Chapter 7
1602 คำ
หลังจากที่เจมส์เซ็นเอกสารเสร็จเรียบร้อย เขาก็พาแจนออกไปทานข้าวข้างนอก หญิงสาวเหมือนว่าได้เจอเพื่อนสนิทแล้วจะอารมณ์ดีขึ้นมากพอควร ใบหน้าในตอนนี้เลยไม่ค่อยเหวี่ยงเยอะเท่าไหร่
"อยากกินอะไรมั้ยคะ ทานของหวานมั้ย"
แจนหันมามองหน้าเขาก่อนจะถอนหายใจออกเล็กน้อย คนสวยๆและหุ่นดีที่สุดอย่างเธอไม่กินของหวานเพราะมันจะทำให้หุ่นเสียได้
"บอกว่าไม่กินของหวานมันอ้วน!!"
"แต่หนูควรทานของหวานบ้างนะ ร่างกายคนเราต้องการน้ำตาลบ้างถ้าแบบนี้มีสิทธิ์วูบล้มไปได้เลยนะ"
เขามองหญิงสาวและยกทุกสิ่งอย่างมาพูดให้ดูน่าเชื่อถือ เขาแค่คิดว่าเธอหุ่นดีแต่มันผอมไป อยากให้มีน้ำมีนวลกว่านี้อีกอย่างตั้งแต่รู้จักเธอยังไม่เห็นทารของหวานหรืออะไรที่มีรสหวานเลย
"เรื่องมากจริง ทานก็ได้"
แจนจิ๊ปากออกมาอย่างหงุดหงิดก่อนจะเดินเข้าร้านไอศครีมไปแล้วเปิดเมนูดูไปพลางๆ เจมส์เท้าคางมองหญิงสาวอย่างเอ็นดู รู้จักไปเรื่อยๆเธอก็น่ารักดีนะไม่ได้ร้ายอะไรมากแต่ความปากร้าย ปากแข็ง ขี้เหวี่ยงขี้วีนนี่ที่หนึ่งเลย
"แจนจะกินไอศครีมสตรอเบอร์รี่ พี่จะกินอะไร"
"หนูสั่งสิพี่กินด้วย"
เขาอมยิ้มมองหญิงสาว เธอก้มลงมองเมนูก่อนจะสั่งไอศครีมช็อคโกแลตมาอีก ผู้ชายเขาคงชอบทานประมาณนี้แหละมั่งเดาเอานะ
"เอาสองอย่างนี้พอค่ะ สตรอเบอร์รี่กับช็อคโกแลต ขอน้ำอุ่นนะคะ"
"ได้ค่ะสักครู่นะคะ"
พนักงานรับออเดอร์เดินออกไปจากตรงนั้น แจนเงยหน้ามองว่าที่สามีที่ตอนนี้เอาแต่จ้องหน้าเธอไม่หยุด
"มองไรนักหนา"
"หวงจัง ไหนบอกเป็นคนสวยทำไมถึงมองไม่ได้"
"อยากมองก็มอง"
แจนหยิบโทรศัพท์มากดดูเล่นระหว่างรอของว่างมา เมื่อพนักงานมาเสิร์ฟไอศครีมครบทั้งสองเจมส์ก็ส่งช้อนให้เธอ
"ช้อนค่ะหรือว่าจะให้พี่ป้อนหนูดี"
"ไม่ต้องยะ! หนูกินเองได้"
แจนตักสตรอเบอร์รี่ทานก่อนจะนิ่วหน้าเล็กน้อย ทำไมมันหวานจัง เธอเหลือบสายตามองไปยังช็อคโกแลตตรงหน้าเขา เจมส์ที่เห็นสายตาของหนูน้อยก็ยิ้มออกมาอย่างอดขำไม่ได้
"มันหวานไปเหรอคะ แลกของพี่มั้ยอันนี้ไม่ค่อยหวานเท่าไหร่"
แจนใช้ช้อนตักของเขาแล้วค่อยๆชิมก่อนจะยิ้มออกมาอย่างถูกใจ
