บทที่4 แรกพบ
1559 คำ
วันต่อมา
ปีเตอร์เรียกมาร์สกับเควินเข้ามาพบในห้องทำงานพร้อมกับยื่นรูปของพิมพ์ให้ทั้งสองคนดู
"เดี๋ยวนายสองคนไปรับผู้หญิงคนนี้ที่สนามบินนะ พอมาถึงก็พามาพบฉันทันทีเข้าใจไหม"ปีเตอร์พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
"ครับนาย" ทั้งสองคนรับคำพร้อมกันแล้วเดินออกจากห้องไป
ชัยวัชกับกนกวรรณมาส่งพิมพ์ที่สนามบินประมาณเวลาห้าโมงเย็นของวันเพราะเวลาที่อังกฤษต่างกับไทยหกถึงเจ็ดชั่วโมง
"ไปอยู่ที่โน้นดูแลตัวเองดีๆนะลูก"กนกวรรณเดินเข้าไปสวมกอดพิมพ์
"ค่ะ คุณแม่"รับคำพร้อมกับส่งยิ้มให้
"แล้วอย่าลืมที่พ่อบอกไว้ล่ะ อย่าขัดใจคุณปีเตอร์เขาเด็ดขาด"ชัยวัชย้ำอีกรอบหนึ่ง
"ค่ะ พิมพ์จะจำไว้" ชัยวัชย้ำเธอหลายครั้งแล้วตั้งแต่อยู่ที่บ้านจนมาถึงสนามบินเธอได้แต่รับคำเท่านั้น
"คุณพ่อกับคุณแม่ก็ดูแลตัวเองดีๆนะคะ พิมพ์เป็นห่วง" มองหน้ากนกวรรณกับชัยวัชน้ำตาคลอเบ้า
"ไม่ต้องห่วงพ่อกับแม่หรอก ไปเถอะได้เวลาแล้ว"ชัยวัชเอ่ยขึ้น
"ค่ะ พิมพ์ไปก่อนนะคะ"พูดจบแล้วก็หมุนตัวเดินไปข้างหน้าน้ำตาที่กั้นไว้ก็ค่อยๆเอ่อไหลออกมาอาบแก้มทั้งสองข้างอย่างห้ามไม่อยู่
พอพิมพ์ขึ้นไปนั่งบนเครื่องก็มองออกไปนอกหน้าต่างในหัวก็คิดไปเรื่อยเปื่อย ไม่รู้ว่าเธอจะเจอกับอะไรบ้างเมื่อไปถึงที่โน้น
ไม่นานพิมพ์ก็มาถึงสนามบินลงมาจากเครื่องพร้อมกับลากกระเป๋าไปตรงทางออกมองหาคนของปีเตอร์ มาร์สกับเควินรออยู่พอดี มองพิมพ์กับในรูปเทียบกันพอแน่ใจแล้วทั้งสองคนก็เดินตรงเข้าไปหาเธออย่างไม่ลังเล
"ขอโทษนะครับ ใช่คุณพิมพ์หรือเปล่าครับ"เควินถามเพื่อความแน่ใจอีกที
"ใช่ค่ะ พิมพ์เอง" มองหน้าเควินที่จ้องมองเธอตาเป็นมัน
"เชิญทางนี้ครับ"เควินเดินนำเธอไปที่รถ
พิมพ์จึงเดินตามหลังไปขึ้นรถระหว่างอยู่ในรถพิมพ์ก็ไม่ได้สอบถามอะไรเกี่ยวกับปีเตอร์ได้แต่นั่งเงียบๆไปเท่านั้น จนรถแล่นมาจอดตรงลานจอดรถของคาสิโน พิมพ์ก็เดินตามหลังเควินกับมาร์สไปจนถึงลิฟต์ระหว่างทางก็มีแต่คนมองเธอด้วยสายตาแปลกๆเหมือนเธอเป็นตัวประหลาด พอลิฟต์ขึ้นมาถึงชั้นสิบ เดินตรงไปจนสุดทางเดินก็เจอห้องของปีเตอร์ มาร์สกับเควินเปิดประตูนำเธอเข้าไปในห้อง
"นายครับมาแล้วครับ"เควินเอ่ยบอกปีเตอร์ที่นั่งหันหลังให้อยู่
พอได้ยินอย่างนั้นปีเตอร์ก็หมุนตัวหันกลับมาแล้วก็ต้องสะดุดตากับพิมพ์ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขา ปีเตอร์มองพิมพ์ตั้งแต่หัวจรดเท้า ซึ่งเธอก็มองปีเตอร์ไม่วางตาเช่นกัน ต่างคนต่างมองสบตากัน จนมาร์สกับเควินหันมองหน้ากันสองคน
