ตอนที่ 1คุณหนูแคสซี่ ปะทะ คนขับรถ(1)
1424 คำ
ตอนที่ 1
คุณหนูแคสซี่ ปะทะ คนขับรถ (1)
ชายหนุ่มร่างบึกบึนผิวเข้มยืนสะพายกระเป๋าสีน้ำตาลมองรั้วบ้านสีขาวที่สูงกว่าสองเมตรด้วยความไม่ชินตา เขามองลอดประตูรั้วเข้าไปเห็นบ้านหลังใหญ่ราวคฤหาสน์ที่เห็นผ่านตาในทีวี
‘เต๋า’ เพิ่งมาที่นี่เป็นครั้งแรก ที่นี่เป็นที่ทำงานของลุงเขาเอง ลุงเพิ่มเป็นลุงแท้ๆ ของเต๋าที่มาทำงานเป็นคนขับรถให้กับเศรษฐีบ้านนี้ตั้งแต่เมื่อ 10 กว่าปีก่อน นี่เป็นครั้งแรกในรอบ 10 ปีที่เขาจะได้เจอหน้าลุงเพิ่มเพราะลุงเพิ่มแทบไม่ได้กลับบ้านเลยตั้งแต่มาทำที่นี่ มีเพียงส่งเงินกลับไปเท่านั้น
และสาเหตุที่เขามาที่นี่ก็เพราะย่าของเขาหรือแม่ของลุงกำลังป่วยนอนอยู่ที่โรงพยาบาลด้วยโรคประจำตัว ลุงเพิ่มได้ขอให้เขามาที่นี่เพื่อทำหน้าที่เป็นคนขับรถแทนชั่วคราวระหว่างที่ลุงเดินทางกลับไปเยี่ยมดูแลแม่ตัวเอง
เต๋าเองก็ไม่เข้าใจว่าเหตุใดถึงต้องเป็นเขา บ้านเศรษฐีหลังใหญ่นี่หากต้องการคนขับรถคนใหม่ก็สามารถหาได้ง่ายๆ ไม่ใช่เหรอ…
มือสากล้วงกระเป๋ากดโทรหาลุงตัวเองเพื่อบอกว่าตัวเองมาถึงที่นี่แล้ว ไม่นานก็เห็นร่างท้วมๆ เดินกึ่งวิ่งมาเปิดประตูเล็กข้างรั้วให้
“หวัดดีลุง ไม่เจอกันนานเลยนะ” เต๋าเอ่ยทักทันทีเมื่อประตูถูกเปิด ไม่ลืมที่จะไหว้สวัสดีตามมารยาทก่อนจะเข้าสวมกอดลุงที่ไม่ได้เจอกันนาน
“เออเฮ้ย! โตเป็นหนุ่มขนาดนี้แล้วนี่หว่า มีเมียหรือยังว่ะ” นายเพิ่มเอ่ยถามพลางมองหลานด้วยความคิดถึง และหวนให้นึกถึงลูกสาวกับภรรยาตัวเองที่ตอนนี้กำลังดูแม่เขาที่โรงพยาบาล
“เอาเวลาไหนไปมีล่ะลุง วันๆ ทำแต่สวน”
อาชีพของเต๋าหลังเรียนจบก็คือกลับมาดูแลสวนของครอบครัว ที่สวนเกิดญหาหลายอย่างทำให้เขาต้องจัดการว่าจะเข้าที่ก็ปาไปเป็นปี ไม่มีเวลาไปคิดเรื่องมีเมียจริงๆ
เต๋าเดินตามลุงเข้าไปในบ้าน เดินลัดเลาะผ่านบ้านหลังใหญ่ไปยังบ้านพักด้านหลัง
“ที่นี่คือที่อยู่ของคนใช้ที่นี่ ต่อไปเอ็งก็อยู่ที่นี่แหละ” นายเพิ่มเอ่ยบอกพร้อมพาเดินไปยังห้องพักของเขา
ภายในห้องนอนแห่งนี้มีเพียงเตียงนอน พัดลม กระจกโต๊ะเครื่องแป้งและตู้เสื้อผ้า
เต๋าวางกระเป๋าไว้ข้างๆ ตู้เสื้อผ้าก่อนจะหันไปหาลุงเพิ่ม
“แล้วผมต้องทำอะไรบ้างลุง”
“หน้าที่ของเอ็งคือขับรถให้กับคุณหนูแคสซี่ลูกสาวคนเล็กของบ้านนี้”
แคสซี่? หรือจะเป็นสาวลูกครึ่ง?
