ใจสั่น
890 คำ
"อะไรวะ หรือฉันต้องมองเธอใหม่ฮะลิตา"
สุดท้ายอาจารย์หนุ่มก็ทำได้เพียงเอาน้ำเต้าหู้มาห้อยไว้ที่ประตูก่อนจะกลับเข้ามาในห้องของตัวเอง
12.00น.
กริ๊ง!
ผมเดินไปเปิดประตูเพราะคิดว่าลิตาน่าจะมากวนใจผมอีกแต่ครั้งนี้ไม่ใช่ดันเป็นน้องชายตัวแสบอย่างเจ้าปลื้มที่พักอยู่ห้องข้างๆ
"ปริมบอกพี่กลับมาแล้วผมเลยซื้อขนมมาฝาก"
"ขอบใจนะแล้วเรียนเป็นไงบ้างอยู่ปีอะไรแล้ว"
"ขึ้นปี3แล้วครับ ว่าแต่พี่ดูหน้าซีดๆนะป่วยหรือเปล่า"
"เมื่อคืนหนักไปหน่อยฮ่าๆ"
"ร้ายกาจมากฮ่าๆๆ งั้นผมขอตัวก่อนดีกว่าครับ พี่จะได้พักผ่อนไว้ว่างๆไปที่ผับผมนะพี่"
"โอเคไว้เจอกันน้องชาย"
ผมเดินกลับมานอนทิ้งตัวที่โซฟาเหมือนร่างกายมันขาดอะไรไป จิตใจห่อเหี่ยวชอบกล
กริ๊ง!
เสียงกริ่งที่ประตูดังอีกครั้งผมจึงออกไปเปิดดูก็พบว่าเป็นลิตาที่มาในชุดเมดแม่บ้านผมถึงกับก้าวขาไม่ออกเลย
"สวัสดีค่ะอาจารย์"
"___"
"ทำไมทำหน้าแบบนี้ล่ะคะ"
"จะมาเรียนชุดนี้เหรอไปเปลี่ยนดีกว่าไหม" ผมถามเพราะเป็นห่วงเธอกลัวว่าผมจะควบคุมตัวเองไม่ได้จนเผลอขย้ำเธอ
"หนูไม่ได้มาเรียนค่ะ หนูมาทำอาหารให้อาจารย์ เอ้อแล้วก็ต้องขอบคุณมากนะคะสำหรับน้ำเต้าหู้ ^ ^ "
"ไม่เป็นไร แล้วจะทำอะไรให้ครูกินล่ะห้องครูไม่มีอะไรเลยนะ ปกติครูไม่ทำอาหารในห้องกลิ่นมันติดผ้า"
"อ่าว ถ้างั้นไปห้องหนูกันดีกว่าค่ะ"
ลิตาดึงแขนอาจารย์เข้ามาในห้องของเธอก่อนจะพามานั่งที่โซฟา ห้องของลิตาดูสะอาดเรียบร้อยแถมยังมีกลิ่นหอมจากดอกไม้สดที่เธอจัดแจกันทุกครั้งเวลาเครียดๆ
"ห้องสวยดีนะ" ผมเอ่ยชมตามความรู้สึก
"หนูชอบจัดห้องค่ะ จัดไปเรื่อยตามอารมณ์"
"แล้วนี่จะทำอะไรให้ครูกินเหรอลิตา" ผมเดินไปดูของที่เธอเตรียมไว้
"ครูแพ้อาหารอะไรไหมคะ"
"ไม่นะกินได้หมดทุกอย่างแหละ"
"กินไม่เลือกนี่เอง เอ๊ยกินได้หมดนี่เอง"
"เดี๋ยวเถอะ!" ผมดีดหน้าผากเธอเบาๆก่อนจะเป็นลูกมือให้เธอ
เมนูที่ลิตาทำวันนี้ก็เป็นเมนูง่ายๆคือผัดผักรวมใส่กุ้ง ต้มยำกุ้งน้ำข้น แต่การทำอาหารครั้งนี้ชายหนุ่มคงไม่มีวันลืมได้เลยเพราะลิตาใส่ชุดเมดแม่บ้านที่พาให้ใจสั่นทุกวินาที
"อุ๊ย!"
