ภายในร้านอาหารในวันที่สองยามนี้เริ่มมีคนมาซื้อมากขึ้นเรื่อย ๆ แต่คนจะนั่งกินที่นี่น้อยยิ่งนักเพราะส่วนมากเป็นคนงาน หากมองผ่าน ๆ ก็เหมือนว่าลูกค้าไม่ค่อยจะเข้าร้าน
เยว่ซินมาถึงร้านในยามเฉิน (07:00-08:59) ก็พาเด็ก ๆ ไปทักทายท่านตาร้านข้าง ๆ ที่ตอนนี้ก็ขายดีเช่นกัน บางคนมีเงินมากหน่อยอยากซื้ออาหารเป็นจานใหญ่ ๆ กินด้วยกันหลายคนก็เข้ามาซื้อที่นี่ ทั้งอาหารก็คนละอย่าง ใครใคร่ซื้อร้านไหนก็ซื้อ
“วันนี้ไม่มีผู้ใดอุ้มท้องมาหาข้าแล้วเจ้าค่ะท่านตา”
“ดี ๆ ดูแลเด็ก ๆ ด้วยเล่าอย่าปล่อยให้ไปไหนมาไหนตามลำพัง” ชายชรายิ้มเอ็นดูนาง มือก็เอื้อมหยิบขนมที่เด็ก ๆ ยื่นให้มากัดสองสามคำเพื่อไม่ให้เสียน้ำใจ วันนี้เขาเองก็พลอยขายได้ไปด้วย ปกติคนไม่ค่อยเดินผ่านเส้นทางนี้แต่วันนี้กลับมีมากขึ้นหลายเท่า คนแก่พึ่งจะได้มีเวลาพัก
“เจ้าค่ะท่านตา” นางพยักหน้ารับก่อนจะพาพวกเขากลับร้าน ตอนนี้คนไปขายฟักทองไข่ก็ไปขาย ที่ร้า
