ตอนที่ 6
ตามหา
กริ่ง...
เสียงเรียกเข้าของมือถือที่กำลังแผดร้องในตอนนี้ ขับให้คนหงุดหงิดยิ่งออกอาการรำคาญใจมากขึ้นไปอีก ในใจนึกจะปล่อยให้มันเงียบไปเอง แต่ก็เหมือนว่าจะไม่จบลงง่าย ๆ สุดท้ายที่ทำได้คือลุกไปคว้ามันมากดรับอย่างจำยอม
"เอริ มีอะไร ผมบอกแล้วใช่ไหมว่าไม่ชอบให้ใครรบกวนตอนเช้า"
หากอคินน์ยืนอยู่ตรงหน้าเจ้าของสายเรียกเข้า คงได้เห็นว่าระดับน้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความหงุดหงิดไม่น้อยของเขานั้น มันทำเอาคนโทรมาชักสีหน้ามากแค่ไหน ตรงข้ามกันกับเสียงออดอ้อนที่ถูกป้อนกลับมา
"ทำไมทำเสียงดุแบบนั้นคะ นี่เอริเป็นห่วงคุณนะ เมื่อคืนหายไปไม่บอกแบบนั้น"
"ฉันมีธุระด่วน อีกอย่าง ฉันก็ไม่จำเป็นต้องบอกเธอทุกเรื่อง"
ลมหายใจหนัก ๆ ถูกพ่นออกมาค่อนข้างดังอย่างไม่ต้องเกรงใจความรู้สึกอีกฝ่าย เช่นเดียวกันกับคำพูดที่เอ่ยตอบออกไป ด้วยว่าในความคิดของเขาเอริก็ไม่ได้ต่างอะไรกับเพื่อนคนหนึ่ง ที่อาจจะพิเศษหน่อยตร
