“ห้องของเจ้าตกแต่งได้งดงามมาก” ฮัวจื่อเวยเอ่ยชม
ภายในห้องส่วนตัวของหลานหลีเกอมีของล้ำค่าตกแต่งอยู่ไม่มาก ทว่าสิ่งที่มีมากกลับเป็นต้นไม้แคระ เท่าที่นางเห็นตอนนี้ทั้งที่โต๊ะกลมกลางห้อง ข้างหน้าต่างหรือแม้แต่โต๊ะแต่งหน้าก็ล้วนมีต้นไม้อยู่ไม่ต่ำกว่าที่ละสองต้น
“เจ้าชอบต้นไม้หรือ?”
“เป็นพ่อบ้านชิวจัดหามา วันแรกที่มาอยู่ก็มีแบบนี้แล้ว” เจ้าของห้องเอ่ยบอก
เพราะก่อนหน้าที่จะมาเมืองหลวง หลานหลีเกออาศัยอยู่ที่ชานเมือง ซึ่งเป็นตำบลไม่เล็กไม่ใหญ่แล้วก็ไม่ใกล้ไม่ไกลจากเมืองหลวงตำบลหนึ่ง เดินทางด้วยรถม้าเพียงวันเดียวก็ถึง แต่ถ้าเดินเท้าก็ราวๆ สองวัน และในตอนที่มาอยู่เรือนแห่งนี้ พี่ใหญ่ของนางก็เคยเอ่ยปากบอกแล้วว่าทั้งการแต่งสวนหน้าเรือนรวมไปถึงการตกแต่งห้องหับ ทุกอย่างล้วนเป็นพ่อบ้านชิวที่จัดการ
ฮัวจื่อเวยพยักหน้ารับ ใจจริงอยากเอ่ยปากบอกเจ้าของห้องเหลือเกินว่าในห้องนอนไม่ควรมีต้นไม้อยู่มากเกินไป
ต
