Chapter 15 ได้โปรดอย่าหยุด

1212 คำ

“รู้แล้วน่า” รสิตาซุกหน้าลงกับอกเขาอีกครั้งอย่างเขินอายในคำพูดกำกวมของตน แต่เมื่อชายหนุ่มยกมือขึ้นจับทรวงอก แทรกมือเข้าไปตามช่องรังดุม เธอก็หายใจสะท้าน “ไหน... พ่อเคยทำแบบนี้ไหม” เธอสั่นศีรษะ “ไม่เคยค่ะ” “เหรอ...” เขาโน้มใบหน้าผ่านริมฝีปากเธอไป ก้มลงดูดดึงลำคอระหง กระซิบกระซาบถามย้ำเพื่อได้รับคำตอบเดิมตามที่คาดหมาย จากที่ตั้งใจจะแกล้งเธอเล่นให้หญิงสาวลืมเรื่องเครียดและคลายความกลัวไป มังกรร้ายที่หลับใหลกลับผงาดดุนดันสะโพกเธอ เขาแหวกเสื้อเธอออก ลิ้นสากลากเลียทั่วเนินอกสล้าง ขบกัดจนเป็นรอยแดงเป็นปื้นไปทั่ว สร้างความหฤหรรษ์ให้สาวน้อยจนเธอแหงนเงยศีรษะเปิดทางให้เขา ก่อนดันท้ายทอยชายหนุ่มให้ก้มลงมามากเข้า มือน้อยสั่นเทาพยายามปลดกระดุมเสื้อตัวเองออกจนเขายิ้มชิดอก อัลเบอร์โตกระชากมือครั้งเดียว รังดุมก็หลุดออกไปทั้งหมด เผยร่างน่าปรารถนาให้เขาเห็นวับแวม น่าค้นหา “เปลี่ยนชุดซิ” เขาสั่ง “ฉัน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม