เช้าวันต่อมา คณพัทรก็ขับรถของอัปสรสวรรค์มารับหล่อนที่หน้าบ้าน แต่ก็พบว่าหญิงสาวออกไปทำงานเรียบร้อยแล้ว
“ดื้อจัง คนสวยของผม”
เขาพึมพำเบาๆ ไม่ได้รู้สึกโมโหแต่อย่างใด แต่กลับรู้สึกเอ็นดูเจ้าหล่อนมากยิ่งขึ้นต่างหาก
หล่อนคงจะเขินอายกับสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างกันนั่นแหละ ถึงพยายามหลบหน้าแบบนี้
ชายหนุ่มขับรถไปยังบริษัทของอัปสรสวรรค์อย่างอารมณ์ดี โดยที่ระหว่างทางก็โทรสั่งงานเลขาฯ ที่บริษัทของตัวเองไปด้วย
เมื่อขับรถมาถึงบริษัท เขาก็รีบขึ้นไปยังห้องทำงานของอัปสรสวรรค์
“สวัสดีค่ะคุณคราม”
“สวัสดีครับคุณส้ม”
เขาทักทายเลขาฯ หน้าห้องของอัปสรสวรรค์ และก็เดินไปหยุดที่หน้าห้องทำงานของหญิงสาว เอื้อมมือไปเปิดประตูห้อง แต่ก็พบว่าประตูถูกล็อกเอาไว้
“เอ่อ... ท่านประธานสั่งเอาไว้ว่า ไม่ให้คุณครามเข้าไปในห้องทำงานของท่านค่ะ”
เขาหันมามองหน้าเลขาฯ ของอัปสรสวรรค์ แววตาเต็มไปด้วยความแปลกใจ
“คือว่า... ท่านประ
