“อะนี่อันนี้สุกแล้ว กินเยอะ ๆ”
“ขอบคุณค่ะพี่ไฟ” ฉันพูดขอบคุณพี่ไฟเมื่อเขาคีบเนื้อที่สุกแล้วใส่ถ้วยให้ อีกคนที่เป็นส่วนเกินก็ได้แต่มองฉันตาปริบ ๆ
ฉันยังคงตั้งใจกินอย่างต่อเนื่อง ในหัวคิดเพียงแค่ว่าอิ่มไวก็กลับไว แล้วก็จะได้ไม่ต้องทนเห็นหน้าคนที่ไม่อยากเห็น เพราะฉะนั้นต้องรีบกินรีบอิ่ม
“นี่ครับ พี่คีบให้ กินเยอะ ๆ นะ พี่เป็นห่วง” ฉันชะงักกับชิ้นเนื้อที่เขาคีบมาให้ ก่อนจะคีบส่งไปให้พี่ไฟกินแทน
“พี่ไฟคะ รบกวนกินแทนด้วยนะคะ จะทิ้งก็เสียดายไหน ๆ ก็สั่งมาแล้ว”
“หืม ได้เลยครับ แหมเนื้อชิ้นนี้นี่อร่อยจริง ๆ สงสัยเป็นเพราะทิพย์คีบให้พี่แน่เลย” ฉันมองหน้าพี่ไฟขำ ๆ กับความเล่นใหญ่ของพี่เขา ซึ่งเขาก็ขยิบตาส่งกลับมาให้ฉันเช่นกัน
ส่วนคนที่เป็นเจ้าของชิ้นเนื้อที่หวังดีคีบให้ฉันตอนแรก ตอนนี้นั่งกำตะเกียบอย่างอดกลั้นอารมณ์พร้อมกับมองฉันและพี่ไฟที่หยอกล้อกันด้วยความน้อยใจ
“อุ๊ย! บังเอิญจังเลยนะคะ สว
