ตอนที่ 9
ดอกไม้ริมทาง
ในขณะที่ความลับของชมพูแพรถูกใครอีกคนสงสัยอย่างสาวเจ้ายังไม่ทันรู้ตัว อีกหนึ่งคนที่รู้เรื่องนี้แบบร้อยเปอร์เซ็นต์ยังคงตกอยู่ในอาการหัวเสียไม่หาย เพราะหากนับเวลาหลังจากมีอะไรกันนี่มันก็ใกล้จะครบเจ็ดสิบสองชั่วโมงเข้าไปแล้ว แต่แม้เพียงเงาของชมพูแพร เขาก็ยังไม่ได้เห็น ไม่ว่าจะเป็นที่บูทของคณะ หรือแม้แต่ไนต์คลับก็ตาม ซึ่งนั่นก็ทำเอาชายหนุ่มหงุดหงิดไม่เบา
"นี่คงไม่ได้ตั้งใจจะถ่วงเวลาให้ตัวเองอุ้มท้องมาจับฉันหรอกใช่ไหม ถ้าคิดแบบนั้นก็โคตรโง่เลย"
บ่นออกไปอย่างหัวเสีย แต่ในหัวก็ยังไม่เลิกล้มความคิดที่จะตามหาตัวชมพูแพรแต่อย่างใด
"กูก็นึกว่าหายไปไหน ที่แท้ก็มานั่งหน้าบูดอยู่นี่ ปกติหน้ามึงก็ไม่เป็นมิตรอยู่แล้ว มีไรรึเปล่าวะ" เสียงเอ่ยทักพร้อมกับมือที่กดลงมาหนัก ๆ ตรงบ่า พร้อมกับทรุดกายลงนั่งข้างกันแบบไม่ต้องรอให้อีกฝ่ายเอ่ยชวน
"มึงไม่รู้สักเรื่องจะเป็นไรไหมไอ้เทรน"
ถูกเ
