ทิวลิปปิดโทรศัพท์ด้วยรอยยิ้มให้กับตัวเองในกระจกอย่างแช่มชื่นที่สุดเพราะเขินเกินกว่าจะพูดต่อ ในเมื่อไม่รู้จะพูดอะไรแล้วก็จำต้องบอกลา แต่ถึงกระนั้นหัวใจที่เต้นแรงจนแยกออกจากเสียงโหวกเหวกดังลอดเข้ามาได้ ก็ยังย้ำว่าสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นไปอย่างหมาดๆ นั้นไม่ใช่คิดไปเอง เพราะเขาเป็นฝ่ายโทรมาหาเธอก่อน อย่างนี้แล้วสัมพันธ์ที่คิดจะรุกคืบก็น่าจะพอมีหวัง
“แล้วจะไปพึ่งทำไมเนี่ย! ไอ้สำนักงานนักสืบหัวเห็ดนี่ เสียตังค์ฟรีจริงๆ เลยแก”
คำบ่นพึมพำกับตัวเองต้องชะงักเพราะเสียงเพลงเรียกเข้าดังขึ้น รอยยิ้มกระจ่างใสปรากฏขึ้นเพราะแอบหวังสักนิดว่าจะเป็นเขาโทรมากู๊ดไนท์คิสสักครั้ง แต่ไอ้ที่โทรมานั่นคือคนที่กำลังพึมพำหาต่างหากเล่า และสิ่งที่คนต้นสายรายงานก็ทำให้ใบหน้ายิ้มค้างต้องค้างอยู่อย่างนั้น ไม่ใช่เพราะดีใจแต่เป็นตื่นตระหนกตกใจเสียมากกว่า สำคัญสุดก็คือหัวใจเต้นตึกตักอยู่นี้ก็เหมือนจะตกปิ๋วไปอยู่แทบเท้าจนเธอไม่
