จอมวายร้ายเจ้าหัวใจ EP.06 แผนกระตุกหนวดเสือ (2)
1225 คำ
ชนาธิปสบถคำหยาบออกมาอย่างโมโห ตอนนี้เขาอยากฆ่าคนขึ้นมาจริงๆ ไม่คิดเลยว่าเขาจะโดนผู้หญิงนิสัยเสีย ปากจัดร้ายกาจคนนี้ทำเอาเขาเสียศูนย์ เห็นทีเขาคงต้องคุยเป็นจริงเป็นจังกับรมิดาเสียที ไม่อย่างนั้นเขาคงต้องประสาทไปเสียก่อน
“เกิดอะไรขึ้นวะไอ้ใหญ่ แล้วทำไมแกต้องพูดกับยัยน้ำแบบนั้นด้วย”
กวินท์ถามอย่างไม่พอใจเล็กน้อย แม้เขาจะไม่รู้ว่ารมิดาพูดอะไรกับชนาธิปก็เถอะ แต่ชนาธิปก็ไม่ควรพูดจาน่าเกลียดแบบนี้กับผู้หญิง ร้ายไปกว่านั้นผู้หญิงที่เพื่อนเขาพูดจาไม่สุภาพ ดันเป็นลูกสาวของเพื่อนรักบิดามารดาของพวกเขาอีกด้วย
“ยัยนั่นบอกฉันว่ากำลังเข้าไปอาบน้ำกับยัยเล็กน่ะสิ”
“หืม/เฮ้ย” กวินท์กับเตชิตถึงกับเบิกตากว้าง อึ้งไปกับคำพูดของชนาธิป จะเป็นไปได้ยังไงกันที่รมิดาจะเข้าไปอาบน้ำกับอติกานต์ อีกอย่างสองคนนี้ก็เป็นผู้หญิงเหมือนกันไม่ใช่เหรอ แล้วจะอาบน้ำด้วยกันได้ยังไง หรือว่าเรื่องที่ชนาธิปบอกพวกเขาจะเป็นจริง รมิดามีรสนิยมที่ชอบผู้หญิงด้วยกัน
“นี่แกจะบอกฉันว่ายัยน้ำเป็นเลสเบี้ยนเหรอไอ้ใหญ่”
“แล้วแกคิดว่ายังไงล่ะ ยัยบ้านั่นบอกฉันว่าตอนนี้แก้ผ้าเสร็จแล้ว กำลังจะเข้าไปอาบน้ำกับยัยเล็ก แต่มาโดนฉันขัดจังหวะเสียก่อน”
ชนาธิปบอกอย่างหัวเสีย ตอนนี้ใจของเขาร้อนเป็นไฟอยู่แล้ว ไม่รู้ว่าป่านนี้น้องสาวจะเป็นยังไงบ้าง ใครมันช่างจัดห้องพักได้ห่วยแตกแบบนี้ ทำไมให้รมิดานอนกับอติกานต์ แล้วพลอยไพลินกับมนัญชยาต้องนอนห้องเดียวกัน ทำไมไม่แยกพวกสามสาวนี่ไปอีกห้องหนึ่ง แล้วให้น้องสาวของเขานอนอีกห้องหนึ่ง ทั้งรมิดา พลอยไพลิน แล้วก็มนัญชยาต่างก็เป็นพวกผิดเพศเหมือนกันหมด เขาไม่เข้าใจเลยจริงๆ ว่าทำไมสาวๆ พวกนี้ถึงได้ทำนิสัยบ้า ชอบทำตัวเป็นที่น่ารังเกียจของสังคม เกิดมาเป็นผู้หญิงทั้งทีก็ไม่ยอมเป็นอย่างที่สวรรค์ประทานมาให้ ชอบอะไรที่มันผิดร่องผิดรอย
“ฉันว่ายัยน้ำแกล้งแกหรือเปล่าวะไอ้ใหญ่ เท่าที่ฉันเห็นมาน้องเขาก็ปกติดีนี่นา”
“ปกติกับผีนะสิ ฉันเคยเห็นยัยบ้านั่นหอมแก้มยัยหวานกับยัยลินมากับตา แล้วแบบนี้แกจะหาว่าฉันคิดมากได้ยังไง ผู้หญิงดีๆ ที่ไหนจะกล้าแสดงกิริยาแบบนั้นต่อหน้าสาธารณชน”
“ฉันว่าแกคิดมากไปหรือเปล่าวะไอ้ใหญ่”
“พวกแกนะไม่เจอแบบฉันก็พูดได้สิวะ”
ชนาธิปเอ่ยอย่างหัวเสีย ทำไมคืนนี้พนักงานของผับนี้มันถึงช้าแบบนี้วะ ชายหนุ่มหันไปมองว่าเมื่อไรพนักงานจะนำของที่เขาสั่งมาเสิร์ฟให้เสียที ตอนนี้ใจเขามันร้อนรุ่มจนจะเป็นบ้าอยู่แล้ว มือก็กดเบอร์โทรศัพท์ไปหาน้องสาวก็ดันโทรศัพท์ไม่ติด ที่ร้ายไปกว่านั้นมือถือของอติกานต์ดันปิดเครื่องเสียอีก แน่นอนว่าคนที่ปิดเครื่องไม่มีใครอื่นแน่นอน นอกจากผู้หญิงนิสัยเสียอย่างรมิดาแน่นอนที่เป็นคนปิด
“ยัยบ้านั่นปิดมือถือของยัยเล็กแล้ว แมร่ง! ให้ตายสิ”
“ใจเย็นๆ นะไอ้ใหญ่ ฉันว่าอาจจะไม่มีอะไรก็ได้”
