คุณหญิงวีรดาตกใจเบิกตากว้างด้วยความสงสารลูกสาวคนเล็ก ท่านไม่เคยรู้เลยว่าลูกชายของเพื่อนรักจะทำกับลูกสาวคนเล็กของท่านถึงขนาดนี้ ยิ่งเห็นใบหน้าผิดหวังเสียใจของเพื่อนรักและสามี ท่านก็เชื่อสนิทใจเลยว่าเรื่องที่เล่ามามันคือความจริง ท่านก็เข้าใจถึงหัวอกคนเป็นพ่อเป็นแม่ เพื่อนรักของท่านก็คงเสียใจอยู่ไม่น้อยกับการที่ลูกชายทำกับลูกสาวคนเล็กของท่านแบบนี้
“เพราะแบบนี้แหละรดา เดือนถึงได้มาสู่ขอหนูลดาให้ตาพลเขา รายนั้นโวยวายเสียยกใหญ่ที่อยู่ๆ หนูลดาจะแต่งงาน”
“เรื่องที่เดือนเล่าให้รดาฟัง ตาภูยังไม่รู้เรี่องใช่ไหม” ท่านเอ่ยถามเพื่อนรักอย่างกังวล
“ยังไม่มีใครรู้เรื่องเลยรดา เดือนก็เพิ่งได้ยินจากปากตาพลเมื่อช่วงเที่ยงเอง พอรู้ก็ชวนคุณธีมาหารดานี่แหละ”
“ใช่ครับ ผมเลยมาคุยกับคุณหญิงนี่แหละ เรื่องการสู่ขอหนูลดาให้ตาพลมันน่ะครับ ขืนปล่อยไว้แบบนี้มันต้องแย่แน่ๆ”
“แย่หรือคะ” ท่านถามสามีเพื่อนรักอย่างตกใจ