"งั้นแจนแลกของพี่นะ"
เจมส์พยักหน้าก่อนจะส่งช็อคโกแลตตรงหน้าเขาไปให้เธอ แจนยิ้มกว้างออกมาก่อนจะทานของหวานตรงหน้าอย่างอารมณ์ดีสุดๆ หรือว่าที่ชีวิตของเธออารมณ์ไม่ค่อยดีเพราะร่างกายไม่ได้รับของหวาน พอได้ทานแล้วมันก็อารมณ์ดีขึ้นเยอะเลย
"อร่อยละสิ"
"ก็งั้นๆแหละ"
แจนเอ่ยออกมาเสียงอ่อนก่อนจะตักทานต่อไม่สนใจชายหนุ่มอีก เขายิ้มออกมาก่อนจะทานของหวานตรงหน้า หลังจากที่ทั้งสองคนทาเสร็จเจมส์ก็พาเธอเดินเล่นในห้างต่อ แจนเดินดูชุดสวยคอลเลคชั่นใหม่จากแบรนด์ดัง เธอเป็นเจ้าแม่แฟชั่นใครๆก็บอกแบบนั้น จะตกแทรนด์แบบคนอื่นๆมันไม่ได้แน่
"ซื้อมั้ยเหมาเลยพี่ซื้อให้"
เขาเดินเข้ามาด้านหลังของเธอก่อนจะใช้คางเกยไว้บนไหล่เล็ก แจนเหลือบสายตามองเขาก่อนจะปล่อยมือออกจากชุดพวกนั้น
"มีหมดแล้วค่ะ ไม่รู้จะซื้ออะไร"
"ข้างหน้าไงคะคอลเลคชั่นใหม่ พี่เห็นหนูชอบใส่แบรนด์นี้ เอ่อขอโทษนะครับข้างหน้าเป็นคอลเลคชั่นใหม่เหรอครับ"
เจมส์หันไปถามพนักงานที่ยืนอยู่ห่างๆ เธอเดินเข้ามาก่อนจะพยักหน้ายิ้ม
"ใช่ค่ะ เพิ่งมาถึงวันนี้ตอนเช้า มีกระเป๋ารุ่นใหม่ด้วยนะคะสองวันก่อนเห็นคุณผู้หญิงมาถามดิฉันจำได้นะคะ"
แจนยิ้มออกมาแห้งๆก่อนจะหันไปมองเซตขึ้นโชว์ของทางร้าน เป็นสีที่ถูกใจเธอมากและแบบน่าซื้อเพราะเธอเพิ่งดูในIGมาเมื่อวานด้วย ว่าจะมาซื้อนั้นแหละ แต่ถ้ามีคนใจดีอยากเปย์ก็ประหยัดเงินดีนะ
"งั้นเอามาเลยครับทั้งเซต อ่อ กระเป๋าด้วย"
"ไม่ทราบว่าคุณลูกค้าใส่ไซส์ไหนคะดิฉันจะได้จัดให้ได้"
เขาหันไปสั่งพนักงานแต่ก็ต้องทำหน้ามึนเพราะเขาไม่รู้ไซส์ของหญิงสาว
"หนูใส่ไซส์อะไรอ่ะ"
"เดาสิว่าแจนใส่ไซส์ไหน"
แจนกอดอกมองชายหนุ่มก่อนจะยิ้มมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ เจมส์ที่ถูกสายตาของหญิงสาวที่มองอย่างท้าทายก็เดินเข้าไปใกล้ก่อนจะโอบรอบเอวเธอเล่นเอาหญิงสาวตกใจไม่น้อย
"ทำอะไรเนี้ยพี่เจมส์"
แจนพยายามดันตัวเขาออก ชายหนุ่มยิ้มมุมปากก่อนจะมองสำรวจหญิงสาวตั้งแต่เนิ่นอกไล่ลงไปจนถึงช่วงขา
"อี๋!มองแบบโรคจิตอ่ะ"
"น่าจะไซส์Sนะ ใช่มั้ยคะ แต่หน้าอกน่าจะคัพ...."
แจนรีบเอามือปิดปากเขาก่อนที่เขาจะพูดจาลวนลามเธอ เจมส์หลุดขำออกมาก่อนจะเงียบไม่พูดต่อเพราะแค่อยากจะแกล้งเธอเท่านั้น
"หยุดพูดเลยนะตาแก่ลามก"
"ก็บอกพนักงานไปค่ะว่าจะเอาไซส์ไหน เดี๋ยวให้พนักงานจัดของให้"
"ไม่ซื้อค่ะ อยากได้เดี๋ยวแจนมาซื้อเอง"
หญิงสาวกอดอกยืนยันว่าจะไม่เอา เธอไม่เคยให้ใครมาซื้อของให้มันไม่ค่อยชินเท่าไหร่ อีกอย่างบ้านเธอก็มีเงินและตัวเธอเองก็ทำงานมีปัญญาซื้อเองได้
"พี่บอกว่าซื้อให้ไง"
"พี่เจมส์!! ไม่เจอกันนานเลยทำไมถึงไม่ไปหาหวานบ้างเลยคะ"
ก่อนที่ทั้งสองคนกำลังจะตกลงกันได้ก็มีผู้หญิงอกอึ๋มเดินเข้ามากอดแขนว่าที่สามีเธออย่างไม่เกรงใจว่าที่เมียอย่างเธอ
"หวาน... มาได้ยังไง"
เจมส์หันไปถามเธออย่างสงสัยก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าตอนนี้เขาไม่ได้อยู่คนเดียว ชายหนุ่มรีบดึงแขนของหวานออกก่อนจะเงยหน้ามองแจนพร้อมกับกลืนน้ำลายลงคอดังอึก เพราะสายตาของเธอเหมือนไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่
"คิดถึงพี่เจมส์จังเลยค่ะ ไปหากันบ้างสิคะ"
"เอ่อ.. คือพี่"
"ผู้ชายนี่มันมักมากเหมือนกันทุกคนเหรอ... อีกไม่กี่วันจะแต่งงานอยู่ละยังมีสาวเอานมถูไถพร้อมกับอ้อนให้ไปหา แบบนี้แจนควรจะรายงานคุณพ่อแล้วพิจารณาเรื่องแต่งงานของเราใหม่ดีมั้ยคะ"
แจนกอดอกมองทั้งสองคนอย่างไม่ค่อยพอใจ เพราะการที่เขามีผู้หญิงมาวนเวียนแบบนี้ แสดงว่าคงจะเจ้าชู้พอสมควรและเธอค่อนข้างจะเกลียดคนประเภทนี้ด้วย
"มันไม่ใช่อย่างนั้น คือพี่ไม่ได้เจอหวานเป็นปีแล้ว พี่ไม่ได้ยุ่งกับเธอเลยนะ"
หวานมองหน้าแจนก่อนจะมองสำรวจหล่อนะตั้งแต่หัวจรดเท้า ครั้งแรกที่เห็นคือดูแพงอ่ะ การแต่งกายหน้าตารูปร่างคือสเปคของพี่เจมส์เลย
"เด็กใหม่เหรอคะพี่เจมส์ มิน่าละถึงไม่มาหาหวานเลย"
แจนถึงกับของขึ้นเมื่อถูกเอาไปเปรียบเทียบว่าเป็นเด็กในสต็อกของเจมส์
"นี่นังบ้า! อย่าเอาฉันไปเป็นเด็กเลี้ยงแบบพวกหล่อนนะ ฉันเป็นว่าที่เมีย เมียที่กำลังจะแต่งงานจดทะเบียนนะ เข้าใจป่ะ"
เจมส์รู้สึกว่าเหมือนแจนจะไม่พอใจเท่าไหร่ เมื่อกี้ยังอารมณ์ดีอยู่เลยแท้ๆ เขาหันไปหาหวานก่อนจะเอ่ยออกมา
"หวานไปก่อนเถอะพี่ไม่อยากมีปัญหากับแจน"
"นี่อย่าบอกนะคะว่าคนเจ้าชู้อย่างพี่จะมาหยุดอยู่กับผู้หญิงคนเดียวนะ ได้ด้วยเหรอคะ"
แจนมองชายหนุ่มด้วยสีหน้าไม่แสดงความรู้สึกใดๆ เธอสะบัดหน้าใส่เขาอย่างงอนๆก่อนจะหันไปสั่งพนักงาน
"ชอบเปย์สาวๆนักใช่มั้ย! เอาคอลเลคชั่นใหม่มาทั้งหมดเลยค่ะกระเป๋า รองเท้าใหม่ด้วย เอามาให้หมดเลย จะได้ไม่มีเงินเหลือไปเปย์ชะนีตัวอื่น!!"
แจนหันไปมองหน้าหวานที่สะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะหันไปยิ้มให้กับเจมส์แล้วรีบเดินออกไปทันที
"หวานว่าไปก่อนดีกว่า แหะๆ"
ชายหนุ่มหันไปมองหน้าแจนก่อนจะยิ้มแห้งแล้วเดินมาอ้อนหญิงสาว
"พี่ไม่ได้เจอหวานนานแล้วนะ ก็แค่ทักทายตามประสาคนรู้จักเฉยๆ"
"เหรอคะ..."
"ไหนหนูเอาอะไรบ้าง ไปลองชุดดีกว่าเนาะไม่หน้างอสิเหมือนหึงพี่เลยนะ"
เขาเอ่ยแซวหญิงสาว แจนตาโตก่อนจะเดินไปตีหลังเขาหลายทีอย่างหมั่นไส้
"ไม่ได้หึงซะหน่อย แค่รู้สึกเสียหน้าที่ถูกเอาไปเปรียบเทียบกับเด็กในสต๊อกของพี่!! เข้าใจมั้ยว่าไม่ได้หึง พี่เจมส์!!! ได้ยินมั้ย"
- ผู้เขียน
