ผมนั่งมองโทรศัพท์ที่สั่นไม่หยุด ก่อนจะหยิบมาปิดเครื่อง แล้วลุกเดินไปซื้อน้ำ ผ่านมาสองวันแล้วที่ผมไม่ได้เกาะติดพราวไหม ยอมรับเลยว่าผมกำลังเป็นบ้า ผมหวงพราวไหมจนหน้ามือตามัว ถึงต้องถอยมารักษาอาการนี้ก่อน เพราะกลัวว่าจะส่งผลเสียต่อความสัมพันธ์ของเราสองคน
"พี่ติณคะ" ผมหันไปมองก็พบกับซาร่าที่เรียกผม
"มีอะไรหรือเปล่า"
"คือ ซาร่าไม่เข้าใจวิชานี้น่ะค่ะ พี่ติณพอมีเวลาว่างติวให้ซาร่าสักนิดหนึ่งไหม"
"ได้" ผมกับซาร่าเดินมานั่งตรงลานเกี่ยร์ ก่อนที่ผมจะสบตากับร่างบางที่นั่งอยู่กับกลุ่มเพื่อน
"พี่ติณ ซาร่าไม่เข้าใจตรงนี้น่ะค่ะ" ผมหันไปสนใจหนังสือตรงหน้าต่อ
ปึก!!! ขวดน้ำที่กระทบกับโต๊ะก่อนจะมีร่างบางเดินมานั่งข้างๆ เป็นคนรักของผมที่ไม่ได้เจอกันมาสองวันแล้ว
" ที่รักจะเดินไปซื้อน้ำไม่ใช่เหรอคะ" พราวไหมพูดขึ้นก่อนจะมองหน้าผม พร้อมกับรอยยิ้มน่ารักแต่ซ่อนไปด้วยความดุร้าย
"ไม่เห็นพี่ติณกำลังติวให้ฉันหรื