“คุณหนูแคสซี่ยังเรียนมหาวิทยาลัยอยู่เพราะฉะนั้นเอ็งต้องคอยขับรถไปรับส่งตามเวลา” เอ่ยพร้อมยื่นแผ่นกระดาษที่เป็นตารางเรียนของคุณหนูแคสซี่
“และตามไปรับส่งเวลาคุณหนูอยากไปไหน”
“ดูแลรับส่งแค่คุณหนูคนนี้คนเดียวเหรอลุง”
“ใช่ คุณๆ แต่ละคนจะมีคนขับรถส่วนตัวอยู่แล้ว”
เต๋าพยักหน้าเข้าใจ นี่ไม่ใช่งานยากอะไรก็แค่ขับรถรับ-ส่งก็เท่านั้น เรื่องเส้นทางในกรุงเทพฯเขาก็ยังจำได้เพราะเข้ามาเรียนมหาวิทยาลัยที่นี่ แม้มันจะผ่านมาหลายปีแล้วก็ตาม
“อีกเรื่องที่ลุงอยากจะเตือนเอ็งเอาไว้นะเต๋า.. คุณหนูเธอค่อนข้างจะเจ้าอารมณ์ อย่าทำอะไรให้คุณหนูไม่พอใจเชียวล่ะ รู้ไหม”
“เป็นคุณหนูเอาแต่ใจนี่เอง” เต๋าพึมพำออกมาก่อนจะพยักหน้ารับปากลุงเพิ่ม
และช่วงเย็นวันนี้ลุงเพิ่มก็เดินทางออกจากกรุงเทพฯ ส่วนเต๋าก็รอเวลาเพื่อขับรถออกไปรับคุณหนูแคสซี่ที่มหาวิทยาลัยในช่วงเย็น
…
สาวสวยในชุดนักศึกษาสีขาวรัดรูป กระโปรงทรงเอสั้นเหนือเข่า ทำผมสีชมพูดัดลอนเป็นทรงสวย เธอกำลังเดินออกมาจากห้องเรียนพร้อมเพื่อนๆ อีกสองคน
‘แคสซี่' แยกกับเพื่อนหลังลงลิฟท์มายังชั้นล่างของอาคารเรียนคณะบัญชี เธอก็เดินออกมาหน้าอาคารตรงจุดที่เป็นที่ประจำที่คนขับรถจะมารับเธอ
รถตู้สีขาวและป้ายทะเบียนรถที่คุ้นเคยับมาจอดที่ด้านหน้าเธอ แคสซี่จำได้ว่าวันนี้หลานของคนขับรถคนก่อนจะมาขับแทน
ตอนที่รู้ว่านายเพิ่มจะขอลากลับต่างจังหวัดเป็นอาทิตย์เธอก็แทบหัวเสียเพราะต้องหาคนขับรถใหม่ซึ่งเธอไม่ชอบคนไม่เป็นงานหรือทำอะไรชักช้าไม่ได้ดั่งใจเธอ ดังนั้นนายเพิ่มจึงเสนอหลานชายตัวเองมาแทน
ซึ่งแคสซี่ก็เห็นแล้วว่าเป็นคนที่เป็นงานเรียนรู้งานจากลุงตัวเองได้เร็วดี เธอเพิ่งมายืนได้ไม่ถึงนาทีก็ขับมารับเธอแล้ว
เต๋าเก็บรูปถ่ายของคุณหนูแคสซี่ที่ลุงให้มาเก็บเข้าที่ ขณะที่กำลังขับออกไปจอดรับ
เมื่อประตูรถถูกเปิดออกคุณหนูแคสซี่ก็ขึ้นรถมา เต๋าจึงหันไปหาพร้อมเอ่ยแนะนำตัวกับเจ้านายชั่วคราว
“สวัสดีครับคุณหนูแคสซี่ ผมเต๋านะครับเป็นหลานลุงเพิ่มที่จะมาทำหน้าที่ขับรถต่อจากนี้แทนลุงเพิ่ม”
เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นคนสวยขนาดนี้หลังจากที่เข้าสวนมาหลายปี เธอสวยเหนือคำบรรยาย
