กลัวจนหด
1472 คำ
ตอนที่ 3
กลัวจนหด
ห้องทำงานของประธานบริษัทที่หรูหราตั้งอยู่ชั้นบนสุดของอาคารสูงสิบชั้นมองเห็นทิวทัศน์รอบด้านของเมืองโดยรอบผ่านกระจกบานใสสูงกว่าสามเมตร ตัวสำนักงานมีขนาดกว้างขวาง มีเพดานสูงและหน้าต่างบานใหญ่ที่เปิดรับแสงธรรมชาติส่องผ่านเข้ามา พื้นทำจากหินอ่อนขัดเงา และผนังประดับด้วยงานศิลปะเลื่องชื่อและกรอบประกาศนียบัตรแห่งความสำเร็จของผู้เป็นเจ้าของบริษัทขนาดไม่ใหญ่โตมากแห่งนี้
ใจกลางห้องทำงานงานมีโต๊ะไม้มะฮอกกานีขนาดใหญ่พร้อมเก้าอี้หนังสำหรับบุคคลเพียงคนเดียว โต๊ะทำงานจัดอย่างเป็นระเบียบด้วยคอมพิวเตอร์ โทรศัพท์ และอุปกรณ์สำนักงานต่างๆ ด้านหลังโต๊ะมีชั้นวางหนังสือที่เต็มไปด้วยหนังสือที่เย็บเล่มด้วยหนัง และบาร์เล็กๆ ที่มีเหล้าและแก้วคริสทัลวางอยู่มากมาย
ทางด้านขวาของโต๊ะคือพื้นที่นั่งเล่นที่มีโซฟาหนังหรูหราและเก้าอี้นวมที่จัดวางอยู่รอบๆ โดยรวมแล้วเป็นห้องทำงานของประธานบริษัทที่หรูหรามีระดับหากแต่ว่าสายตาเฉยชาของผู้เป็นเจ้าของบริษัทก็มองพวกมันเฉกเช่นสิ่งของทั่วไปเหมือนกับทุกวัน
ร่างกำยำของแทนคุณเดินเข้ามาทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้หนังพลางมือก็หยิบจับทำท่าเหมือนอยากจะทำงานทั้งที่ตอนนี้ในใจไม่สงบเอาเสียเลยใบหน้าเรียบเฉยครุ่นคิดถึงสิ่งต่างๆ ที่ผ่านเข้ามา เหตุใดเขาจึงกลัวการคบหากับผู้คนและการหาคนเป็นๆ มาเป็นคนรัก นอกจากตัวเขาเองก็ไม่มีใครทราบเหตุผล เมื่อคิดเรื่องคนรักสมองก็พาลสั่งการมือให้เลื่อนกดโทรศัพท์โทรออกระหว่างประเทศหาใครบางคน
"อะ เอ่อ คุณ มิโตะ ผมอยากได้ เมียเพิ่มอีกสักคนครับ แบบว่า...อลิซจังดูเหมือนจะเหนื่อยๆ เมื่อคืนก่อนก็มีบางอย่างแปลกๆ "
ตรงนี้จะพูดถึงว่าแปลกยังไงก็ไม่กล้า แม้เขาจะพยายามหลอกตัวเองแล้วว่าทุกอย่างมันเป็นแค่ความฝัน ทว่าความผิดปกติหลายอย่างก็ขับให้แทนคุณผู้รอบคอบจัดการโทรสั่งเมียคนใหม่มาแบ่งเบาภาระเมียหลวงอย่างอลิซนั่นเอง
"คุณแทนคุณ ครับ ถ้าอยากได้ตัวท็อปแบบอลิซจังทางเราอาจจะต้องใช้เวลาในการผลิตพอสมควรเลยครับ" ปลายสายกรอกเสียงโต้ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงแลดูนิ่งเรียบ เมื่อได้ยินความต้องการของลูกค้าชั้นยอดเยี่ยมคนนี้