"ซี๊ด..." ให้ตายเถอะลิตาเธอจะมาก้มแบบนี้ไม่ได้นะ สองเต้าที่มีเพียงแผ่นแปะจุดของเธอทำให้ผมอยากจะเข้าไปกระชากแล้วใช้ปากดูดเสียจริงๆ
"อาจารย์เป็นอะไรทำไมหน้าแดงแบบนี้คะ" ฉันยื่นหน้าเข้าไปใกล้แต่ความรู้สึกตอนนี้กลับทำหัวใจเต้นรัวๆ
ใบหน้าของอาจารย์ค่อยๆยื่นมาหาลิตาจนลมหายใจผสานกันเสียงหัวใจของทั้งสองเต้นดังกึกก้องอยู่ในหัวจนแทบจะระเบิดออกมา
ฟู่!
เสียงน้ำในหม้อที่เดือดจนล้นทำให้ลิตาต้องรีบหันไปปิดเตาก่อนจะตั้งสติ
"เดี๋ยวครูช่วยเช็ด" ผมรีบหยิบผ้าไปเช็ดน้ำต้มที่หกเลอะพื้นและเตา
"ไม่เป็นอะไรค่ะอาจารย์เดี๋ยวหนูทำเอง"
"ไม่เป็นไรอยู่เฉยๆเดี๋ยวครูทำเอง" ผมอุ้มร่างของเธอมานั่งบนเคาท์เตอร์บราแล้วหันมาเช็ดทำความสะอาดจนเสร็จ "อ่าวขึ้นไปทำอะไรบนนั้นลิตา" ผมถามเธอพร้อมกับเสียงหัวเราะจนเธอทำหน้ายู่กระโดดลงมา
"อาจารย์อุ้มหนูขึ้นไปเองนี่หน่า"
"ไปกินข้าวกันเถอะครูมีเรื่องอยากจะคุยด้วย"
ระหว่างที่ทั้งสองนั่งทานข้าวด้วยกันอาจารย์ก็เลยเปิดประเด็นเรื่องที่ตนได้เห็นเมื่อเช้าแม้ลิตาจะทำหน้างงๆแต่ก็พอนึกเรื่องราวออก
"เมื่อคืนหนูกลับพร้อมเพื่อนค่ะ เป็นเพื่อนกันจริงๆ"
"เพื่อนผู้ชายมานอนที่ห้องมันดูไม่ดีนะลิตา"
"ไอ้เก้ามันเป็นเพื่อนหนูจริงๆไม่มีทางเป็นอย่างอื่นไปได้แน่นอนค่ะ กินเที่ยวด้วยกันประจำ"
"เป็นผู้หญิงคราวหลังอย่าดื่มจนขาดสติรู้ไหม"
"อาจารย์เป็นห่วงหนูเหรอคะ?"
"อือฮึ "
เสียงหัวเราะคิกคักของลิตาทำเอาอาจารย์หนุ่มถึงกับยิ้มแต่ก็ต้องเก็บอาการไว้
"พรุ่งนี้ตื่นแต่เช้าล่ะจะได้ไปเรียนพร้อมกัน"
"ค่ะอาจารย์"
"กับข้าวอร่อยนะครูชอบ"
"ชอบกับข้าวเหรอคะ?" ฉันส่งสายตาวิบวับไปหาอาจารย์แต่ดูเหมือนอาจารย์จะเขินเล็กน้อย
"อือฮึ" บ้าจริงเด็กมันเต๊อะเก่งจนผมเก็บอาการไม่อยู่แล้ว
หลังจากทานมื้อกลางวันที่ใช้เวลาล่วงเลยมาจนถึงบ่ายอาจารย์ก็รีบขอตัวกลับห้องเพราะยังมีการบ้านของนักเรียนที่ยังไม่ได้ตรวจ ลิตาจึงโบกมือบ๊ายบายก่อนจะหันมาทำความสะอาดโต๊ะ
"รู้สึกดีจังเหมือนได้ทำอาหารให้สามีทานคิกๆๆ"
- ผู้เขียน
