ผลั่ก!
"มาละ...แล้ว ขอโทษค่ะ" เจ้าของร่างเล็กจัดการเปิดประตูเข้าห้องท่านประธานบริษัทที่คุ้นชินด้วยความมั่นใจ ก่อนที่เสียงและรอยยิ้มของเธอจะแผ่วลงเมื่อด้านในห้องกลับมีพนักงานที่มีป้ายห้อยคอสองคนกำลังยืนประสานมือราวกับรอรับงานจากเรย์ นาราเม้มปากอย่างทำอะไรไม่ถูก เธอไม่ได้เคาะประตูห้องเพราะลดาที่บอกว่าสามารถเข้าไปได้ ทว่าตอนนี้ทุกคนภายในห้องกลับมามองมาที่เธอเป็นตาเดียว รวมไปถึงสายตาคู่คมของเรย์ที่เลื่อนมามองคนตัวเล็กด้วยใบหน้าที่คาดเดาอะไรไม่ได้
"ค คือ..." นาราก้มหน้าจนคางสวยแนบไปกับหน้าอก เธอยืนทำตัวไม่ถูกมาจนกระทั่งมีความคิดว่าเธอควรที่จะเดินออกไป
ทว่า...
"หยุดอยู่ตรงนั้น ส่วนพวกคุณสองคนจัดการเรื่องนี้ให้ถึงที่สุด ยังไงผมก็ไม่ยอมให้คนผิดต้องเดินลอยนวลแบบนี้แน่" เสียงทุ้มเข้มทำให้เท้าเล็กที่กำลังจะก้าวเดินค้างกลางอากาศ นาราหันกลับมามองเจ้าของใบหน้าคมคายนิ่ง และเรย์ก็เป็นอีกคนที่ทำให้เธอร