อลิซซาเบธคือตัวตนพิเศษที่หาได้ยากราคาเกือบครึ่งล้านอันนี้ไม่เกินจริงแต่อย่างใด เธอถูกสั่งทำพิเศษด้วยยางซิลิโคนอ่อนนุ่มนำเข้าจากฝรั่งเศส เหมือนหลายๆ อย่างบนโลกที่มีหลายเกรด เช่นเดียวกับยางที่นำมาสร้างตัวตนของอลิซ ตุ๊กตายางซิลิโคนพิเศษขึ้นชื่อความทนทาน ความยืดหยุ่น และความเสถียรทางเคมี ทนทานต่ออุณหภูมิสูง นอกจากนี้ ยางซิลิโคนยังเป็นวัสดุที่ไม่เป็นพิษ ไม่มีกลิ่น และทนทานต่อการเสื่อมสภาพ อลิซจึงมีผิวและสัมผัสที่อ่อนนุ่มเฉกให้ความรู้สึกเปรียบได้ว่าไม่ต่างอะไรสัมผัสกายมนุษย์ อีกทั้งส่วนปากก็ผลิตมาให้ยืดหยุ่นสามารถครอบอมความเป็นชายไปได้ทั้งลำ แล้วนั่นก็เป็นเรื่องดีสำหรับตัวโปร่งแสงที่อยู่ที่บ้านของเขา เพราะได้แรร์ไอเท่มมาเป็นร่างอย่างไม่รู้ตัว
"ไม่เป็นไรครับผมสั่งไว้ก่อน เดี๋ยวจ่ายเต็มจำนวนเลย หวังว่าเงินจะช่วยย่นระยะเวลาเข้ามาให้ผมได้บ้างนะครับ" แทนคุณกรอกเสียงกลับไปอย่างเรียบเฉยไม่แพ้กัน
"ยินดีครับ สมแล้วที่เป็นลูกค้าระดับพิเศษ ไม่ทำให้ผิดหวังจริงๆ "
คนอยู่ห่างออกไปหลายผืนทะเลตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้นทันทีก่อนจะตัดบทสนทนาแล้วไปเริ่ม ขบวนการผลิต 'เมียคนใหม่' ให้ลูกค้าพิเศษตามต้องการ
ตกเย็นเจ้าของบริษัทผู้นำเงินกำไรของทั้งเดือนโอนไปซื้อเมียคนใหม่ ก็กลับบ้านและใช้ชีวิตตามปกติ สิ่งแรกที่เขาทำหลังจากกลับมาถึงคือพุ่งตรงไปยังห้องนอนชั้นสองของตัวเองแล้วเข้าไปทักทายเมียรักของตนทันที
"ที่รัก คิดถึงจะเลยครับ" เสียงออดอ้อนของคนตัวโตดังขึ้นพร้อมกับวงแขนของเขาที่โผล่เข้ากอดรัดเรือนร่างของตุ๊กตาเมียเอาไว้แน่นเหมือนทุกวัน หากแต่เขาไม่ได้สังเกตเลยสักนิดว่า อลิซซาเบธของเขานั้นได้ขยับเปลือกตาขึ้นลงถี่ๆ ราวกับกำลังตั้งสติจากการถูกจู่โจมอย่างกะทันหันนี่
"หืม ว่าไงนะครับ ที่รักก็คิดถึงผมเหมือนกันเหรอ"
'ใครไปบอกตอนไหนกันล่ะนั่น'
ผีสาวร้องตอบในใจหากแต่ก็ไม่ได้เปล่งเสียงแต่อย่างใด ทั้งยังพยายามทำตัวกลมกลืนกับอลิซซาเบธให้ได้มากที่สุด เพื่อไม่ให้เขาจับได้และเกิดอาการกลัวจนต้องหาหมอผีมาไล่ให้มันวุ่นวายอีก ทว่าความพยายามจะอดทนของสาวเจ้าก็พลันต้องเพิ่มกำลังเป็นคูณสองเมื่อชายหนุ่มผู้เพิ่งเข้าบ้านมาหมาดๆ เริ่มเปลี่ยนจากการสวมกอดเป็นลูบไล้ไปตามลำตัวของตุ๊กตาในอ้อมกอดแทน
"อื้ม ยังหอมเหมือนเดิมเลยนะครับ"
เขาว่าเสียงแหบพร่าเมื่อจังหวะการเคลื่อนตัวเริ่มเลื้อยต่ำลงเรื่อยๆ จากซอกคอขาวก็ลามสู่ทรวงอกอวบใหญ่ อันเริ่มจะเปลือยเปล่าจากการถูกดึงรั้งชุดที่ปกติก็บางและแทบจะปิดอะไรไม่มิดอยู่แล้ว
เพราะเจ้าของบ้านและเจ้าของตุ๊กตาตัวนี้กำลังเมามันอยู่กับการซุกไซ้อกอิ่มของเมียพลาสติกของตนจนไม่ได้เหลือบตาขึ้นมองเลยว่า อลิซของเขาในตอนนี้กำลังหลับตาพร้อมพร้อมกับเม้มริมฝีปากแน่นกับการกลั้นเสียงไม่ให้เผลอส่งเสียงครางออกมากับการปลุกเร้าของเขา
