รวมเรื่องสั้น | คุณหนูตัวร้าย

ตอนที่ 1 คุณหนูแคสซี่ ปะทะ คนขับรถ (1) ชายหนุ่มร่างบึกบึนผิวเข้มยืนสะพายกระเป๋าสีน้ำตาลมองรั้วบ้านสีขาวที่สูงกว่าสองเมตรด้วยความไม่ชินตา เขามองลอดประตูรั้วเข้าไปเห็นบ้านหลังใหญ่ราวคฤหาสน์ที่เห็นผ่านตาในทีวี ‘เต๋า’ เพิ่งมาที่นี่เป็นครั้งแรก ที่นี่เป็นที่ทำงานของลุงเขาเอง ลุงเพิ่มเป็นลุงแท้ๆ ของเต๋าที่มาทำงานเป็นคนขับรถให้กับเศรษฐีบ้านนี้ตั้งแต่เมื่อ 10 กว่าปีก่อน นี่เป็นครั้งแรกในรอบ 10 ปีที่เขาจะได้เจอหน้าลุงเพิ่มเพราะลุงเพิ่มแทบไม่ได้กลับบ้านเลยตั้งแต่มาทำที่นี่ มีเพียงส่งเงินกลับไปเท่านั้น และสาเหตุที่เขามาที่นี่ก็เพราะย่าของเขาหรือแม่ของลุงกำลังป่วยนอนอยู่ที่โรงพยาบาลด้วยโรคประจำตัว ลุงเพิ่มได้ขอให้เขามาที่นี่เพื่อทำหน้าที่เป็นคนขับรถแทนชั่วคราวระหว่างที่ลุงเดินทางกลับไปเยี่ยมดูแลแม่ตัวเอง เต๋าเองก็ไม่เข้าใจว่าเหตุใดถึงต้องเป็นเขา บ้านเศรษฐีหลังใหญ่นี่หากต้องการคนขับรถคนใหม่ก็สามารถหาได้ง่ายๆ ไม่ใช่เหรอ… มือสากล้วงกระเป๋ากดโทรหาลุงตัวเองเพื่อบอกว่าตัวเองมาถึงที่นี่แล้ว ไม่นานก็เห็นร่างท้วมๆ เดินกึ่งวิ่งมาเปิดประตูเล็กข้างรั้วให้ “หวัดดีลุง ไม่เจอกันนานเลยนะ” เต๋าเอ่ยทักทันทีเมื่อประตูถูกเปิด ไม่ลืมที่จะไหว้สวัสดีตามมารยาทก่อนจะเข้าสวมกอดลุงที่ไม่ได้เจอกันนาน “เออเฮ้ย! โตเป็นหนุ่มขนาดนี้แล้วนี่หว่า มีเมียหรือยังว่ะ” นายเพิ่มเอ่ยถามพลางมองหลานด้วยความคิดถึง และหวนให้นึกถึงลูกสาวกับภรรยาตัวเองที่ตอนนี้กำลังดูแม่เขาที่โรงพยาบาล “เอาเวลาไหนไปมีล่ะลุง วันๆ ทำแต่สวน” อาชีพของเต๋าหลังเรียนจบก็คือกลับมาดูแลสวนของครอบครัว ที่สวนเกิดญหาหลายอย่างทำให้เขาต้องจัดการว่าจะเข้าที่ก็ปาไปเป็นปี ไม่มีเวลาไปคิดเรื่องมีเมียจริงๆ เต๋าเดินตามลุงเข้าไปในบ้าน เดินลัดเลาะผ่านบ้านหลังใหญ่ไปยังบ้านพักด้านหลัง “ที่นี่คือที่อยู่ของคนใช้ที่นี่ ต่อไปเอ็งก็อยู่ที่นี่แหละ” นายเพิ่มเอ่ยบอกพร้อมพาเดินไปยังห้องพักของเขา ภายในห้องนอนแห่งนี้มีเพียงเตียงนอน พัดลม กระจกโต๊ะเครื่องแป้งและตู้เสื้อผ้า เต๋าวางกระเป๋าไว้ข้างๆ ตู้เสื้อผ้าก่อนจะหันไปหาลุงเพิ่ม “แล้วผมต้องทำอะไรบ้างลุง” “หน้าที่ของเอ็งคือขับรถให้กับคุณหนูแคสซี่ลูกสาวคนเล็กของบ้านนี้” แคสซี่? หรือจะเป็นสาวลูกครึ่ง? “คุณหนูแคสซี่ยังเรียนมหาวิทยาลัยอยู่เพราะฉะนั้นเอ็งต้องคอยขับรถไปรับส่งตามเวลา” เอ่ยพร้อมยื่นแผ่นกระดาษที่เป็นตารางเรียนของคุณหนูแคสซี่ “และตามไปรับส่งเวลาคุณหนูอยากไปไหน” “ดูแลรับส่งแค่คุณหนูคนนี้คนเดียวเหรอลุง” “ใช่ คุณๆ แต่ละคนจะมีคนขับรถส่วนตัวอยู่แล้ว” เต๋าพยักหน้าเข้าใจ นี่ไม่ใช่งานยากอะไรก็แค่ขับรถรับ-ส่งก็เท่านั้น เรื่องเส้นทางในกรุงเทพฯเขาก็ยังจำได้เพราะเข้ามาเรียนมหาวิทยาลัยที่นี่ แม้มันจะผ่านมาหลายปีแล้วก็ตาม “อีกเรื่องที่ลุงอยากจะเตือนเอ็งเอาไว้นะเต๋า.. คุณหนูเธอค่อนข้างจะเจ้าอารมณ์ อย่าทำอะไรให้คุณหนูไม่พอใจเชียวล่ะ รู้ไหม” “เป็นคุณหนูเอาแต่ใจนี่เอง” เต๋าพึมพำออกมาก่อนจะพยักหน้ารับปากลุงเพิ่ม และช่วงเย็นวันนี้ลุงเพิ่มก็เดินทางออกจากกรุงเทพฯ ส่วนเต๋าก็รอเวลาเพื่อขับรถออกไปรับคุณหนูแคสซี่ที่มหาวิทยาลัยในช่วงเย็น … สาวสวยในชุดนักศึกษาสีขาวรัดรูป กระโปรงทรงเอสั้นเหนือเข่า ทำผมสีชมพูดัดลอนเป็นทรงสวย เธอกำลังเดินออกมาจากห้องเรียนพร้อมเพื่อนๆ อีกสองคน ‘แคสซี่' แยกกับเพื่อนหลังลงลิฟท์มายังชั้นล่างของอาคารเรียนคณะบัญชี เธอก็เดินออกมาหน้าอาคารตรงจุดที่เป็นที่ประจำที่คนขับรถจะมารับเธอ รถตู้สีขาวและป้ายทะเบียนรถที่คุ้นเคยับมาจอดที่ด้านหน้าเธอ แคสซี่จำได้ว่าวันนี้หลานของคนขับรถคนก่อนจะมาขับแทน ตอนที่รู้ว่านายเพิ่มจะขอลากลับต่างจังหวัดเป็นอาทิตย์เธอก็แทบหัวเสียเพราะต้องหาคนขับรถใหม่ซึ่งเธอไม่ชอบคนไม่เป็นงานหรือทำอะไรชักช้าไม่ได้ดั่งใจเธอ ดังนั้นนายเพิ่มจึงเสนอหลานชายตัวเองมาแทน ซึ่งแคสซี่ก็เห็นแล้วว่าเป็นคนที่เป็นงานเรียนรู้งานจากลุงตัวเองได้เร็วดี เธอเพิ่งมายืนได้ไม่ถึงนาทีก็ขับมารับเธอแล้ว เต๋าเก็บรูปถ่ายของคุณหนูแคสซี่ที่ลุงให้มาเก็บเข้าที่ ขณะที่กำลังขับออกไปจอดรับ เมื่อประตูรถถูกเปิดออกคุณหนูแคสซี่ก็ขึ้นรถมา เต๋าจึงหันไปหาพร้อมเอ่ยแนะนำตัวกับเจ้านายชั่วคราว “สวัสดีครับคุณหนูแคสซี่ ผมเต๋านะครับเป็นหลานลุงเพิ่มที่จะมาทำหน้าที่ขับรถต่อจากนี้แทนลุงเพิ่ม” เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นคนสวยขนาดนี้หลังจากที่เข้าสวนมาหลายปี