อลินลดาหันกลับไปมองวีรพลอีกครั้งด้วยความชิงชัง เหตุผลที่ชายหนุ่มเข้ามาใกล้ชิดเธอมันเป็นเพราะแบบนี้นี่เอง ทำไมมันถึงได้รู้สึกเจ็บแบบนี้
“ที่เมียคุณพูดมันจริงใช่ไหมคุณวีรพล”
คำว่าเมียที่หลุดออกมาจากปากของอลินลดา กลับทำให้วีรพลรู้สึกอึดอัดหายใจไม่ออกเหมือนกัน เขาไม่ต้องการได้ยินคำว่าเมียหลุดออกมาจากปากอลินลดาเลย ทำไมเขาถึงรู้สึกไม่สบายใจแบบนี้ อยากพูดแต่ตอนนี้เขายังนึกไม่ออกว่าควรพูดอะไรออกไปดี
“ผม...”
“ช่างมันเถอะค่ะ ดิฉันเข้าใจแล้ว” เธอตอบได้เพียงแค่นั้นก็หันมามองผู้หญิงอีกคนที่ให้ความกระจ่างแก่เธอ “ขอบคุณมากนะคะที่คุณช่วยให้ฉันได้หายโง่” เธอส่งยิ้มอ่อนมาให้
“เธอมันก็เหมือนพี่สาวเธอนั่นแหละ หน้าด้าน ไม่มียางอาย แย่งได้แม้กระทั่งผัวชาวบ้าน”
อลินลดากำหมัดแน่น ก่อนลุกขึ้นยืนเผชิญหน้ากับผู้หญิงที่ว่าร้ายเธอ คำพูดที่เธอฟังมาเกือบทุกคำมันไม่ได้เป็นอย่างที่ผู้หญิงคนนี้พูดเลย เธอนะเหรอแย่งสา