"หวานจัง คุณทำผมปวดไปหมดเลยนะอลิซ เพราะฉะนั้นคุณต้องรับผิดชอบซะดีๆ" แทนคุณเอ่ยด้วยรอยยิ้มชวนใจเต้นแรงแม้คนที่รู้สึกจะไร้ซึ่งก้อนเนื้อหัวใจอีกเช่นเคย ร่างสูงยืดเต็มตัวก่อนจะเร่งปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตนออกด้วยอารามรีบร้อน จนเนื้อตัวเปลือยเปล่าในนาทีต่อมา
"ทำให้ผมหน่อยนะที่รัก" เขาที่เคลื่อนกายตัวเองมายืนต่อหน้าตุ๊กตาตัวโปรดร้องบอกด้วยน้ำเสียงแห่งความทรมาน มือหนึ่งจับแกนกายใหญ่โตมาสาวอยู่สองสามทีเพื่อเปิดทาง ส่วนอีกมือหนึ่งเอื้อมไปบีบแก้มสองข้างของเมียรักให้ริมฝีปากเผยอออก
ก่อนแกนกายแข็งตึงจะถูกสอดเข้าไปทีเดียวมิดลำ โดยไม่ต้องสนใจว่าความยาวของมันจะทิ่มแทงถึงส่วนคอหอยหรือไม่
'อ๊อก อ๊อก อื้อ'
ผีสาวอดครางออกมาเบาๆ ในใจไม่ได้กับความเอาแต่ใจของเขา กลิ่นกายและรสสัมผัสจากท่อนเอ็นของชายหนุ่ม นับว่าเป็นครั้งแรกตั้งแต่หญิงสาวตายเป็นวิญญาณมา มันชวนให้เธอเกิดอาการตื่นตัวระคนมีอารมณ์ร่วมอย่างช่วยไม่ได้
ความแข็งตึงที่กำลังเข้าออกโพรงปากของร่างอลิซซาเบธ บวกกับรสน้ำลื่นจากส่วนปลายยอดทำเอาผีสาวเริ่มจะควบคุมความต้องการของตนไม่ได้ เรียวลิ้นเสมือนที่ปกติจะอยู่เฉย เริ่มกระดกสอดกับท่อนลำเอ็นนั่น
หากเป็นก่อนหน้าแทนคุณคงที่กำลังอยู่ในอารมณ์วาบหวามคงไม่ได้สังเกตหรือรู้สึกอะไรนักกับการตอบสนองของตุ๊กตาเมียที่รัก ทว่าตอนนี้ด้วยว่าเหตุการณ์ประหลาดก่อนหน้ามันยังคงติดอยู่ในความรู้สึกของเขา ทำให้ชายหนุ่มเริ่มรับรู้ได้ถึงความผิดปกติกับอลิซซาเบธของตนจริงๆ
คนตัวโตพยายามกลืนความกลัวเอาไว้ แล้วกลั้นใจก้มมองดูยังส่วนล่างของตัวเอง และใช่! อลิซในเวลานี้กำลังหลับตาดูดกินแกนกายของเขาราวกับกำลังเอร็ดอร่อย ปากอิ่มของเธอผลุบเข้าออกสาวท่อนเอ็นอยู่แบบนั้น โดยที่มือของชายหนุ่มมีได้จับขยับโยกเหมือนเมื่อก่อนแต่อย่างใด
"เฮ้ย!"
เขาร้องลั่นออกมาแล้วกระโดดถอยหนี จนท่อนเอ็นที่กำบังถูกปากกระจับดูดรัดอยู่เด้งออกตามอย่างกะทันหัน จนเกิดเสียงดังตามอากาศที่ถูกดันออก สายตาของชายหนุ่มแทบไม่อยากเชื่อกับภาพตรงหน้า ภาพของอลิซซาเบธในตอนนี้ที่กำลังกะพริบตาถี่ๆ จ้องมองเขาอย่างงุนงง ต่างจากอีกฝ่ายที่ตกใจ...จะว่าไงดีล่ะ ถ้าเป็นแถวบ้านคงเรียกตกใจจนหำหดน่าจะอธิบายสถานการณ์ของแทนคุณได้อย่างดีที่สุด
"เหี้ยอะไรวะเนี่ย!"
- ผู้เขียน