ปีเตอร์ยังคงมองสำรวจการแต่งตัวของพิมพ์ วันนี้เธอใส่เสื้อไหมพรมรัดรูปกับกางเกงยีนส์ขายาวและรองเท้าผ้าใบปล่อยผมยาวสลวยที่ยาวไปถึงด้านหลัง ส่วนหน้าก็แต่งอ่อนๆบวกกับปากนิดจมูกหน่อยยิ่งทำให้เธอดูเด็กและน่าจูบมากขึ้น และยิ่งเอวคอดกิ่วนั้นถ้าเขาจับฟาดคงจะหักคามือเลยสินะ ปีเตอร์มองในหัวก็คิดไปพร้อมกับกัดริมฝีปากของตัวเอง
พิมพ์ได้แต่ยืนนิ่งให้เขามองสำรวจตัวเธอ จนเธอทำตัวไม่ถูกเพราะสายตาที่ปีเตอร์ใช้มองเธอเหมือนจะกลืนกินเธอเข้าไปยังไงอย่างงั้น เธอยอมรับว่าปีเตอร์หล่อคมเข้มและดูดีมากคงเป็นที่ถูกใจผู้หญิงหลายๆคน
พอปีเตอร์มองสำรวจจนพอใจแล้วก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้เดินตรงไปหยุดตรงหน้าพิมพ์ ยิ่งทำให้พิมพ์ประหม่ายิ่งขึ้นกว่าเดิมเงยหน้าขึ้นมองหน้าปีเตอร์ที่ตัวสูงกว่าเธอ ปีเตอร์หันไปมองมาร์สกับเควิน
"นายสองคนออกไปรอข้างนอกก่อน" พูดพลางหันมามองหน้าพิมพ์
"ครับนาย" รับคำแล้วเดินออกไปพร้อมกันทั้งสองคน
พิมพ์ได้แต่มองมาร์สกับเควินเดินออกจากห้องไปทิ้งให้เธออยู่กับปีเตอร์ตามลำพังยิ่งทำให้เธอทำตัวไม่ถูกเข้าไปใหญ่
"พ่อเธอคงบอกหมดแล้วใช่ไหมว่าให้เธอมาทำอะไร" เดินไปหยุดด้านหลังพิมพ์พร้อมกับสูดดมกลิ่นหอมจากผมยาวสลวยของเธอ
"ค่ะ คุณพ่อบอกว่าแล้วแต่คุณจะสั่งให้ฉันทำ" พยายามพูดด้วยน้ำเสียงปกติ
"ดี แล้วเธอคิดว่าจะทำอะไรให้คุ้มค่ากับเงินสิบล้านละ" เดินวนมาหยุดตรงหน้าเธอ
"ไม่ทราบค่ะ แล้วแต่คุณจะเห็นสมควรเถอะค่ะ" ก้มหน้าลงมองพื้นไม่อยากสบตากับเขาที่เอาแต่จ้องหน้าเธอ
"เธอรู้อะไรไหม เธอมันก็ไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงขายตัว"พูดพลางหันหลังให้เธอ
พิมพ์ได้ยินอย่างนัันถึงกับจุกที่คอน้ำตาคลอเบ้าพูดไม่ออกและก็ไม่อยากจะตอบโต้ใดๆเพราะเธอไม่มีสิทธิ์ตั้งแต่ที่เธอก้าวขาเข้ามาในที่ของเขาแล้ว
"เอาล่ะ ฉันจะให้เธอเริ่มงานเลยก็แล้วกัน เริ่มจากเป็นเด็กเสิร์ฟก่อนเลยก็แล้วกัน" พูดจบก็เดินไปเปิดประตูห้องเรียกมาร์สกับเควินเข้ามาในห้อง
"นายสองคนพาพนักงานใหม่ไปเปลี่ยนชุดและพาไปที่แผนกเครื่องดื่มด้วย" มองหน้าพิมพ์แวบหนึ่ง
"ครับนาย "บอดี้การ์ดทั้งสองคนรับคำแล้วเดินนำหน้าพิมพ์ออกไปจากห้อง แต่ยังไม่ทันไปพ้นประตูปีเตอร์เรียกไว้ก่อน
"เดี๋ยวก่อน สำหรับห้องให้พักข้างๆห้องฉันนี้แหละ"มองหน้ามาร์สกับเควิน
"ครับนาย"รับคำแล้วพากันเดินออกไปจนพ้นประตูแล้วปิดลง
