สองวันต่อมา
ผมได้รับการปลดปล่อยตัวออกจากโรงพยาบาลได้สักที อย่างที่บอกนั่นเเหละครับผมมันเป็นคนหัวดื้อเหมือนที่พี่เคนบอก หมอบอกว่าผมควรนอนพักผ่อนต่ออย่างน้อยสักวันสองวันเเต่ผมเบื่อหนิ อีกอย่างนะผมว่าตอนนี้ร่างกายผมมันก็เเข็งเเรงมากขึ้นมากเเล้วด้วย เเล้วก็ผมเข้าออกที่นั่นบ่อยกว่าบ้านซะอีก - -
ไม่อยากขาดเรียนบ่อย เผลอๆ กลับมาตามงานเพื่อนหัวฟูจนได้เข้าร้านทำผมเเน่ = ='
"เอามาพี่ช่วยถือ"
"ถือเองได้สบายมาก ถ้าจะถือพี่ถืออันนี้อะ"ผมว่าพลางส่งกระเป๋าเป้ที่บรรจุหนังสือที่พึ่งยืมจากห้องสมุดหลายเล่มให้พี่เคนถือ ส่วนของกินผมจะเป็นคนถือเองครับ - -
"อยากกินอะไรอีกหรือเปล่า ไปกินข้าวข้างนอกกัน"
"ซื้อให้จริงดิ"
"จริงสิครับ อยากได้อะไรอะ พี่ซื้อให้ได้หมดเเหละครับ"
"อาหารหมา"ผมพูดสั้นๆ ก่อนจะเลียไอติมตรงหน้าที่พี่เคนพึ่งซื้อให้ผมเมื่อกี้เเผล่บๆ กันมันละลายไว้ก่อน ช่วงนี้หน้าร้อนเเปปเดียวก็ละลายเเล้วเ
