จู่ ๆ คุณเฟยก็ดึงโทรศัพท์ในมือฉันไปเฉยเลย แถมยังกดตัดสายด้วย
“ตอนนี้เธอควรรีบไปจัดการสมัครเรียนให้เรียบร้อย ฉันต้องรีบเข้าบริษัทไม่ได้มีเวลาว่างมารอทั้งวัน”
“ถ้าต้องเข้าบริษัททำไมถึงไม่ให้ลูกน้องของคุณพาหนูมาล่ะคะ ลูกน้องออกจะเยอะแยะขนาดนั้นจะสั่ง…” ฉันพูดมากเกินไปอีกแล้วสินะคุณเฟยถึงจ้องเขม็งเลย พอรู้ตัวว่าอีกฝ่ายเริ่มจะหงุดหงิดฉันก็รีบพูดแก้ตัว “หนูรีบไปสมัครเรียนดีกว่าค่ะ ถ้าชักช้าเดี๋ยวจะทำให้คุณเสียงาน”
พูดจบฉันก็ฉีกยิ้มกว้างก่อนจะรีบเปิดประตูลงจากรถรีบไปจัดการธุระให้เสร็จ
พอคิดว่าอีกไม่นานฉันก็จะได้เรียนมหาวิทยาลัย ได้ใส่ชุดนักศึกษามันก็ทำให้ดีใจจนน้ำตาคลอ ถึงแม้จะต้องแลกกับการทำงานชดใช้แต่ถือว่าเป็นข้อแลกเปลี่ยนที่คุ้มค่า
ฉันจะตั้งใจเรียน จะไม่ไขว้เขวกับความหล่อของผู้ชายคนไหนในมหาวิทยาลัยนี้เด็ดขาด
“โห! ทำไมเขาหล่อจัง”
เตือนสติตัวเองไม่ทันขาดคำพอหันไปเห็นผู้ชายที่กำลังเด