กวินท์บอกอย่างเป็นห่วง ที่เขาห่วงไม่ใช่ห่วงคนที่อยู่มิลานหรอก แต่เขาห่วงคนที่นั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่ตรงหน้าของเขานี่มากกว่า ดูมันทำหน้าเข้าสิ เหมือนกับว่าโลกนี้จะแตกยังไงยังงั้น ชายหนุ่มรู้ดีว่าสิ่งที่เพื่อนรักพูดมันไม่ได้เป็นความจริงหรอก เพราะรมิดา พลอยไพลิน และมนัญชยาเป็นผู้หญิงเต็มตัว ที่สำคัญเขากับมนัญชยากำลังคบหาดูใจกันอยู่
“แกไม่เป็นฉันไม่รู้หรอกไอ้เอก ยัยบ้านั่นร้ายจะตาย นี่ถ้าไม่ติดว่าเป็นลูกสาวของเพื่อนรักพ่อแม่ฉันล่ะก็ ฉันจัดการขั้นเด็ดขาดให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย”
“ขั้นเด็ดขาดเลยเหรอ ขั้นไหนวะ”
“เอาเป็นว่ายัยนั่นจะเข็ดขยาดฉันไปจนวันตายเชียวล่ะ” ชนาธิปบอกเสียงกร้าว ยิ่งนึกถึงเรื่องที่รมิดาพูดกับเขาอีก มันยังติดหูของเขาอยู่เลย”เปลี่ยนจากเสียงร้องเป็นเสียงครางหรือคะพี่ใหญ่ขา” เขาไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนร้ายกาจเท่าผู้หญิงคนนี้เลย
“ฉันว่าแกน่ะอคติกับยัยน้ำเกินไปแล้วไอ้ใหญ่ บางทียัยน้ำอาจจะแค่ล้อเล่นแกก็ได้”
“แกล้งเหรอ? ฉันไม่มีวันเชื่อหรอก ยัยบ้านั่นกำลังจะกวนประสาทฉัน” ชนาธิปบอกเสียงห้าวแกมโมโห คนอย่างเขาหรือจะโดนยัยเด็กบ้านั่นปั่นหัว ไม่มีทางเสียล่ะ “ฉันไม่กงไม่กินมันแล้วเหล้าน่ะ ฉันกลับล่ะ ไม่แน่พรุ่งนี้ฉันอาจจะบินไปมิลานก็ได้”
“เฮ้ย!” กวินท์กับเตชิตถึงกับร้องออกมาอย่างตกใจ แค่โดนกวนโอ๊ย นิดๆ หน่อยๆ ก็ของขึ้น เห็นทีพวกเขาน่าจะไปกอดรมิดาเพื่อเป็นการขอบคุณเสียหน่อยแล้ว ที่ทำให้เพื่อนรักของพวกเขาเต้นเป็นเจ้าเข้าถึงขนาดนี้
“เอาไงดีวะไอ้โฬม ไอ้ใหญ่มันเดินไปโน่นแล้ว”
“เฮ้อ! ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าแค่ยัยน้ำพูดแค่นี้ ไอ้ใหญ่มันถึงกับสติแตกได้ถึงขนาดนี้”
“เออว่ะ” กวินท์เองก็ไม่ค่อยจะเชื่อสายตาเหมือนกัน
“ฉันสงสัยจริงๆ เลยว่ะไอ้เอก” เตชิตเงยหน้ามองเพื่อนก่อนจะพูดในสิ่งที่เขาสงสัยขึ้นว่า “ไอ้ใหญ่มันไปทำอะไรให้ยัยน้ำเกลียดถึงขนาดนั้นวะ ฉันเห็นยัยน้ำคอยหาเรื่องแกล้งไอ้ใหญ่ตลอดเลย”
“ก็เรื่องเดิมๆ นั่นแหละ แกจำเรื่องที่ไอ้ใหญ่ผลักยัยน้ำจมน้ำไม่ได้เหรอ ตั้งแต่นั้นมายัยน้ำก็เกลียดไอ้ใหญ่อย่างกับอะไรดี เรื่องไหนที่ทำให้ไอ้ใหญ่สติแตกยัยน้ำจะทำเสมอ”
“ยัยน้ำนี่แค้นฝังหุ่นจริงๆ เลยว่ะ ดีนะที่ฉันไม่บ้าจี้ตามไอ้ใหญ่ไปแกล้งยัยน้ำน่ะ” เตชิตบอกอย่างนึกสยอง ยิ่งคิดก็ยิ่งเสียวสันหลัง เขารู้ดีว่าแต่ละครั้งที่รมิดาแก้แค้นเอาคืนชนาธิปนั้นมันโหดร้ายแค่ไหน
“แล้วนี่พวกเราจะทำยังไง ไอ้ใหญ่ก็กลับบ้านไปแล้ว”
“ก็กลับสิวะ ถ้าพรุ่งนี้ไอ้ใหญ่มันบินไปมิลานไม่แน่ฉันอาจจะไปด้วยก็ได้”
“ก็ดีนะถือว่าไปพักผ่อน”
“งั้นก็เรียกพนักงานมาเช็คบิลก็แล้วกัน” ชายหนุ่มหันไปเรียกพนักงานของผับมาเก็บเงิน จากนั้นพวกเขาก็แยกย้ายกันกลับบ้าน
/////////
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
- ผู้เขียน
