“อาซ้อทำให้ผมไม่มีทางเลือก และคืนนี้จนกว่าผมจะได้สิ่งที่พอใจ ผมถึงจะปล่อยอาซ้อกลับห้องตัวเอง”
ซึ่งแน่นอน โจวฟางจื่อ รู้ว่าเรื่องนี้มันต้องเกิดขึ้น นับแต่เธอตั้งใจเปลี่ยนบทในนิยาย เธอต้องไม่เป็นนางเอกเจ้าน้ำตา เลิกแบกภาระจนเต็มหลังไหล่ นิยายเรื่องนี้จะมีแต่นางร้ายสายฟาด ที่ล่าแต้มผู้ชายในเรื่อง พวกเขาต้องอยู่ในกำมืองามๆ ของเธอ
เมื่อเป็นเช่นนี้ ย่อมต้องเจ็บตัวบ้าง ซึ่งเป็นเรื่องธรรมดา
“ได้ยินที่ผมพูดไหม ผมจะไม่ปล่อยอาซ้อไปไหน”
หญิงสาวไม่ได้ตอบคำด้วยคำพูดใด และน้ำตาที่เอ่อล้นขอบตาก็เป็นไปตามร่างกายที่ถูกแรงกระทำของชายหนุ่ม
นิ้วใหญ่ๆ อยู่ในโพรงปากนาง เขากวาดไล้ต้อนลิ้นเรียวสากร้อน และนางส่งเสียงอื้ออ้าประท้วงเล็กๆ ท่าทางนั้นจะว่าทรมานก็ไม่ใช่ หากมันเต็มไปด้วยการแสดงออกถึงความวาบหวามใจ ชวนให้ซ่านสยิว
นางยั่วเขา ปั่นหัวเขา นี่คือแผนร้ายๆ ของสตรีที่มาจากโลกอื่น
“อ๊ะ... อ๊า... อื้อ...”
หวังเสี่ยวเกอ แม้ไม่ใช่คนทึ่ม แต่นี่คือครั้งแรกที่แตะเนื้อต้องตัวสตรีอย่างใกล้ชิด และออกจะทำรุนแรงตามสัญชาติญาณดิบเถื่อน ซึ่งตัวเขาก็แปลกใจ ที่ควบคุมอารมณ์ที่คุกรุ่นในร่างกายไว้ไม่ได้
เมื่อเวลาผ่านไปเกือบอึดใจใหญ่ๆ หวังเสี่ยวเกอก็ปล่อยมือ และเอานิ้วที่กวาดอยู่ในโพรงปากของเธอออก
“อาซ้อทำให้ผมโมโหเอง” เขาเอ่ยเสียงห้วนและกระด้าง แต่ไม่ได้ขอโทษเธอ นั่นคงเพราะละอายใจ เนื้อแท้แล้ว อีกฝ่ายจิตใจดี ที่สำคัญเขาคือตัวละครที่รักโจวฟางจื่อด้วยใจจริง แม้จะเป็นรักอันบริสุทธิ์ของเด็กหนุ่มก็ตาม ซึ่งสุดท้ายจบด้วยการลาจาก
“ทุกอย่างมันต้องใช้เวลา นายบังคับใครไม่ได้ อีกอย่าง.. ถ้าฉันกับนาย ทำเรื่องที่ไม่ถูกต้อง คนเสียหายย่อมเป็นฉัน”
“ละ แล้วผมต้องทำอย่างไร” เขาถาม และมือใหญ่ๆ จับมือหญิงสาวไปวางที่หน้าอกข้างซ้าย หัวใจเขาเต้นแรง มันบ่งบอกว่า รู้สึกกับเธอมากมายเหลือเกิน
“ใจผมมันเป็นของอาซ้อ ผมไม่มีวันหันมองไปทางอื่น”
และเธอก็ยิ้มให้เขา ยิ้มอ่อนโยน พร้อมการปลอมประโลม โถ บางทีโจวฟางจื่ออยากเป็นนางเอกแสนดี แต่นั่นคือบทบาทเดิมแล้วเธอต้องดีจนเซ่อ ไปเพื่อการใดกันเล่า
“เสี่ยวเกอ หากฉันหย่าขาดกับต้าเกอเมื่อไหร่ และไม่มีพันธะใดๆ ฉันคงพิจารณานายเป็นคนแรก”
คนตรงหน้าเธอขมวดหัวคิ้วมุ่น คราแรกเขาดีใจที่ได้ยินอย่างนั้น แต่พอคิดให้ถ้วนถี่ เธอกำลังยื่นเงื่อนไขที่ยากมากๆ แก่เขา
“หย่า... ถึงตอนนี้ ต้าเกอก็ไม่กลับมา ไม่เห็นจำเป็นต้องทำเรื่องให้วุ่นวายเลย”
