คุณเฟยก้มลงมาจูบตรงซอกคอของฉัน มันยิ่งทำให้คิดเข้าข้างตัวเองมากขึ้นกับการกระทำของเขา
“ฉันไม่จำเป็นต้องตอบคำถามไร้สาระพวกนั้น”
“…” จุกอกจนพูดไม่ออกกับคำตอบที่ได้ยิน ทุกคำถามที่พูดไปมันกลายเป็นเรื่องไร้สาระสินะ
ฉันหนีบขาทั้งสองข้างเข้าหากันไม่ยอมให้คุณเฟยทำ ถึงจะรู้ว่าตัวเองมีความผิดที่คิดให้ไลน์กับผู้ชายคนอื่น แต่เจอคำพูดไร้เยื่อใยแบบนั้นมันทำให้จุกจนไม่มีอารมณ์ไปเลย
“อ้าขาออก”
“ลงโทษหนูวันหลังนะคะ วันนี้ไม่มีอารมณ์จริง ๆ”
“เธอมีสิทธิ์ขอแบบนั้น?”
“ทำไมล่ะคะ สถานะหนูคือคนใช้ ส่วนเรื่องแบบนี้หนูทำเพราะเงิน วันนี้ไม่อยากได้เงินจะปฏิเสธไม่ได้เหรอ”
“ลืมอะไรไปหรือเปล่า ว่าเธอทำให้ฉันหงุดหงิด”
“หงุดหงิดแล้วทำไมต้องทำแบบนี้คะ”
“ฉันบอกให้อ้าขาออก” คุณเฟยสั่งเสียงเข้มอีกครั้งพร้อมกับใช้มือจับขาฉันให้อ้าออกกว้าง ๆ
ดวงตาคมละสายตาจากใบหน้าของฉันก้มลงมองจุดเชื่อมตรงกลางระหว่างขาก่อนจะเอาแก