“รู้แล้ว ออกรถเถอะ ฉันอยากกลับบ้าน” แคสซี่เอ่ยทั้งที่ยังไม่เงยหน้ามองคนขับรถสักนิดเพราะเธอกำลังพิมพ์แชทคุยกับเพื่อนเรื่องที่ว่าจะนัดไปผับคืนนี้
เต๋าทำตามหน้าที่ทันที เขาขับรถด้วยความเงียบจนมาถึงบ้านหลังใหญ่
เมื่อประตูรถเปิดคุณหนูนสวยก็เดินจากไป ส่วนคนขับคนอย่างเขาก็ตรวจสอบภายในรถว่ามีสิ่งใดที่คุณหนูคนนี้ลืมไว้หรือไม่
เมื่อไม่มีจึงัดการล็อกรถอย่างดีก่อนจะเดินกลับไปยังบ้านพักนงานด้านหลัง
…
ผ่านมาแล้ว 2 วันที่เขาทำงานเป็นคนขับรถให้คุณหนูแคสซี่ เขาได้รับรู้แล้วว่าคุณหนูคนนี้ค่อนข้างเจ้าอารมณ์จริงๆ
เมื่อวานระหว่างทางกลับบ้านเกิดอยากกินโดนัทเจ้าดัง ได้สั่งให้เขาไปซื้อมาให้ส่วนเธอนั่งรอในรถแต่ทว่าโดนัทดันขายหมดก่อนที่ขาจะไปถึงร้าน ทำให้เธออดกิน เขาต้องทนฟังเธอบ่นด้วยใบหน้าบูดบึ้งตลอดทางจนถึงบ้านเลยทีเดียว ยังดีที่เธอไม่นิยมทำลายข้าวของ
เวลาบ่ายกว่าๆ เต๋าก็ขับรถมาจอดรอรับในมหาวิทยาลัย เห็นร่างสวยและสีผมที่คุ้นตาจึงขับรถออกไปจอดรับทันที
ภายในรถไร้เสียงพูดคุย เขาจึงตั้งใจขับรถ ส่วนคุณหนูก็ตั้งตาเล่นโทรศัพท์จนเมื่อรถแล่นมาถึงบ้าน
“ฉันจะออกไปผับตอนสามทุ่มครึ่ง”
พูดเพียงเท่านี้เธอก็เดินหายไปเข้าในบ้าน เต๋ารับคำสั่งแล้วได้แต่คิดว่านี่คงเป็นนิสัยของเธอที่ไม่เสวนากับคนขับรถอกจากสั่งคำสั่งเท่านั้น
ส่วนเรื่องผับที่คุณหนูจะไปก็ไม่ต้องเสียเวลาคิดให้มากเพราะลุงของเขาได้เขียนบอกไว้แล้ว
เป็นลุงที่รอบคอบ ไม่เคยให้หลานต้องว้าวุ่น
…
เสียงเพลงดังกึกก้องพร้อมลีลาการเต้นของเหล่าหนุ่มสาวมากมายในคืนวันศุกร์ เป็นภาพที่ชินตาสำหรับแคสซี่เพราะเธอและเพื่อนๆ มาที่นี่บ่อย เรียกได้ว่าทุกอาทิตย์
แคสซี่ออกไปโยกย้ายส่ายสะโพกับเพื่อนได้ไม่เท่าไหร่ก็เดินกลับมาที่โต๊ะเพราะในใจกำลังนึกถึงใครบางคน
ผ่านมาหลายวัน เธอเพิ่งมาสังเกตเขาก็ตอนก่อนจะออกมาผับนี่เอง
หนุ่มหน้าคม ผิวเข้ม ตัวสูงพร้อมร่างที่บึกบึนแข็งแรง นี่ไม่ใช่สเปกเธอเลยแต่ทว่าไม่รู้ทำไมพอได้มองกลับรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวอยากจะสัมผัสเขาเสียอย่างนั้น
เธอไม่ใช่คนที่ขาดผู้ชายด้วยซ้ำแต่กลับอยากที่จะลองนอนกับคนขับรถคนนี้เสียอย่างนั้น
“บ้าไปแล้วแน่ๆ แคสซี่”
TBC.
- ผู้เขียน
