ฉันออกมาเดินเล่นที่หน้าบ้าน ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ก็ไม่เคยได้ออกมาเดินเล่นแบบนี้เลย เพราะทำงานตลอดแทบจะทั้งวัน ป้าที่ทำให้ฉันต้องมาตกอยู่ในสภาพแบบนี้คงกำลังใช้ชีวิตสุขสบายอยู่ที่บ้าน
ประมาณยี่สิบนาทีได้ ผู้หญิงคนนั้นก็กลับไป ไหนบอกว่าเป็นเรื่องสำคัญทำไมถึงกลับไปเร็วนักล่ะ ได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้แล้วเดินกลับเข้ามาในบ้าน เห็นคุณเฟยกำลังคุยโทรศัพท์อย่างเคร่งเครียดสักพักก็วางสาย
“ฉันจะไม่มาที่นี่หนึ่งอาทิตย์ คงไม่ต้องให้ฉันสั่งว่าต้องทำอะไรบ้าง เธอคงรู้หน้าที่ของตัวเองดีแล้วใช่ไหม”
“จะไปไหนเหรอคะ”
“ธุระที่ต่างจังหวัด”
“ให้หนูตามไปดูแลคุณได้ไหมคะ หนูทำได้ทุกอย่างเลยนะทั้งยกของหนัก ช่วยถือของให้ ทำความสะอาดแล้วก็…”
“ไม่ได้” คุณเฟยพูดตัดบทเสียงแข็ง เขาน่ะจะกักขังฉันเอาไว้ที่บ้านหลังนี้ไม่ให้ออกไปไหนจริง ๆ หรือไง
“คุณเฟยจะไปกับเลขาคนนั้นเหรอคะ”
“จะไปกับใครแล้วทำไมฉันต้องบอกให้เธอรู้?”
