOK)
1058 คำ
ณ ร้านบุฟเฟ่ต์ชาบู
ทุกคนนั่งเกร็งจ้องหน้ากันอยู่บนโต๊ะอาหาร ไม่มีใครกล้าลุกไปตักอาหารสักคนเพราะมีแขกที่ไม่ได้รับเชิญมานั่งร่วมวงด้วยถึงสองคน ‘ปราชญ์’ คนแรกไม่เท่าไหร่เพราะยังไงก็ถือว่าเป็นเพื่อนร่วมงานยังพอสนิทกันบ้างแต่คนที่อึดอัดมากกว่าใครเพื่อนอาจจะเป็นดารณีเพราะปราชญ์นั่นตามมาด้วยเพราะเธอ แต่ส่วนอีกคนเป็นคนที่คนส่วนใหญ่ไม่ค่อยต้องการมากนัก ‘นลิน’ เจ้านายในแผนกนั่นเอง
‘พามาด้วยทำไม’ สายตาทุกคู่บนโต๊ะจ้องมาที่รวีสื่อความหมายผ่านสายตาอย่างชัดเจนโดนไม่ต้องปริปากพูดคำใด รวีไม่ได้เป็นคนชวนนลินแต่อย่างใดแต่นลินได้ยินที่สุพจน์พูดจึงตามรวีมาอย่างที่เห็น ซึ่งเธอห้ามแล้วแต่นลินก็จะดื่อดึงมาให้ได้
รวีได้แต่ยิ้มแห้ง ๆ ก่อนพูดเพื่อขึ้นเพื่อให้ทุกคนเลิกจ้องเธอแบบจะกินเลือดกินเนื้อ “พวกเราลุกไปตักอาหารกันเถอะ นั่งนิ่งแบบนี้ไม่อิ่มหรอก ป่ะไปตักอาหารกัน” และลุกออกจากโต๊ะไปตักอาหารเป็นคนแรก จึงทำให้ทุกคนค่อย ๆ ลุกตาม มีเพียงนลินเท่านั้นที่นั่งเฉย ๆ
ภายในร้านถูกแบ่งเป็นสองโซน โซนทางด้านซ้ายเป็นอาหาร มีมากมายหลายชนิดทั้งคาวหวานรวมไปถึงน้ำดื่มรสชาติต่าง ๆ ไว้ให้เติมให้กดเต็มที่ ส่วนโซนด้านขวามีเฉพาะโต๊ะอาหาร บนโต๊ะประกอบไปด้วยหมอสแตนเลสเล็ก ๆ เอาไว้ต้มอาหารที่แต่ละคนเลือกสรร เป็นหม้อเฉพาะของใครของมัน
รวีตักอาหารเพิ่มเป็นสองเท่าไม่ว่าจะเป็นหมูสไลด์ ปลา กุ้ง
ข้าวโพด วุ้นเส้นรวมไปถึงผักนานาชนิด เพียงแต่ผักตักมาแค่สำหรับเธอเท่านั้นเพราะนลินไม่แตะผักเลย รวียกอาหารที่ตักมาไว้บนโต๊ะก่อนหยิบแก้วน้ำบนโต๊ะ
“คุณนลินวีตักมาเผื่อแล้วนะคะ เปิดหม้อต้มแล้วต้มกินไปก่อนเลยนะ แล้วน้ำดื่มคุณจะเอาอะไร เดี๋ยววีไปเอาให้”
นลินคิดสักพักก่อนถามรวีว่ามีน้ำอะไรบ้าง
“ก็หลายอย่างนะคะ น้ำอัดลม น้ำส้ม พีช เก๊กฮวย ประมาณนี้ค่ะเท่าที่วีมองผ่าน ๆ”
“งั้นฉันขอน้ำส้ม”
“น้ำนางเอกซะด้วย”
“เอ้า นางเอกก็ต้องดื่มน้ำนางเอกน่ะซิ๊” ”
นลินกล้าพูดหยอกล้อเต็มปากเต็มคำก็เพราะว่าที่โต๊ะมีแค่เธอกับรวีเท่านั้น คนอื่นยังไม่กลับมานั่งที่โต๊ะ หากมีคนอื่นอยู่ด้วยเธอจะไม่พูดเล่นแบบนี้ เธอต้องวางมาดขรึม
เมื่อทุกคนเลือกอาหารที่ตนต้องการได้แล้วก็กลับมานั่งรวมกันที่โต๊ะโดยมีบรรยากาศอึมครึมเหมือนเช่นเดิม ทุกคนต่างก้มหน้าและสนใจแต่อาหารในหม้อของตัวเองโดยไม่เงยหน้าขึ้นมาคุยแต่อย่างใด รวีจึงต้องเปิดประเด็นขึ้นอีกครั้ง
“ดาวเป็นไงบ้างอร่อยเปล่า นี่ร้านเด็ดเลยนะ”
รวีพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ เสหมือนบรรยากาศเป็นปกติ เมื่อมีเสียงที่หนึ่งจึงทำให้เริ่มมีเสียงที่สองและสามตามมา
“อร่อยไหมครับน้องดาว อยากได้อะไรเพิ่มบอกพี่ได้นะ พี่ยินดีรับบริการ”
ปราชญ์เสนอหน้าถามดารณีทันทีเมื่อรวีเปิดประเด็น
“เอ๊า แล้วพวกฉันล่ะ?”
