(ฟาส)
แขนที่ยกไม่ขึ้น หัวที่รู้สึกปวดหนึบจนแทบลืมตาไม่ขึ้น ฉันได้พยายามยกแขนขึ้นมาจับหัว ตามตัวรู้สึกอ่อนแรง ฉันรับรู้ได้ทันทีเลยว่าร่างกายของฉันไม่ปกติ ก่อนจะค่อย ๆ เปิดเปลือกตาขึ้น แล้วพยายามกะพริบตาให้ปรับรับกับแสงที่สว่างจ้าในตอนนี้
"เฮือก! "
แต่ต้องสะดุ้งเมื่อรับสัมผัสที่อยู่บนหน้าผากนั่นคือมืออุ่น ๆ ของผู้ชายที่ฉันเคยรัก พบว่าแผ่นดินนั่งอยู่ข้าง ๆ ใบหน้าของเขาดูนิ่งเฉยและเย็นชา ไม่มีคำพูดอะไรออกมาจากปากของเขานอกจากการกระทำ ที่ทำให้ฉันเกิดความฉงนใจ
ฉันได้แต่นิ่งและมองการกระทำของเขาที่มันผิดแปลกไป แม้ใบหน้าจะนิ่งเย็นชา แต่ว่าแววตาของเขามันดูอบอุ่น ท่าทางของเขาเหมือนแผ่นดินที่เคยเป็นคนรักของฉันในวันวาน การกระทำในอดีตที่เขาเคยทำแบบนี้กับฉันในยามที่ฉันป่วย ไม่อยากจะให้เขาเปลี่ยนไปเลย อยากให้เขาเป็นแผ่นดินคนเดิมในแบบที่ฉันรู้จักและดูแลฉันเหมือนเก่า
ทำไมเราสองคนถึงได้เปลี่ยนแปลงไป
ทำไ
