บทที่ 13 สังขยาฟังทอง ตอนต้น

1259 คำ
ระหว่างที่ท่านน้าไปขายกระต่าย ด้านจางจิ้งและน้องชายหลังจากวางข้าวของไว้ที่บ้านท่านน้าเสร็จก็สะพายกระบุงขึ้นหลังกลับขึ้นเขาไปอีกรอบเพื่อเก็บฟักทอง นางบอกอร่อยย่อมต้องอร่อย ดังนั้นสามพี่น้องจึงเก็บมันมาอีกเต็มสองกระบุงรวมกับที่อาเฉียงอุ้มอยู่หนึ่งลูก ยังไม่รวมที่พวกเขาเก็บมะพร้าวเพิ่มอีกสี่ลูกถืออยู่ในมือ “ข้าว่าพอเถิดพี่ใหญ่” อาเฉียงกล่าวขึ้นอย่างอดไม่ได้ พี่ใหญ่พาพวกเขาเก็บฟักทองจะหมดป่าแล้วกระมัง จางจิ้งชะงักเหมือนพึ่งนึกได้ เพราะมันมีมากทั่วป่าจึงสนุกไปเสียหน่อย ร่างสูงเงยหน้ามองดวงตะวันก็พบว่าใกล้จะตรงศีรษะแล้ว “เช่นนั้นกลับกันเถิด ป่านนี้ทุกคนคงกลับมาแล้วกระมัง” ทั้งสามหอบหิ้วฟักทองและมะพร้าวอีกสามสี่ลูกเดินออกจากป่า กลับมาถึงท่านพ่อก็มาถึงแล้วอย่างที่คิด กำลังช่วยขนของมาไว้ในครัว พูดคุยกันครู่หนึ่งอ้ายเสินและจางลี่ก็ขึ้นเกวียนบังคับม้ากลับไป ไม่ลืมบอกเด็ก ๆ ว่าอย่าทำให้ท่านน้าปวดหัว เยว่ซินยืนส่งทั้งสองจนเลี้ยวเข้าบ้านไปนางจึงเดินตามบุตรชายเข้ามาในบ้านเช่นกัน “ข้าพาน้องชายไปเก็บฟักทองมาเพิ่มขอรับ” เยว่ซินมองในตะกร้า นับดูรวมทั้งหมดเกือบยี่สิบลูกที่มีอยู่ตอนนี้ อาถงและอาเฉียงช่วยกันนำมันไปเรียงไว้บนแคร่ได้ถึงสองแถวเชียว ยังดีที่มันสามารถเก็บได้นาน วันนี้ทำไม่หมดเก็บไว้ทำอาหารทำของหวานวันหน้าก็ได้ ทุกคนช่วยท่านน้าขนของออก ของเก็บจากป่าก็เก็บตามท่านน้าเก็บ เนื้อไก่ ปลาหมึก กระดูกหมูและเลือดนำใส่ถ้วยเก็บไว้ในตู้ ช่วยกันคนละไม้ละมือก็เสร็จแล้วเยว่ซินหยิบจับยังไม่ทันเหนื่อย ดียิ่งที่มีหนุ่มน้อยช่วยเหลือ ครานี้ก็เป็นเวลาเข้าครัวของนางแล้ว “น้าจะทำอาหารและสังขยาฟักทองในครัว เจ้าใหญ่พาทุกคนไปเล่นก่อนก็ได้” “ข้าช่วยขอรับ” มู่เฉินส่ายหน้าไม่ยอมไปไหน ทั้งอาหาร ทั้งสังขยาฟักทองไหนเลยท่านแม่จะทำไหว จางจิ้งเองก็ไม่ยอมไป ท้ายที่สุดสามบุรุษก็ตกลงกันว่าจะช่วยงานครัวท่านน้าเสียก่อน ผู้เป็นมารดามองมู่เฉินด้วยรอยยิ้ม สุดท้ายนางก็พยักหน้ายอมให้ช่วยอย่างเสียไม่ได้ “อาถงและอาเฉียงไม่ต้องทำก็ได้ พี่ชายช่วยท่านแม่ก็เพียงพอแล้ว” มู่เฉินหันไปบอกทั้งสองคน “เช่นนั้นข้าพาอาถงกลับไปเอาของเล่นที่บ้านมาเล่นนะขอรับ” หลี่เฉียงย่อมเบิกบานใจ นานเท่าใดแล้วที่ไม่ได้เล่นกับอาถง พอได้โอกาสใบหน้าก็มีรอยยิ้มงดงามประดับอยู่อย่างไม่ปิดบัง “ได้” เยว่ซินพยักหน้าอนุญาต ทั้งสองก็จับมือกันกระโดดดีใจเหมือนได้เงินอย่างไรอย่างนั้น “ไปกันเถิดขอรับเฉียงเกอ” “ไปกัน” มองเด็กน้อยวิ่งจับมือกันออกจากบ้านไปเอาของเล่นก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้ ก่อนเดินตามท่านน้าเข้ามาในครัว ห้องครัวขนาดกว้างพอสมควรไม่อึดอัด เยว่ซินให้หนุ่ม ๆ ทั้งหลายก่อไฟให้ทั้งสองเตา เตาแรกนางจะหุงข้าวฮุ่ยเฟินจึงอาสาก่อไฟและหุงข้าวให้ อีกเตานางจะนึ่งสังขยาฟักทองสำหรับพวกเราและบ้านท่านปู่ท่ง