ห้องดนตรีหวานจัง

1029 คำ
โรงเรียนเอกชน เพียงแค่ลิตาเดินลงจากรถของอาจารย์ เด็กม.ต้นที่นั่งรออาจารย์พอร์ชอยู่ก็พากันตกใจแถมลิตายังทำหน้าตาเหมือนผู้ชนะจนเพื่อนของเธอพากันเบะปากแรงมาก "อีนี่มันร้ายเราเลิกคบมันเถอะอีสา" "ฮ่าๆถ้าเราไม่คบมันก็ไม่มีใครคบมันแล้วนะอีด้า" "อีสาแต่ละคำพูดของมึงนี่สุดตีนมากเลย" ฉันหันไปด่ามันโดยไม่รู้ว่าอาจารย์เดินมายืนอยู่ข้างหลัง "ลิตาพูดไม่เพราะเลยนะ" ผมดุเธอเบาๆแต่คนโดนดุกับทำหน้าแดงใส่ผม "ไปกินข้าว กันเราสองคนกินข้าวเช้าหรือยัง" ผมหันไปถามดาด้าและนิสา "ยังค่ะ" นิสารีบเอ่ยปากด้วยความเร็วจนดาด้าและลิตาหันขวับ "แหมอีสาแม่มึงขายข้าวแต่ไม่แดกข้าวมาเรียน?" "กูรอมึงอยู่ปะลิตา" "อ่ะๆ ไม่ต้องเถียงกันแล้วไปทั้งหมดนี่แหละเดี๋ยวครูเลี้ยงเอง" ผมเดินมาพร้อมกับลูกศิษย์ทั้งสามคนจากนั้นก็นั่งร่วมโต๊ะกันท่ามกลางสายตาของทุกคน "บ่ายเรียนดนตรีอาจารย์จะสอนอะไรหรือคะ" ฉันหันไปถามอาจารย์ที่นั่งเปิดเอกสารอ่านอยู่ "พวกชานนท์จะขอเล่นดนตรีน่ะ ส่วนพวกเราก็ช่วยทำความสะอาดห้องไปก่อนแล้วกัน ครูกำลังทำใบงานให้เมื่อคืนทำไม่เสร็จ" ผมหันไปมองหน้าลิตาตอนนี้เธอส่งสายตาอ้อนผมจนผมเริ่มเกลียดตัวเอง "เมื่อคืนไปไหนมาหรือคะอาจารย์" "ไปหาเพื่อนมาเลยกลับดึก" "คราวหลังอย่ากลับดึกนะคะหนูเป็นห่วง" เหมือนทุกอย่างบนโต๊ะถูกมนต์สะกดไว้ชายหนุ่มนั่งสบตากับสาวน้อยที่ใบหน้าออดอ้อนยั่วยวนชวนหลงใหล เพื่อนทั้งสองที่นั่งร่วมโต๊ะกันอยู่ก็ถึงกับอ้าปากค้างไปชั่วขณะ แต่ทุกอย่างก็ต้องจบลงเมื่อครูส้มเดินมานั่งร่วมโต๊ะด้วยทำให้การสนทนาบนโต๊ะเปลี่ยนไป ลิตาจึงขอตัวไปรอเข้าแถวกับเพื่อนๆอาจารย์พอร์ชก็ทำได้แค่มองอยู่ไกลๆ วิชาดนตรี เสียงเครื่องดนตรีดังออกมาจากในห้องสาวๆที่เรียนอยู่แถวนั้นถึงกลับไปมุงดู ลิตาและเพื่อนๆจึงเข้าไปเพราะนี่เป็นวิชาของอาจารย์พอร์ช แต่กว่าเบียดเข้าไปได้ก็เล่นเอาเหนื่อยเหมือนกัน "อาจารย์พอร์ชร้องเพลงเหรอ" "กรี๊ดดด" เสียงฮือฮาดังไม่หยุดยิ่งทำให้ลิตาอยากจะเข้าไปใกล้ๆ สุดท้ายดาด้าทนไม่ไหวจึงยกไม้กวาดขึ้นเพื่อเปิดทางพาเพื่อนๆเข้าไป ภาพตอนนี้อาจารย์พอร์ชนั่งอยู่ที่เก้าอี้บาร์ มือนึงดูเนื้อเพลงในโทรศัพท์สายตามองมาหยุดอยู่ที่ลิตาทำเอาลิตาขนลุกซู่ ~รักแค่เธอคนเดียวไม่เหลียวไปมองใคร รักตลอดไปใจทั้งใจมันมีแต่เธอ ต่อให้ได้พบเจอกับใคร ไม่มีวันนอกใจเธอ ไม่ทำให้เธอต้องเสียน้ำตา จะขอดูแลเธอนั้นไปจนชั่วนิรันดร์ มีเธอเป็นคนสำคัญรักมากกว่าใคร ไม่ว่าวันพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร สัญญาจะดูแลเธอให้ดี จะทำให้ดีที่สุด "กูว่าต้องมีอะไรทำไมอาจารย์มองอีลิตาแปลกๆวะ" "อีด้ากูเขินแทนลิตาว่ะ" ลิตาเองก็ยืนอึ้งทำอะไรไม่ถูกเมื่ออาจารย์มองเธอแบบนี้แถมยังร้องเพลงแบบนี้มันทำให้เธอจินตนาการไปไกลจนกู่ไม่กลับแล้ว เสียงกรี๊ดของสาวๆที่มายืนดูทำให้ลิตาได้สติกลับมาจึงรีบหยิบผ้ามาเช็ดโต๊ะ "มึงว่าอาจารย์มองอีลิตาปะ" "กูก็สังเกตอยู่ อีลิตามันหน้าแดงเลยนะ" "หรือสองคนนี้จะมีอะไรกันวะ" เพื่อนร่วมชั้นเริ่มพูดคุยเกี่ยวกับเหตุการณ์ในห้องดนตรีแต่ก็ต้องหยุดความคิดเพราะอาจารย์ให้มาหยิบใบงานกลับไปทำที่บ้านจากนั้นทุกคนก็นั่งฟังดนตรีจากแก๊งของชานนท์จนหมดคาบเรียน เมื่อถึงเวลากลับบ้านลิตาก็มานั่งรออาจารย์อยู่ด้านหลังจนกระทั่งอาจารย์เดินมาเรียกทั้งสองจึงได้กลับบ้านด้วยกัน "เรียนเป็นไงบ้างลิตา" ผมหันไปมองลูกศิษย์ที่ตอนนี้แดงไปทั้งตัวจนผมอดไม่ได้ที่จะยื่นมือไปแตะหน้าผากของเธอ "ตัวก็ไม่ร้อนนี่" "หนูไม่ได้เป็นอะไรค่ะอาจารย์" "อยากกินอะไรไหม" "หนูอิ่มอะไรก็ไม่รู้ค่ะ กินอะไรไม่ได้เลย" "ฮ่าๆๆ เขินอะไรหรือเปล่าฮะ" ผมหันไปยิ้มให้เธอก่อนจะรีบขับรถมาที่คอนโด "เออลิตา ถ้ามีการบ้านวิชาคณิตศาสตร์เอามาให้ครูสอนก็ได้นะวันนี้ครูงานไม่เยอะ" "หนูเปลี่ยนชุดแป๊บนึงค่ะ" ฉันรีบวิ่งเข้าห้องด้วยความเร็วแสงจากนั้นก็รีบเปิดตู้เพื่อหาชุดคอสเพลย์ที่เข้ากับบรรยากาศนิ้วเรียวๆกรีดมาจนถึงชุดนักเรียนกระโปรงลายสก๊อต เสื้อสั้นเอวลอย พร้อมร้องอิคึอิไต "ใส่เสื้อคลุมไปก่อนดีกว่าเดี๋ยวไอ้หื่นห้องข้างๆมันเห็น" กริ๊ง! เพียงแค่ประตูเปิดลิตาก็รีบเดินเข้าไปพร้อมกับวางการบ้านลงบนโต๊ะ เธอค่อยๆถอดเสื้อคลุมออกช้าๆทำให้อาจารย์พอร์ชมองตาไม่กะพริบ (ตายกูตาย ถ้าลิตาใส่ชุดนี้กูสอนไม่ได้แน่ๆ ใครก็ได้ช่วยด้วย) "อาจารย์พร้อมหรือยังคะ" "ครูขอเข้าห้องน้ำแป๊บนึงนะ" จะผิดไหมถ้าผมต้องกำจัดความคิดลามกออก ขืนให้ทนอยู่แบบนี้จรรยาบรรณที่มีคงขาดสิ้น จากครูและลูกศิษย์คงได้กลายเป็นผัวเมียกัน ลิตาแอบย่องไปที่ห้องน้ำพร้อมกับแนบหูฟังจนได้ยินเสียงครางในลำคอก็รีบเอามือปิดปากแล้วเดินมานั่งรอที่โซฟา
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม