ยัยส้มจี๊ดของอาไฟ

แรดเปิดเผย

"จริงไหม ที่อาพูดจริงรึเปล่า" ผมถามส้มจิ๊ดอีกครั้ง แค่เห็นสีหน้าตอนนี้ก็รู้แล้วว่าเธอโกรธมากแค่ไหน

"เท่าไหร่ ข้าวจานนี้คิดเท่าไหร่" ฉันหันไปถามคุณนวล

"คุณไฟค่ะ นวลขอร้องส้มจิ๊๊ดยังเด็กอยู่ อย่าทำแบบนี้เลยนะคะ" นวลช่วยพูดขอร้อง แต่ไฟกับกอดอกทำเฉย เขาปรายตามองส้มจี๊ดด้วยห่างตา

"เด็กคนนี้แสบมาก คุณนวลยังไม่รู้นิสัยของเธอหรอกครับ ผมเป็นผู้ปกครองของเธอผมรู้ดีที่สุด"

"ร้อยหนึ่ง"

"ชอบจบปัญหาด้วยเงิน คิดว่าตัวเองรวยมากหรือไงวันนี้ไปทำงาน ถ้าไม่ทำก็ไม่ต้องกินข้าว ส่วนห้องนอนไปนอนที่ห้องคนงาน"

"รู้ไหม คนที่ส้มจี๊ดเกลียดที่สุดคือใคร คือคุณอา ส้มจี๊ดเกลียดคุณอาที่สุดในสามโลกเลย" ส้มจี๊ดกำหมัดแน่นเธอรู้สึกอายเมื่อถูกสายตาจ้องมาที่เธอ ไฟแสยะยิ้มเขาไม่สนใจตักข้าวกินอย่างอร่อย

"เงาะ"

"ครับคุณไฟ" ไฟตะโกนเรียกชื่อผู้ชายคนหนึ่งไม่นานเขาก็เดินเข้ามาในบ้าน เขามีรูปร่างสูงผิวเข้มผมฟูคล้ายเงาะ

"พาส้มจี๊ดไปห้องพักคนงานหาเสื้อผ้าคนงานให้เธอใส่ เรื่องงานวันนี้ฉันยกให้นายช่วยพาเธอไปทำงาน แลกข้าววันนี้ที" ไฟยักคิ้วให้ส้มจี๊ด

"ได้ครับคุณไฟ" ส้มจี๊ดกำหมัดแน่น ก่อนที่เธอจะเดินออกไปก็ไม่วายส่งสายตาเกลียดชังมาให้เขา ไฟส่ายหน้าก่อนที่เขาจะก้มลงทานข้าวต่อ ส้มจี๊ดที่เดินลากกระเป๋ามาที่ห้องพักคนงาน

"นี้คือห้องพักของเธอ"

"ทำไมมันอยู่ห่างคนอื่นแบบนี้" ต้องเป็นฝีมืออาไฟแน่ คงอยากจะให้เรากลัวหัวหดล่ะสิ ฝันไปเถอะคนอย่างส้มจี๊ดไม่กลัวอะไรง่ายๆหรอก

"ก็มันเหลืออยู่ห้องเดียวแล้วถ้าไม่นอนที่นี้ก็แล้วแต่นะ ส่วนนี้เสื้อผ้าคนงาน" เงาะยื่นเสื้อผ้าชุดคนงานให้ส้มจี๊ดก่อนที่เขาจะเดินออกไป ส้มจี๊ดเปิดประตูเข้ามาในห้องเธอเดินไปนั่งลงที่ฟูนอนเก่าๆ

"คุณอาโคตรใจร้ายเลย จะกี่ปีกี่ปีก็ไม่เคยเปลี่ยน คนแก่บ้าอำนาจ"

"ใครแก่" ร่างบางสะดุ้งส้มจี๊ดกลืนน้ำลายลงคอ เธอรีบปรับสีหน้าเป็นปกติแล้วหันไปฝืนยิ้มให้ไฟที่เดินเข้ามาในห้องเขาเดินมายืนอยู่ข้างๆเธอ

"อยู่ได้ไหม ก็อย่างว่า เรานะนิดหนึ่งก็ถอดใจยอมแพ้ตั้งแต่ยังไม่เริ่ม"

"ขี้ตู่ คุณอาเอาอะไรมาพูด"

"เอาความจริงไง ถ้ามันไม่ใช่เรื่องจริงแล้วตอนนั้นหนีไปทำไม ทำไมไม่สู้"

"สู้! สู้แย่งคนแก่อย่างคุณอานะเหรอ ไม่เอาหรอกส้มจี๊ดชอบหนุ่มๆ ไม่ได้ชอบคนอายุสามสิบกว่าอย่างคุณอา"

