ปิงซวนแต่งกายเป็นบุรุษนั่งรถม้าไปกับฮ่องเต้แห่งฉูหนาน ยามมองเผินๆคล้ายบุรุษรูปงามทั้งสอง แต่ทว่าทุกผู้คน ต่างจับจ้องไปที่ปิงซวง และรอบกายก็เริ่มเกิดเสียงขึ้นช้าๆ
"น้องปิงซวง ใช่ๆ นั่นน้องปิงซวง น้องปิงซวงของข้า !!! "
เหล่าบุรุษลุกพรวดพราดและเร่งวิ่งไปซื้อของกำนัลกันอีกครั้ง เช่นนี้ปิงซวงจึงมิอาจจะนิ่งดูดายได้ นางกระโดดหลบหลังฮ่องเต้ฉูหนานและเอ่ยเบาๆขึ้นมา
"เหตุใดต้องมาที่นี่ด้วยเล่าเจ้าคะ ท่านก็รู้ในตรอกนี้ ทุกๆคนล้วนจดจำใบหน้าของข้าได้"
ฮ่องเต้ฉูหนานยิ้มแย้มคราหนึ่ง ก่อนจะยกฝ่ามือขึ้นมาและเหล่าองครักษ์ก็กระโดดลงมาจากหลังคามากมายนัก ก้มลงคารวะเปล่งเสียงดังข่มขวัญเหล่าผู้คน
"คารวะฝ่าบาท ขอทรงพระเจริญหมื่นๆปี "
ชาวบ้านต่างน้อมลงคำนับอย่างตื่นตกใจ รวมถึงเหล่าบุรุษด้วย แต่ทว่าเหล่าบุรุษต่างซื้อของกำนัลกันมาแล้ว จึงสั่งเด็กเล็กๆช่วยกันถือมาส่งให้ และแอบมองอย่างมีความหวังทันใด
ฮ่องเต้ฉู
