“โรสดูเป็นคนอ่อนไหวมาก ถ้าแกทอดทิ้งเธอ เธออาจตรอมใจตายไปอีกคนก็ได้”
อัลเบอร์โตยกผ้าขนหนูขึ้นเช็ดเหงื่อที่ไหลลงริมฝีปาก ก่อนตอบโดยทอดสายตามองออกไปนอกกระจกหน้าต่าง ทิศเดียวกับที่ตั้งของวิลลาที่รสิตาคงทำอะไรสักอย่างอยู่ตอนนี้ อาจเป็นการทำความสะอาดจัดโน่นจัดนี่ที่เธอชอบทำก็ได้
“ใครบอกแกว่าฉันแค่ขำๆ”
อาโมชะงักมือที่กำลังยกเวทนิดหนึ่ง คิ้วเข้มเลิกขึ้นอย่างประหลาดใจ ขณะจ้องมองสบตาน้องชายอย่างไม่คาดฝัน
“รักเธอเหรอ?”
อัลเบอร์โตเสมองไปทางอื่น ก่อนตอบกระแทกเสียง
“เออ!”
พี่ชายของเขาหัวเราะเสียงห้าว ขณะสลับมือถือเวทอันใหญ่ไปยังข้างซ้าย จังหวะเดียวกับที่สาวสวยในชุดแนบเนื้อเดินส่ายสะโพกมาทักขอทำความรู้จักชายหนุ่มทั้งสองและส่งสายตาและคำพูดทำนองว่าหาก พวกเขาพร้อมจะไปกับเธอ เธอจะบำรุงบำเรอพวกเขาพร้อมกันอย่างถึงใจ! อัลเบอร์โตลุกออกจากบล็อกที่นั่ง เดินหนีไปทางห้องล็อคเกอร์ ปล่อยให้พี่ชายเขารับมือกับเธ