เธอสวยเหนือคำบรรยาย “รู้แล้ว ออกรถเถอะ ฉันอยากกลับบ้าน” แคสซี่เอ่ยทั้งที่ยังไม่เงยหน้ามองคนขับรถสักนิดเพราะเธอกำลังพิมพ์แชทคุยกับเพื่อนเรื่องที่ว่าจะนัดไปผับคืนนี้ เต๋าทำตามหน้าที่ทันที เขาขับรถด้วยความเงียบจนมาถึงบ้านหลังใหญ่ เมื่อประตูรถเปิดคุณหนูนสวยก็เดินจากไป ส่วนคนขับคนอย่างเขาก็ตรวจสอบภายในรถว่ามีสิ่งใดที่คุณหนูคนนี้ลืมไว้หรือไม่ เมื่อไม่มีจึงัดการล็อกรถอย่างดีก่อนจะเดินกลับไปยังบ้านพักนงานด้านหลัง … ผ่านมาแล้ว 2 วันที่เขาทำงานเป็นคนขับรถให้คุณหนูแคสซี่ เขาได้รับรู้แล้วว่าคุณหนูคนนี้ค่อนข้างเจ้าอารมณ์จริงๆ เมื่อวานระหว่างทางกลับบ้านเกิดอยากกินโดนัทเจ้าดัง ได้สั่งให้เขาไปซื้อมาให้ส่วนเธอนั่งรอในรถแต่ทว่าโดนัทดันขายหมดก่อนที่ขาจะไปถึงร้าน ทำให้เธออดกิน เขาต้องทนฟังเธอบ่นด้วยใบหน้าบูดบึ้งตลอดทางจนถึงบ้านเลยทีเดียว ยังดีที่เธอไม่นิยมทำลายข้าวของ เวลาบ่ายกว่าๆ เต๋าก็ขับรถมาจอดรอรับในมหาวิทยาลัย เห็นร่างสวยและสีผมที่คุ้นตาจึงขับรถออกไปจอดรับทันที ภายในรถไร้เสียงพูดคุย เขาจึงตั้งใจขับรถ ส่วนคุณหนูก็ตั้งตาเล่นโทรศัพท์จนเมื่อรถแล่นมาถึงบ้าน “ฉันจะออกไปผับตอนสามทุ่มครึ่ง” พูดเพียงเท่านี้เธอก็เดินหายไปเข้าในบ้าน เต๋ารับคำสั่งแล้วได้แต่คิดว่านี่คงเป็นนิสัยของเธอที่ไม่เสวนากับคนขับรถอกจากสั่งคำสั่งเท่านั้น ส่วนเรื่องผับที่คุณหนูจะไปก็ไม่ต้องเสียเวลาคิดให้มากเพราะลุงของเขาได้เขียนบอกไว้แล้ว เป็นลุงที่รอบคอบ ไม่เคยให้หลานต้องว้าวุ่น … เสียงเพลงดังกึกก้องพร้อมลีลาการเต้นของเหล่าหนุ่มสาวมากมายในคืนวันศุกร์ เป็นภาพที่ชินตาสำหรับแคสซี่เพราะเธอและเพื่อนๆ มาที่นี่บ่อย เรียกได้ว่าทุกอาทิตย์ แคสซี่ออกไปโยกย้ายส่ายสะโพกับเพื่อนได้ไม่เท่าไหร่ก็เดินกลับมาที่โต๊ะเพราะในใจกำลังนึกถึงใครบางคน ผ่านมาหลายวัน เธอเพิ่งมาสังเกตเขาก็ตอนก่อนจะออกมาผับนี่เอง หนุ่มหน้าคม ผิวเข้ม ตัวสูงพร้อมร่างที่บึกบึนแข็งแรง นี่ไม่ใช่สเปกเธอเลยแต่ทว่าไม่รู้ทำไมพอได้มองกลับรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวอยากจะสัมผัสเขาเสียอย่างนั้น เธอไม่ใช่คนที่ขาดผู้ชายด้วยซ้ำแต่กลับอยากที่จะลองนอนกับคนขับรถคนนี้เสียอย่างนั้น “บ้าไปแล้วแน่ๆ แคสซี่” TBC.