ฟักทองสิบลูกนับว่ามากนักน่าจะพอ นางตอกไข่จากนั้นก็ใส่น้ำตาล ใส่เกลือ ทำตามที่มีเครื่องปรุง ขอแค่รสชาติดีก็พอแล้ว ส่วนเด็ก ๆ นั้นกำลังควักเมล็ดฟักทองตรงกลางออกให้นาง บุรุษสามคนตัวสูงเกือบเท่าเยว่ซินแล้วทั้งที่พึ่งสิบหนาวสิบสองหนาวเท่านั้น ใช้ทัพพีตักสองสามครั้งก็เสร็จไม่ปวดแขนเช่นที่นางทำ มู่เฉินนำทัพพีไปล้างเมื่อควักเมล็ดฟักทองเสร็จแล้ว จากนั้นก็นำมะพร้าวมาปอกเปลือกผ่าครึ่ง ส่วนน้ำมะพร้าวนั้นหกลงดินหมดแล้วท่านแม่กำลังจะเอ่ยบอกพวกเขาว่ามันกินได้แต่ก็ไม่ทัน ไม่นานมะพร้าวสามลูกก็พร้อมขูด เยว่ซินวางที่ขูดมะพร้าวที่ได้มาจากร้านขายของต่างแดนนำมาล้างให้สะอาดแล้วลองขูดดู หากแต่ยังไม่ทันได้เริ่มบุตรชายคนโตก็ตะโกนห้ามเสียงหลงจนนางสะดุ้งเหมือนคนทำสิ่งใดผิดอย่างไรอย่างนั้น “ท่านแม่อย่าขอรับ ข้าทำเอง” อาเฉินลุกมาจับแขนนางไว้ เยว่ซินได้แต่ยิ้มแหยถอยออกให้บุตรชายทำ กลายเป็นว่าคนขูดมะพร้าวเป็นอาเฉินแทน คราแรกย่อมทุลักทุเลเพราะทำไม่เป็น เยว่ซินเองก็ไม่เคยทำเห็นแต่ในคลิปวิดีโอทำอาหารของคนอื่น “จับเช่นนี้ แล้วขูด” “ถูกหรือไม่ขอรับ” “เก่งมาก” มือบางลูบไหล่บุตรชายด้วยความชื่นชม มู่เฉินเหมือนได้รับพลัง ยิ่งมารดาชื่นชมยิ่งรู้สึกดี นั่งขูดมะพร้าวอยู่เช่นนั้นผู้ใดจะช่วยก็ไม่ยอม จนนางต้องบอกให้พักเสียก่อนจึงยอมหยุด จ้างจิ้งและฮุ่ยเฟินจึงลากสหายออกไปจากครัวด้วยความขบขัน ช่วงเวลานี้นางก็ให้พวกเขาไปพัก ส่วนตนเองก็จัดการที่เหลือต่อ เริ่มจากหั่นฟักทองเป็นชิ้นสี่เหลี่ยมเอาไว้แกงใส่เนื้อไก่กินมื้อเที่ยง ปลาหมึกผัดมื้อเที่ยงเช่นกัน ส่วนเลือดนั้นจะทำก๋วยจั๊บในตอนเย็น เพราะมีกระดูกหมู มีแป้งมันแป้งข้าวเหนียว ทำเส้นสดครู่เดียวต้มกับกระดูกหมูกับเลือดไก่กินมื้อเย็น ทำง่ายและอร่อย ร่างบางนั่งบนแคร่คั้นน้ำกะทิเทผสมกับไข่ที่ปรุงเอาไว้ เห็นว่าไข่น้อยไปสักหน่อยนางจึงตอกไข่เพิ่มอีกสองฟองตีให้เข้ากันจากนั้นเทใส่ฟักทองนำขึ้นนึ่ง ระหว่างที่นึ่งฟักทองอยู่ก็นำเนื้อไก่มาหั่นเป็นชิ้นพอดีคำพักเอาไว้ จากนั้นก็นำปลาหมึกตัวยาวไปทำความสะอาด ปลาหมึกไม่ถึงสิบตัวไม่นานก็ทำเสร็จ หั่นเป็นแว่นพักไว้รอผัด ถึงตอนนั้นจะได้ไม่เสียเวลา เวลานี้นางก็หันเหไปสนใจข้าวของในครัวต่อ กระบุงข้าวที่เด็ก ๆ ช่วยเก็บถูกยกเทใส่ถังแทน มือบางหยิบฝาถังมาปิดให้สนิทแขวนกระบุงเอาไว้บนผนังเก็บไว้ใช้ต่อ เสร็จจากตรงนี้ก็หยิบถ้วยมาตักข้าวใส่เข้าไปให้ครบจำนวนคนพักเอาไว้ หยิบจานมาเตรียมเอาไว้ จวบจนนำถ้วยชามไปล้างหรือนำผ้ามาถูแคร่กวาดพื้น เยว่ซินไม่ค่อยได้ทำงานบ้าน ส่วนมากป๊าจะจ้างแม่บ้านทำความสะอาด ตัวนางก็ทำแต่งาน พอได้ทำแล้วรู้สึกผ่อนคลายยิ่งนัก เข้าใจหนังสือเรื่องชีวิตดีขึ้นทุก ๆ ด้าน ด้วยการจัดบ้านแค่ครั้งเดียวแล้ว จัดบ้านแล้วหัวโล่งเช่นนี้เอง แจ้งข่าว มี *****คในเมบนะคะ สามเล่มจบค่ะ
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม