กู้เหวินซิ่งทำตาผิดหวังนัก และพยักหน้าเบาๆ เอ่ยอย่างอาลัยรัก
"สิ่งใดเจ้าต้องการ ข้าจะมิขัดเลยคุณหนูอ๋าว ขอเพียงเจ้าสบายใจ แต่อย่าตัดขาดข้าได้หรือไม่ คราหน้าพบกัน ขอข้าเลี้ยงข้าวเจ้าซักมื้อและทักทายเจ้าบ้างได้หรือไม่ เช่นที่ชายทั้งเมืองหลวงพึงกระทำ "
ปิงซวงพยักหน้าให้เบาๆและค่อยๆลุกไปขึ้นม้า มีร่างแกร่งช่วยนางขึ้นม้าและชี้ไปที่ดวงดาวบนท้องฟ้าเบาๆ
"ตามดาวนั้นไปจะถึงจวนอ๋าว ที่นี่แค่ป่าหลังจวนเจ้า มิได้ไกลกันนัก ข้าจะใช้วิชาตัวเบาคุ้มกันเจ้าไปส่งจวน มิต้องกลัวอันใดในยามนี้ ฝีมือข้าดีนักคุณหนูอ๋าว"
ร่างบางพยักหน้าและฟาดแส้ไปที่ม้าทันใด ก่อนจะควบม้าตะบึงฝ่าสายลมหนาวไปทันที นางคิดถึงคนบางคน มากกว่าบุรุษใบหน้างดงามตรงหน้านี้และอยากกลับวังแล้ว ภายนอกมิมีเจี๋ยเจี๋ยมิสนุกนัก
ยามมาถึงหน้าจวนอ๋าว คบเพลิงสว่างวาบ ฉูหลงเจี๋ยยืนหน้าดำทะมึนหน้าจวนนางและตวาดลั่น สั่งทหารไล่ล่าคนที่ตามนางมาในทันใด
"ต
