คำถามของเขากับอาการอึ้งๆ ไปของพี่สาวทำให้ศิลากานต์รู้ได้ในทันทีว่าอาภาพรกำลังจะออกไปไหน แต่สภาพอย่างนี้จะปล่อยให้ออกไปคนเดียวได้ยังไง จะออกไปด้วยก็ไม่ได้เพราะมีลูกค้านัดจะมารับดอกไม้ในช่วงเย็นหลายเจ้าด้วยกัน หากเขากลับมาไม่ทันจะกลายเป็นทำความเสียหายให้กับลูกค้าได้ หัวคิ้วเข้มขมวดเข้าหากันครุ่นคิด
“งั้นพี่ภารอตรงนี้ก่อนนะ เดี๋ยวผมมา”
ร่างสูงเดินเร็วปรื้อเข้าไปด้านหลังร้านก่อนจะกลับออกมาพร้อมกับผ้าปูโต๊ะสีตุ่นๆ หลายผืนด้วยกัน ศิลากานต์เอาผ้าหลายผืนนั้นวางซ้อนๆ กันบนชุดรับแขกตัวสวย
อาภาพรมองน้องชายที่เดินเข้ามาหาอย่างงงๆ ก่อนจะถึงบางอ้อ เพราะศิลากานต์ประคองเธอให้นั่งลงบนผืนผ้าที่ซ้อนทับกันหลายๆ ชั้นนั้น แต่เป็นเธอที่ขืนตัวไว้เพราะไม่กล้าจะนั่งลงตรงไหน
“นั่งเถอะพี่ ไม่เลอะหรอก”
“เฮ้ย! ไม่ได้นะหิน ชุดรับแขกชุดนี้พี่ลีปักตั้งนาน เลอะไปล่ะแย่เลย”
“ไม่เลอะหรอกครับ นั่งเถอะ ผมรองผ้าไว้ตั้งหล
