นี่แหละความเสียใจ

1096 คำ
บทที่12) นี่แหละความเสียใจ ร้านกาแฟแปะเซียะ "ข้าก็ว่าอยู่หรอกพวกคนรวยมันไว้ใจไม่ได้" ป้อที่รักน้ำอบเหมือนน้องสาวแท้ๆเอ่ยขึ้นขณะที่เขา,โป้ง,ปื้ด และสามกำลังนั่งมองน้ำอบที่ยืนชงกาแฟด้วยอาการเหม่อลอยอย่างคนจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว สองตากลมๆนั้นที่เคยมีความสดใสให้ได้เห็นก็มัวหมองลงอย่างเห็นได้ชัด "ข้าเกลียดมัน! ไอ้คุณอินทร์นั่น ข้าเกลียดที่มันบังอาจมาทำให้ผู้หญิงน่ารักอย่างน้ำอบต้องเสียใจ" สามเอ่ยขึ้นอย่างตัดพ้อเมื่อนึกไปถึงคำพูดอันสวยหรูของนายอินทร์เมื่อครั้งอยากจะได้น้ำอบไปเป็นแฟน ก็ไหนสัญญากันแล้วอย่างไรละว่าจะดูแลน้ำอบที่พวกเขารักเสมือนน้องสาวให้ดีที่สุด แล้วนี่ไม่ทันได้พ้นเดือนหนึ่งไฉนนายอินทร์ถึงได้หลงลืมในคำมั่นสัญญาของตัวเองไปเสียได้อย่างง่ายดายเช่นนี้เล่า "แต่ข้าว่ามันแปลกๆ" ปื้ดที่นิ่งเงียบมานานเอ่ยขึ้นบ้าง "พวกเอ็งคิดตามข้านะตอนนี้จู่ๆไอ้เดชเพื่อนเราที่ทำหน้าที่ตามติดแม่ไอ้คุณนายอินทร์ก็หายหัวไปไม่ส่งข่าว" "ข้าไม่เห็นว่ามันจะเกี่ยวกับเรื่องที่ไอ้คุณนายอินทร์ทำให้น้ำอบเสียใจเลยสักนิด" โป้งแทรกอย่างเริ่มไม่ค่อยพอใจที่ปื้ดยังคงพูดออกตัวแทนนายอินทร์ที่หายหน้าหายตาไปร่วมเดือนเห็นจะได้แล้ว "ไอ้โป้งเอ็งฟังข้านะ!" ปื้ดเลื่อนมือไปล็อกใบหน้าถมึงทึงของโป้งให้หันมาหาตน "ข้าไม่ได้จะปกป้องคุณอินทร์อย่างที่เอ็งกำลังคิดเอาไปเอง แต่ข้าแค่คิดว่าการที่เดชเพื่อนของเราที่มีหน้าที่ตามติดแม่คุณอินทร์จะหายไปพร้อมๆกันกับคุณอินทร์มันไม่ใช่เรื่องปกติ" "เอ็งกำลังจะพูดว่าเดชมันอาจจะโดนคนทางนั้นจับได้ว่าแอบตามเขาอยู่?" "ใช่!" ปื้ดรับคำโป้ง "และข้าก็คิดด้วยว่าบางทีเดชอาจจะโดนคนของทางนั้นทำร้ายและในตอนนี้คุณอินทร์อาจจะอยู่ด้วยกันกับเดชมันก็เป็นได้" "ข้าคนนึงละที่ไม่เชื่อว่าคุณนายอินทร์จะทิ้งน้ำอบอย่างที่พวกเอ็งเพ้อพกเอาไปเอง" "ของที่สั่งได้แล้วจ้ะ" มือเล็กๆที่เต็มไปด้วยบาดแผลด้วยว่าระยะหลังๆเธอมักเหม่อลอยจนเป็นเหตุให้เลือดตกยางออกอยู่ตลอด ค่อยๆเลื่อนชาเย็นและโรตีกล้วยหอมไปไว้ตรงหน้าป้อและค่อยๆยกนมเย็นอีกสามแก้วให้กับปื้ด โป้งและสาม สี่หนุ่มลอบตามองกันไปมาอย่างนึกสงสารน้ำอบ น้ำอบเป็นเด็กสาวรุ่นๆที่นิสัยดีอ่อนหวานน่ารักผู้และไม่เคยมีความรักมาก่อน พวกเขาก็อดที่จะรู้สึกผิดไม่ได้จริงๆที่เป็นต้นเหตุให้น้ำอบเดินทางไปยังร้านแต่งซิ่งของนายอินทร์เมื่อต้นเดือนที่แล้ว "น้ำอบจ๊ะพี่สั่งโกโก้จ้ะ" โป้งเอ่ยขึ้นอย่างเกรงๆเพราะโดยปกติเขาไม่ได้ชอบทานนมเย็นเลยแม้แต่น้อย "พี่โป้งว่าอะไรนะจ๊ะ" "โอ๊ย! เปล่าจ้ะพี่โป้งแค่จะบอกว่านมเย็นแก้วนี้อร่อยมากเลยจ้ะ" โป้งจำใจต้องดูดกลืนสิ่งที่ตัวเองไม่ชอบลงคอไปหลังจากที่โดนป้อกระทุ้งศอกเข้าตรงสีข้างจนเต็มแรง "เรื่องมากจริงเอ็ง" ป้อด่าทออย่างนึกโมโหเพื่อนรักช่างเลือกกินอย่างโป้ง "ก็เห็นอยู่ว่าน้องมันกำลังเสียใจ" "ข้ารู้ว่าน้องเสียใจแต่ข้าไม่ได้ชอบกินนมเย็นจริงๆนี่นา" โป้งว่าอย่างไม่เข้าใจนักว่าตัวเองนั้นผิดพลาดอะไรไป "แต่ก็กินได้! นี่ไงเดี๋ยวข้ากินให้ดู" ก่อนจะรีบกลั้นใจดูดนมเย็นที่ตัวเองเกลียดแสนเกลียดลงกระเพาะไปจนหมดแก้วเมื่อเห็นว่าดวงตาสามคู่นั้นกำลังส่งแรงอาฆาตมายังเขา "ก็แค่นี้" ป้อที่ทำท่าจะกระทุ้งสีข้างโป้งอีกครั้งลดมือลงก่อนจะหันไปดูดชาเย็นที่ตัวเองสั่งมาก่อนที่มันจะละลายมากไปกว่านี้ น้ำอบแอบหลุดหัวเราะออกมาเบาๆหลังจากที่มัวหมองมานานหลายวันเมื่อได้เห็นภาพที่ว่าสี่หนุ่มนั้นแสดงออกมาอย่างชัดเจนว่าเป็นห่วงเธอทั้งที่เธอและทั้งสี่ไม่ได้มีความเกี่ยวพันธ์ใดๆกันเลยแม้แต่น้อย "น้ำอบขอโทษนะจ๊ะพี่โป้ง" ริมฝีปากบางเผยอขึ้นเล็กน้อยก่อนจะหันไปชงโกโก้แก้วใหม่ให้กับโป้งเพื่อเป็นการชดเชยในความพร่าเบลอของตัวเอง "นี่จ้ะพี่โป้ง" น้ำอบยื่นโกโก้ที่บรรจุอยู่ในถุงกระสอบให้กับโป้ง "ถุงนี้ฟรีจ้ะขอโทษด้วยจริงๆนะจ๊ะ" "จ้ะน้ำอบขอบคุณนะ" เพราะไม่อยากให้หญิงสาวรู้สึกเสียหน้าโป้งก็เลยจำใจต้องรับเอาไว้และพยายามอย่างหนักที่จะหลบเลี่ยงสายตาอีกสามคู่ที่จ้องมองมายังเขาด้วยความไม่พอใจ บ้านน้ำอบ "สวัสดีจ้ะพ่อ" น้ำอบก้มไหว้ชายวัยสี่สิบกลางๆที่ได้ชื่อว่าพ่อโดยไม่ช้อนตาขึ้นมอง ด้วยว่าทั้งนายโอ่งและนางอายนั้นต่างก็รู้สึกไม่เห็นด้วยเมื่อครั้งที่เธอกับนายอินทร์ตรงเข้ามาบอกว่ากำลังคบหาดูใจกันอยู่และทั้งคู่ก็พากันมึนตึงใส่เธอมาตั้งแต่วันนั้น "อืม" นายโอ่งครางรับสั้นๆ ดูจากใบหน้าหมองๆ ของลูกสาวแล้วข่าวลือที่ชาวบ้านพากันพูดว่าลูกสาวของเขาถูกลูกคนรวยเททิ้งก็คงจะเป็นเรื่องจริงสินะ... "มานี่พ่อจะกอด" ถึงจะยังโกรธที่ลูกสาวพูดไม่รู้ฟังทั้งยังยืนยันที่จะคบหากับนายอินทร์มากแค่ไหน แต่เขาก็ไม่ได้ใจร้ายพอที่จะเอ่ยซ้ำให้ลูกสาวช้ำใจมากขึ้นไปกว่าเดิม "พ่อจ๊ะ เขา...ฮือ...เขาทิ้งน้ำอบไปแล้วจ้ะพ่อเขา... "พ่อเข้าใจ... ไม่เป็นไรนะน้ำอบพ่อโอ่งยังอยู่ตรงนี้และพี่นางอายก็ไม่เคยทิ้งหนูไปไหน" "ไม่ต้องร้องไอ้น้ำอบฉันอยู่นี่" "ฮือ...พ่อจ๋า น้ำอบ...ขอโทษ...ฮือ...ไอ้นางอายฉัน...ฉันรักแก" ไอ้อินทร์แกกลับมาได้ยังน้องมันจะได้หลัวใหม่แล้วนะ ป.ล.หายไปหลายวันขออภัยจ้าพอดีไรต์ไม่ค่อยสบายจ้า
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม