ตอนที่ 11 หายโกรธ
เสี่ยวเสียนถูกโบยจนเดินไม่ไหว ยามนี้นอนพักรักษาอาการบาดเจ็บอยู่ในห้อง โดยมีสาวใช้อีกคนคอยดูแลใส่ยาให้ ส่วนเสี่ยวอันมีหลิวหลีคอยดูแล และยังมีเป่ยเหยาแวะเวียนนำยาสมานแผลมามอบให้
เป่ยเหยารู้สึกว่าเหตุใดพักนี้ท่านแม่คล้ายมีความในใจ “ข้าแปลกใจเหลือเกิน ท่านแม่ดูใจดีเป็นพิเศษ”
“ไม่ดีหรือเจ้าคะ” เสี่ยวอันสอบถาม ก็ดูแล้วนางน่าจะคิดได้กระมัง
“ยาสมานแผลพวกนี้ก็เป็นท่านแม่ให้ข้านำมามอบให้แก่เจ้า แล้วยังมีเงินให้อีกด้วย เจ้าว่ามันน่าแปลกใจหรือไม่เล่า” เป่ยเหยาคิดว่ามารดาคงมีแผนเป็นแน่
“อย่าคิดมากเลยนะ ยามนี้อาการบาดเจ็บของเสี่ยวอันไม่มาก แต่ที่น่าเป็นห่วงก็เห็นจะเป็นท่านแม่ทัพ” แม้เขาจะออกหน้าช่วยเหลือเรื่องเสี่ยวอัน แต่วาจาของเขาก็ยังคงยอกย้อน ทำให้นางเสียใจ
“มีอันใดให้น่าเป็นห่วงกัน ก็เห็นว่าอีกสองวันท่านหมอจะมามิใช่หรือ” ตามคำกล่าวของเสี่ยวอัน ก็ดูว่าอีกไม่ช้านี้ อาการของพี่