สุพจน์สวนกลับทันควัน
“ไปเอาเองสิครับ ผมบริการเฉพาะสาวสวยแบบน้องดาว ส่วนพวกป้า ๆ และสตรีมีหางเชิญเดินไปเอาเองเลยครับผม” เมื่อปราชญ์พูดคำท้ายประโยคก็หันหน้ามาทางปรีดา ชญาณี รวีและสุพจน์
“ดาวลองชิมหมูห่อชีสดูสิ อร่อยนะ”
รวีจัดการเอาหมูสไลด์มาแผ่และใส่ชีสที่ถูกหั่นเป็นฝอย ๆ ใส่ลงตรงกลางของเนื้อหมูและให้เป็นก้อนกลม ๆ ก่อนเอี้ยวตัวนำหมูห่อชีสที่ทำขึ้นพิเศษใส่ลงหม้อของดารณี โดยมีคนข้าง ๆ คอยมองทุกการกระทำของรวีอยู่
ขณะที่ทุกคนเริ่มผ่อนคลายในการสนทนาที่มีนลินนั่งด้วยแต่ก็เดี๋ยวเดียวเท่านั้นเมื่อนลินเปิดประเด็นบ้าง
“พรุ่งนี้สุพจน์และปราชญ์ต้องไปพบลูกค้าแทนฉันนะ แล้วส่วนเธอ ปรีดา ฉันมีเอกสารด่วน ขอภายในบ่ายของพรุ่งนี้นะ”
“ค่ะ/ครับ”
ทั้งสามขานรับและทุกคนก็ก้มหน้าเงียบกินใครกินมันให้เร็วที่สุดเพื่อที่จะได้ออกไปจากตรงนี้เสียที...เป็นงานเลี้ยงต้อนรับที่ไม่มีอร่อยสักนิด
รวีไม่สามารถกู้สถานการณ์ได้อีกต่อไป บทสนทนาทุกอย่างหยุดชะงัก จึงเงียบสนิทเหมือนอยู่ในป่าช้า รวีหันหน้าไปมองทางนลินและมองด้วยความเหนื่อยใจ ใครเขาพูดเรื่องงานตอนกินข้าวกันบ้างเนี่ย
เมื่อทุกคนอิ่มกันแล้วก็ทยอยกลับบ้านเหลือเพียงแต่รวี ดารณีและนลิน
“น้องดาวพักอยู่แถวไหนคะ? มันดึกแล้วถ้าไกลเดี๋ยวพี่นั่งรถไปเป็นเพื่อน”
รวีถามดารณีด้วยความเป็นห่วง มีเด็กในปกครองทั้งทีต้องเอาใจใส่หน่อย
“ดาวพักอยู่แถว ๆ ตรงโลตัสแรกก่อนถึงสะพานลอยค่ะ”
“ทางเดียวกับพี่เลย ของพี่อยู่ถัดจากน้องไปอีกสักสองสามป้ายน่ะ ไปพร้อมกันเลยแล้วกัน”
ดารณีพยักหน้าและเดินไปรอที่ป้ายรถเมล์พร้อมรวี
นลินได้ยินดังนั้นจึงพูดขึ้นว่า “รวี เดี๋ยวฉันไปส่งที่บ้าน”
“คุณกลับไปก่อนเลยค่ะ เดี๋ยววีจะกลับเป็นเพื่อนน้อง”
“ฉันไปส่งดารณีด้วยก็ได้” นลินพูดห้วนและเร็ว รวีได้แต่ขมวดคิ้วและเอียงคอเล็กน้อยเพราะฟังไม่ค่อยถนัด “ฉันบอกว่า เดี๋ยว - ไป - ส่ง - ดารณี - ด้วย - ก็ - ได้!” นลินเน้นเสียงและคำ
นี่คือคำชวนที่รวีกำลังรอ...
______________________________________
—————————————————
ขอบคุณที่ติดตามอ่านมาถึงตอนนี้นะคะ ในนี้จะลงเป็นตัวอย่างเพียงเท่านี้นะคะ สามารถติดตามต่อได้ในรูปแบบของebook ใน Meb
หรือรายตอนต่อใน readawrite ค่ะ
พิมพ์ชื่อเรื่องหรือนามปากกาหาได้เลยนะ
นามปากกา น.นิรา
เริ่มอ่านเรื่องราวที่ยอดเยี่ยมได้ที่นี่
- ผู้เขียน