พอออกมาจากห้องมาร์สกับเควินก็พาพิมพ์มารอตรงหน้าห้องพักที่อยู่ข้างๆห้องของปีเตอร์ รอจนมีพนักงานเอาคีย์การ์ดห้องมาให้แล้วก็เปิดประตูเข้าไป พิมพ์กวาดสายตามองไปทั่วห้องและเดินสำรวจ ภายในห้องก็เหมือนโรงแรมที่พักทั่วไป มีเตียงนอน โต๊ะเก้าอี้หนึ่งชุด ตู้เสื้อผ้าและห้องน้ำ
ไม่นานก็มีพนักงานเอาชุดยูนิฟอร์มพนักงานเสิร์ฟมาส่งให้ถึงที่ห้อง พิมพ์จึงรีบเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำ พอเปลี่ยนเสร็จพิมพ์ก็เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยความไม่มั่นใจเพราะกระโปรงที่เธอใส่มันสั้นจนเห็นขาเรียวอ่อนของเธอ เรียกได้ว่าปิดมิดแค่สะโพกเท่านั้น พอมาร์สกับเควินเห็นถึงกับกลืนน้ำลายลงคอ
"คุณค่ะ ฉันว่ากระโปรงมันสั้นเกินไป"พิมพ์มองหน้ามาร์สกับเควินที่เอาแต่มองมาที่กระโปรงของเธอ
"คุณได้ยินที่ฉันพูดไหมคะ"พิมพ์ถามย้ำอีกที
"ผมว่าไม่นะครับ ทุกคนก็ใส่อย่างนี้เหมือนกันหมด"เควินรีบอธิบาย
"งั้นเหรอคะ ใส่ก็ใส่"พิมพ์จำใจใส่ทั้งที่ไม่มั่นใจเลยเพราะเธอไม่เคยใส่สั้นขนาดนี้เลยมันโป๊เกินไปสำหรับเธอ
หลังจากนั้นมาร์สกับเควินก็พาเธอไปยังแผนกเครื่องดื่มที่อยู่อีกชั้นหนึ่งของคาสิโน มาร์สกับเควินพาเธอไปแนะนำให้ผู้จัดการแผนกรู้จักและสอนงานให้เธอ
"คุณแม็คครับ นี้คุณพิมพ์จะมาเป็นพนักงานเสริฟแผนกของคุณ"เควินเเนะนำพิมพ์ให้แม็ครู้จัก
"สวัสดีครับ "พร้อมกับยื่นมือไปข้างหน้าให้พิมพ์จับ
"สวัสดีค่ะ "พิมพ์ทักทายแล้วยื่นมือไปจับมือแม็คตามมารยาท
"เอาล่ะ ผมฝากคุณพิมพ์ให้คุณดูแลต่อเลยก็แล้วกัน"เควินพูดกับแม็ค
"ครับ ผมจะดูแลอย่างดีเลยล่ะ"หันมามองหน้าพิมพ์ด้วยสายตายากที่จะคาดเดา
"เชิญครับคุณพิมพ์ผมจะสอนงานให้เอง" แม็คเดินนำหน้าพิมพ์ไปยังเคาร์เตอร์บาร์
พอเสร็จธุระแล้วมาร์สกับเควินก็กลับขึ้นลิฟต์ไปที่ห้องของปีเตอร์ทันที และรายงานเรื่องต่างๆของพิมพ์ให้ปีเตอร์ฟัง
"ดีมาก เดี๋ยวฉันจะลงไปดูสักหน่อย"ปีเตอร์ยกยิ้มมุมปาก
"ครับนาย"เควินกับมาร์สพยักหน้ารับทราบ
แม็คพาพิมพ์ไปแนะนำให้เพื่อนในแผนกรู้จักเธอ แต่สายตาทุกคนในแผนกกลับมองเธอด้วยความสงสัยอาจเป็นเพราะเธอเป็นคนต่างชาติที่มาทำงานที่นี้เพียงคนเดียวก็ได้
จากนั้นแม็คก็สอนงานเธอด้วยการแนะนำเครื่องดื่มต่างๆให้พิมพ์รู้จักและวิธีการเสิร์ฟเครื่องดื่มต่างๆให้ลูกค้า ในระหว่างที่แม็คสอนงานให้พิมพ์ก็แอบลอบมองเรียวขาสวยของเธอไม่วางตาโดยที่พิมพ์ไม่รู้ตัว
- ผู้เขียน
