“ไงมึง เรียกพวกกูมาหาที่ร้านแบบนี้ คงมีเรื่องไม่สบายใจอีกอะดิ”
ไอ้วินพูดออกมาราวกับมันเข้ามานั่งอยู่ในใจผมถึงได้เดาเรื่องราวได้อย่างแม่นยำ
ถูกแล้ว วันนี้ผมนัดพวกมันมาเพราะความไม่สบายใจของตัวเอง จึงอยากระบายให้พวกมันได้ฟังเผื่อความรู้สึกของผมมันจะดีขึ้น
“เหอะ มึงก็ไม่ควรพูดนะไอ้วิน ทั้ง ๆ ที่ก็รู้ ๆ กันอยู่ว่าอะไรหรือใครที่ทำให้มันเป็นแบบนี้” ไม่พอ ไอ้ดินก็พยายามย้ำเข้ามาอีก พวกเพื่อนผมนี่ช่างเข้าอกเข้าใจผมเหลือเกิน
เมื่อเห็นว่าพวกมันต่างรู้เรื่องเป็นอย่างดี ผมจึงไม่ได้พูดอะไรออกมามากนัก มือผมหยิบแก้วเหล้าเข้ามาดื่มเอา ๆ เป็นว่าเล่น หลายแก้วติด ๆ กัน
เวลาไหลผ่านไปเรื่อย ๆ ก็ไม่มีใครพูดอะไรออกมา แต่ดูเหมือนว่าไอ้วินจะทนไม่ได้จึงเป็นฝ่ายเปิดปากพูดขึ้นก่อน
“นี่ไอ้เหนือ มึงจะกินให้ตายเลยรึไง ไม่คิดจะพูดจะเล่าหรือระบายให้พวกกูฟังบ้างเลยรึ”
“มึงไม่ต้องไปถามมันหรอกไอ้วิน เดี๋ยวมันได้ที
