หญิงสาวเงยหน้ามองชายหนุ่มอย่างเอียงอาย เพราะเขาเป็นผู้ชายคนแรกที่ก้าวเข้ามาในชีวิต ความอบอุ่นที่เธอโหยหาเธอกลับได้รับจากเขามากกว่าความทุ่มเททางวัตถุที่พี่ชายมอบให้มาตลอดหลายปี ถึงแม้จะถูกบังคับให้อยู่แต่ในโรงแรม แต่เธอกลับไม่ได้รู้สึกอึดอัดและฝืนทนอย่างที่คิดไว้ตอนแรก
“ค่ะ” เธอตอบรับไปเบาๆ
ปรินทรยกมือนุ่มของหญิงสาวขึ้นมาจุมพิต รั้งตัวหญิงสาวเข้าหาตัวพร้อมกดริมปากหนาดูดซับความหวานจากเรียวปากอิ่มอีกครั้ง
หลังจากปล่อยเรียวปากให้เป็นอิสระ พันธนาการสีเนื้อแข็งแกร่งของเขายังคงไม่คลายออก หน้าผากหนาของเขายังแตะอยู่บนหน้าผากเนียนของเธอไม่ห่าง ลมหายใจจากสันจมูกโด่งอุ่นซ่านรวยรินอาบสองแก้มยิ่งทำให้หญิงสาวประหม่า
“ผมไปประชุมคงจะคิดถึงคุณมาก คุณอย่าลืมสัญญานะครับ อย่าออกไปไหนกับใคร” ชายหนุ่มบอกเสียงทุ้มต่ำ ถึงจะเป็นคำสั่งแต่ก็เจือด้วยน้ำเสียงเว้าวอน
“คุณก็ยังชอบออกคำสั่งเผด็จการกับรษาอยู่เรื่อย
