บทที่ 12 Nc20+
เขาผลักร่างบางให้นอนราบลง แล้วปลดปมผ้าขนหนูให้หลุดออก มันเป็นประสบการณ์ใหม่ที่เขาต้องตื่นตาตื่นใจมาก
เคยคิดว่าตัวเองไม่มีความรู้สึกหรือเปล่า ทำไมเก็บอารมณ์เก่ง แต่พอมาวันนี้ที่ได้เห็นเต็มๆสองตาและมือไม้ได้สัมผัส เขาถึงรู้ว่าตัวเองก็ไม่ได้ตายด้าน แค่ไม่เห็นของจริงเลยไม่มีอารมณ์ แต่พอเห็นเข้าหน่อย เจ้าหนอนยักษ์ที่อ่อนแรงกลายเป็นฮึดสู้ ผงาดชูชันในกางเกงในที่เริ่มตึง
“ นายอย่าลีลาสิ จะใส่ก็ใส่ ” ร่างบางส่งเสียงออกมาอย่างหงุดหงิดใจ เขารีบถอดเสื้อผ้าตัวเองอย่างเร็วด้วยหัวใจที่สั่นเทา มือไม้เริ่มเย็น
“ ใส่ถุงยางก่อนไหมคุณ ” เพื่อความปลอดภัย เขาจึงถามออกไป
“ นายพกมาเหรอ ”
“ เปล่าครับ ”
“ เหอะ จะพูดเพื่อ หงุดหงิดแล้วนะ ”
“ ใจร้อนจัง ”
“ ฉันโดนยานะเว้ย ”
“ ครับๆ ผมใส่แล้วนะ ”
“ ไม่ต้องพูดมาก ใส่มาเถอะ ฉันต้องอ้าขากว้างๆ ไหมอะ ”
ทั้งคู่ต่างไม่ประสีประสาในเรื่องอย่า
