กว่าจะรวบรวมสติได้ก็ไม่รู้ผ่านไปแล้วกี่นาที ฉันรีบเก็บ ๆ เศษแก้วหาที่แอบเอาไว้ก่อน เดี๋ยวคุณเฟยไปแล้วค่อยมาทำความสะอาด
ส่วนเรื่องที่ฉันเป็นคนทำมันหล่นแตกก็จะทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ เพราะไม่มีปัญญาจ่าย เขาคงไม่สังเกตหรอกแถมยังรวยขนาดนั้นเหล้าราคาแค่นี้คงไม่เสียดาย
ยืนทำใจอยู่ครู่หนึ่งก็เอื้อมมือมาจับลูกบิดประตูห้องพร้อมกับภาวนาในใจว่าอย่าได้บังเอิญเจอกับคุณเฟยตอนนี้
เมื่อประตูเปิดออกฉันก็รีบโผล่หัวออกมากวาดสายตาสำรวจดูข้างนอกก่อน พอไม่เจอใครก็รีบพุ่งตัวออกมาจากห้องทันที
“เธอเข้าไปทำอะไรข้างในห้องนั้น”
เมื่อกี้ยังไม่คิดว่าสำรวจดูดีแล้วแต่ทำไมพอออกจากห้องถึงได้เจอคุณเฟยได้ เขาหายตัวอยู่รึไงตอนที่ฉันมองหา
“ฉันถามว่าเข้าไปทำไม แล้วเมื่อกี้เสียงอะไร!!”
“ทีละคำถามสิคะ หนูตอบไม่ทัน”
“ตอบไม่ทันหรือไม่ได้คิดคำแก้ตัวเอาไว้?”
“…” ฉันกำชายเสื้อแน่น เหมือนว่านี่จะเป็นวันสุดท้ายของชีวิต
“ทำไมที่
