ผมเดินกลับขึ้นมาที่ห้องของพี่โฮมตามเดิม ดูเหมือนว่าเหตุการณ์จะกลับเข้าสู่โหมดปกติแล้วสินะ มีเพียงแค่เพื่อนๆ ของคนที่สนิทกับเธอคนที่โดนน้ำกรดสาดน่ะกระวนกระวายใจกันใหญ่ แต่ทุกอย่างยังอยู่ในการควบคุมของพี่หมอกกับพี่โฮม
เดี๋ยว.. พี่โฮมคนที่เอาช็อคโกแลตมาให้ผมน่ะหรอ โลกกลมชะมัด! ถ้าไม่เห็นตอนนี้ก็คงจะไม่รู้ เเน่อะ
ผมยังหัวร้อนไม่หายกับผู้ชายอย่างวายุภัครเลยสักนิด คำพูดเหมือนไม่เเคร์คนอื่นเเบบนั้น อยากจะเเตะเป้าอีกสักที!
“ไอ้พลู” ผมชะเง้อหาตัวมันแต่ก็ไม่เจอไอ้พลูซะแล้ว ไหนก่อนที่ผมจะลงไปมันบอกว่าจะมารอผมที่ห้องพี่โฮมไงแล้วไหงมันหายไปแบบนี้ล่ะเนี่ย
“น้องเปาไม่ได้ไปกับไอ้เคนมันหรอครับ” พี่หมอกเป็นคนเดินเข้ามาคุยกับผมด้วยท่าทีสบายๆ
“พี่หมอก ..เปล่าหรอก ช่างเขาเถอะ”
“เอ้าๆ มีพิรุธนะเราสองคนเนี่ย”
“ว่าแต่พี่เห็นเพื่อนผมหรือเปล่า..”
“ใคร? น้องพลูหรอ”
“อื้ม พี่เห็นไหม”
“ไม่นะ วันนี้พี่ยังไม่เ