“ฉันไม่อยากเป็นขี้ปากชาวบ้าน นับวันนายก็โตขึ้น ส่วนฉันแก่ลง อีกสิบปีนายยังจะชอบผู้หญิงที่อายุมากกว่าเหรอ แล้วแม่นายล่ะ พี่สาวนาย รวมถึงคนอื่นๆ พวกเขาไม่คิดว่าฉันเป็นสตรีระยำ ที่ตกเป็นเมียของพี่ และน้องชายเหรอ”
เธอถามด้วยเสียงดัง คำพูดก็จิกกัด จนหวังเสี่ยวเกอ หน้าเหวอ กระนั้นเขาก็ยกมือขึ้นให้สัญญากับเธอ
ท่าทางเขาเก้ๆ กังๆ และมันน่ารักดีพิลึก
“หวังเสี่ยวเกอจะเคารพ และรักอาซ้อคนเดียว”
ได้ยินอย่างนั้น อารมณ์พิศวาส ซ่านสยิวพลันหายไปชั่วขณะ อีกฝ่ายต้องการเคารพเธอ บ้าไปแล้ว เธอไม่ใช่สิ่งศักดิ์สิทธิ์สักหน่อย
“นายอยากทำอย่างนั้นจริงๆ เหรอ”
เขายิ้มเขินๆ และพยกหน้ารับ
“ผมไม่มีใครแน่นอน”
“ฮึ เชื่อได้เหรอ แม่เด็กใจแตกข้างบ้านมองนายตาละห้อยเสมอ และเพื่อนที่โรงเรียนอีกละ ไหนจะเจ้ๆ ที่ตลาด ฉันเห็นนะว่า นายหว่านเสน่ห์ไปทั่ว”
ยามนั้นหวังเสี่ยวเกอเกาผมบนศีรษะ และยิ้มเก้อเขิน
“ก็ถูกชมว่าหล่อ มันเลยเผลอหลงตัวเองนิดหน่อย”
“อืม ก็นายมันหล่อจริงๆ นี่นา”
เมื่อเธอเอ่ยอย่างนั้นจบ มือข้างหนึ่งก็สัมผัสใบหน้าอีกฝ่าย และลูบแก้มเบาๆ ก่อนเขี่ยริมฝีปากบางๆ ที่เป็นหยักสวยแล้วรั้งมันลงมา ริมฝีปากเขาเป็นสีแดงเข้ม มันน่าจูบเป็นบ้า ผิวเขาขาว หุ่นกำยำ ดูสบายตาไปหมด
“บางที ถ้านายทำตัวดีๆ และเชื่อฉันให้มาก เราอาจมีเรื่องพิเศษทำร่วมกัน โดยไม่ให้คนอื่นรู้”
เพียงแค่เธอเอ่ยอย่างนั้น หวังเสี่ยวเกอก็คิดฝันไปไกล เขาจับมือข้างเดียวกันของเธอ แล้วจุมพิตที่หลังมือแผ่วเบา
“อาซ้อต้องเป็นคนแรก และคนเดียวของผม”
นัยน์ตาสีขลับของเขาเป็นประกาย ทั้งใสซื่อ แต่ก็เจือไฟตัณหาที่ร้อนแรง
“เดี๋ยวก่อนนะ นี่จะให้ฉันพรากความบริสุทธิ์ของนายอย่างนั้นเหรอ...”
เธอถาม ไม่ได้ต้องการล้อเลียนเขา ก็คนตั้งรับไม่ทันนี่นา
หวังเสี่ยวเกอหน้าแดงระเรื่อ เขาเขินอายเหลือเกินแล้ว
“ผมยังไม่เคยนอนกับใคร... เรื่องนี้มันสำคัญมาก”
“ขอบใจที่นายอยากทำแบบนั้นกับฉัน แต่เตือนไว้อย่างอย่าเอาเรื่องบนเตียงผูกมัดใคร และฉัน...ตอนนี้ยังอยู่ในฐานะอาซ้อนาย... ฉะนั้นแค่มัดจำไว้ก่อนก็พอ”
เมื่อบอกเขาจบ หญิงสาวก็ใช้สองมือโน้มศีรษะเขาลงมาพร้อมเขย่งปลายเท้าขึ้นสูง
หวังเสี่ยวเกอเขินอายอย่างหนัก เขาหลับตาปี๋ลุ้นว่าจะเกิดสิ่งใดต่อจากนั้น หากบอกว่าเขาเป็นไก่อ่อนก็ไม่ผิด ด้วยนี่คือครั้งแรกจริงๆ
คนที่มาจากโลกอื่นนึกสนุก เธอชอบเด็กหนุ่มๆ มันจะผิดตรงไหนเล่า ในเมื่ออีกฝ่ายไม่รังเกียจเธอ ทั้งยังแสดงออกว่า ต้องการทำเรื่องอย่างว่ากับเธอ และจะให้โจวฟางจื่อเล่นบทนางเอกตามธรรมเนียม และหวงเนื้อหวงตัวอะไรแบบนั้น ผิดแล้วละ เธอมีความรู้สึกกับแรงปรารถนาที่เร่าร้อนไม่ต่างจากเขา
“ตัวสั่นจัง...”