ส้มจี๊ดยักคิ้วกวนๆเธอกอดอกแล้วเดินตรวจรอบห้อง ไฟปรายตามองวุ้นเส้นตั้งแต่หัวจรดเท้า ส้มจี๊ดที่รับรู้ได้ถึงสายตาของเขาก็หันไปถามแต่เพราะไม่ทันระวังและไม่รู้ว่าเขาเดินตามเธอมาตั้งแต่เมื่อไร่ทำให้ริมฝีปากเธอแตะกับริมฝีปากของเขาอย่างจัง ดวงตาเล็กเบิกกว้างตกใจเช่นเดียวกับไฟที่เขาเองก็ตกใจเป็นส้มจี๊ดที่ได้สติเธอรีบเช็ดปากตัวเอง

"รังเกียจอาขนาดเลยเหรอ"

"ใช่"

"ก็ดี เพราะอาก็ไม่ชอบเด็กอย่างเราเหมือนกัน ถ้าดีนะ ต้องอายุเยอะกว่านี้คุยกันรู้เรื่องดีที่สุด" แล้วทำไมแต่ก่อนถึงบอกว่ารักล่ะ

"ถูก เพราะสองคนต่างกันเกินไป อายุ นิสัยก็เข้ากันไม่ได้ ที่สำคัญคุณอาไม่ชอบเด็กดื้อ ส้มจี๊ดเองก็ไม่ชอบคนแก่เหมือนคุณอา"

"นี่!"

"เชิญคุณอาออกไปได้แล้วนะคะ ส้มจี๊ดจะเปลี่ยนเสื้อผ้าพร้อมทำงานแลกข้าวแลกน้ำ ตามคำสั่ง" ส้มจี๊ดเบ้ปากเธอแอบมองไฟด้วยหางตาเมื่อเขาเดินออกไปจากห้องก็รีบปิดประตูทันที

"เด็กแสบ ดูสิว่าเธอจะทนได้สักกี่น้ำ"

ครั่งชั่วโมงต่อมา

"คุณไฟ ส้มจี๊ดมาแล้วค่ะ" นวลหันไปพูดกับไฟที่กำลังยืนสั่งคนงานลูกน้อง ไฟหรืออัคคี สุทธิกานต์ เจ้าของไร่สวนผึ้ง สวนกุหลาบที่ส่งออกนอกประเทศ เขามีสวนกุหลาบหลายพันไร่และยังสวนองุ่นฟาร์มวัวและโคนมอีกมากมายทำให้เขารวยอันต้นๆของจังหวัดและอาจจะรวยกว่านั้นอีก

"หึ" ผมแอบมองส้มจี๊ดที่ใส่เสื้อพนักงานเธอสวมรองเท้าบูดสวมถุงมือถักเปียใส่เสื้อแขนยาวลายสก็อตทำให้ดูเหมือนพนักงานจริงๆ

"มองอะไร"

"เอาล่ะ พนักงานใหม่มาแล้ว งั้นก็มาเริ่มงานกันเลยดีกว่า ตามอามาสิ"

"เชอะ" ส้มจี๊ดยอมตามหลังเขาไป พนักงานทุกคนต่างก็มองไปที่เธอบางคนรีบวิ่งมาถามยิ้มที่ยืนมองอยู่ห่างๆ

"คุณนวล รู้จักเธอรึเปล่าครับ ก็ไหนคุณไฟไม่รับคนงานเพิ่มแล้ว"

"ส้มจี๊ดเธอเป็นลูกสาวของเพื่อนบ้านนะ คุณไฟรับเลี้ยงเธอนะคะ ฉันเองก็ไม่ค่อยจะรู้เรื่องสักเท่าไหร่ต้องขอโทษด้วยนะคะที่บอกได้แค่นี้"

"ไม่เป็นไรครับ" ด้านส้มจี๊ดที่เดินหลังไฟ เพราะไฟหยุดเดินทำให้เธอจนเข้ากับแผ่นหลังของเขาอย่างจัง

"โอ๊ย นี่ จะหยุดทำไมไม่บอกกันเลย" ส้มจี๊ดลูบหน้าผากตัวเองไฟหันกลับไปมอง เขาแอบยิ้มมุมปากก่อนจะกระซิบถาม

"แล้วไม่ได้พกตามาด้วยเหรอ ถึงไม่รู้ว่าอาหยุดเดินตั้งนานแล้ว"

"ขี้โกง คุณอาตั้งใจแกล้งส้มจี๊ด"

"ตรงไหนที่บอกว่าตั้งใจแกล้ง ช่วยบอกอาหน่อยได้ไหม" พูดจบก็โน้มหน้าเข้าไปใกล้ เพราะกลัวว่าถ้าเธอห่างจากเขาจะถูกมองว่าเป็นเด็กแสบขี้ขลาดยอมแพ้ตั้งแต่ยังไม่เริ่ม ส้มจี๊ดจึงก้าวขาออกไปข้างหน้าหนึ่งก้าวเธอตั้งใจจะเอาชนะเขาแต่เพราะยังไม่มีอะไรตกถึงท้องตั้งแต่เช้าทำให้ท้องของเธอร้องเสียงดัง ไฟแอบหัวเราะในลำคอ ส้มจี๊ดควัดสายตามองเขา

"หัวเราะอะไร ก็แค่หิวเอง" ทำไมท้องต้องมาร้องตอนนี้ด้วย

"ถ้าหิวข้าวก็ทำงานให้เสร็จ เดี๋ยวจะให้นวลทำอาหารมาให้ แต่หลังจากที่เธอ ทำความสะอาดคอกม้า เก็บขี้ม้าเข้าถุงเรียบร้อยแล้วนะ"

"อะไรนะ ให้ส้มจี๊ดเก็บขี้ม้าอย่างนั้นเหรอ" ส้มจี๊ดหันไปมองรอบๆเธอรีบปิดจมูกตัวเองแล้วหันไปมองไฟที่ยืนกอดอกมองเธออยู่

"ใช่ ให้เวลาสามชั่วโมง ทำให้เสร็จ ไม่เสร็จไม่ต้องกินข้าว"

"คุณอา แต่มันขี้ม้านะ สกปรกจะตาย" ไม่มีวันทำหรอก ใครมันจะทำได้ลงเหม็นก็เหม็น

"หันไปมองรอบแล้วหรือยัง" ส้มจี๊ดหันไปมองรอบๆอีกครั้งคราวนี้เธอเห็นคนงานต่างก็ช่วยกันทำความสะอาด ไฟแสยะยิ้ม

"ทำได้รึเปล่า"

"คุณไฟครับ ตอนนี้ผมได้ขนของที่จะส่งขึ้นรถหมดแล้วนะครับ" ส้มจี๊ดชะงักเมื่อได้ยินเสียงเธอหันไปมองผู้ชายตรงหน้า ทิวขมวดคิ้ว เขาเดินมาหาส้มจี๊ดก่อนที่ทิวจะฉีกยิ้มกว้างเพราะจำได้ลางว่าคนตรงหน้าเขาเป็นใคร

"ทิวใช่ไหม"

"ส้มจี๊ดใช่ไหม"

"ทิวจริงๆด้วย" เพราะดีใจที่ได้เจอเพื่อนเก่าทำให้ส้มจี๊ดลืมตัวกระโดดเข้ากอดทิวต่อหน้าไฟ โดยที่เธอลืมไปสนิทเลยว่าไฟยืนอยู่ข้างๆ

"ทำอะไรกัน! เห็นอายืนอยู่ตรงนี้ไหม ทำอะไรหัดอายคนอื่นบ้าง" ส้มจี๊ดเบ้ปากเธอตบไหล่ทิวแล้วยิ้มให้เขา

"แค่กอดกันเท่านั้นเอง ทำไมต้องทำหน้าโหดเหมือนโกรธก็ไม่รู้"

"ยังจะเถียงอีก ไม่รู้ตัวเหรอว่าทำอะไรผิด" ต่อหน้าต่อตาแท้ๆยังจะกอดกันให้เห็น

"เรื่องอะไรเหรอคะ ทิวเขาเป็นเพื่อนส้มจี๊ดมาตั้งแต่เด็ก แค่กอดเนี่ยผิดด้วยเหรอ หรือว่าคุณอาคิดไกลกว่านั้น" ส้มจี๊ดก้าวเข้าไปหาไฟเธอเท้าสะเอวรอคำตอบ ไฟจ้องเขม็ง

"แต่อย่างไงเธอก็เป็นผู้หญิง ความเป็นกุลสตรีนะมีไหม"

"ไม่ มี ค่ะ จะเรียบร้อยเหมือนผ้าพับไว้ทำไม คุณอาไม่รู้เหรอคะ เห็นเงียบๆแรดเงียบนะคะ ส้มจี๊ดเปิดเผย ถ้าจะบอกว่ารักก็รักเลย ถ้าไม่รักหล่อให้ตายยังไม่ ไม่รัก โนสม โนแคร์" เชอะ ส้มจี๊ดซะอย่าง คุณอานะไม่รู้อะไรซะแล้ว

"แรดอย่างเปิดเผยสินะ"