บทที่3 เป็นห่วง
1052 คำ
"คุณน้าสบายดีนะครับ" สบายดีค่ะ คุณไคโรมารอบนี้อยู่ไทยหลายวันไหมคะ แป๊บเดียวเองครับ อยากทานอะไรเป็นพิเศษไหมคะบอกน้าได้เลยนะคะไม่ต้องเกรงใจ ขอบคุณครับ
"แล้วคุณน้าจะกลับแล้วเหรอครับ" ใช่ค่ะประชุมเสร็จแล้ว คุณไคโรจะให้ริษาช่วยทำอะไรให้รึเปล่าค่ะ น้าจะให้ริษาอยู่ก่อน ไม่เป็นไรครับผมแค่จะดื่มกับพี่ฟาโรห์นิดหน่อยเดี๋ยวก็ต้องกลับไปนอนที่โรงแรมแล้วครับ
"งั้นน้ากลับก่อนนะคะ" ครับสวัสดีครับ
ริษาเดินตามคุณแม่ของเธอกลับไป ไคโรหันไปมองคนตัวเล็ก ยัยนั้นมีแฟน ยัยเด็กแก่แดด เขาค่อนขอดเธอในใจ
"คุณแม่ค่ะ พรุ่งนี้หนูต้องไปงานอีเว้นท์กับบริษัทนะคะอาจจะกลับดึกหน่อย" เป็นงานยังไงลูก งานเปิดตัวสินค้าค่ะ กลับดึกๆขับรถดีๆนะลูก ค่ะคุณไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ คุณแม่ไม่ต้องรอนอนก่อนได้เลย
วันต่อมา
"เธอทำไมงานวันนี้คนเยอะจัง" จะไม่เยอะได้ยังไงละริษา เธอไม่รู้เหรองานนี้เปิดตัวพรีเซนเตอร์คนใหม่ของกาแฟNTคือ คุณ ชเว ไคโร
"อุ๊บ! จริงเหรอ" อืมอย่างเสียงดังไปนะความลับของงานนี้เลย ริษาเอามือปิดปากแปลกใจไม่น้อย พี่ไคโรมาไทยเพื่องานนี้ด้วยเหรอ
"ริษาๆ" เหม่ออะไร เปล่าค่ะพี่แจม มานี่หน่อย เราช่วยพี่หน่อยได้ไหมเราพูดภาษาอังกฤษเก่งมากน่าจะช่วยพี่ได้
"มีอะไรคะพี่แจม" ไปที่ห้องพักศิลปินเอาบรีฟงานไปให้ทีมงานของคุณไคโร งานพี่เขียนรายละเอียดไว้แล้ว และทางทีมก็ได้คุยกับคุณไคโรแล้ว อันนี้เอาให้เขากันลืมแค่นั้น
"พี่แจมแล้วพี่จะไปไหน?" พี่ปวดท้องตอนนี้จะกลั้นไม่ไหวอยู่แล้วริษา ช่วยพี่หน่อย นะริษา พี่แจมเอามือกุมท้องยืนบิดตัวไปมาเหงื่อเม็ดเล็กๆผุดขึ้นแถวขมับ ริษาเห็นแบบนั้นก็ปฏิเสธไม่ลง
"ก็ได้ค่ะ"
เธอรับเอกสารมาจากพี่แจมแล้วก็เดินอ่านคร่าวๆ ไปที่ห้องพักศิลปิน ทีมงานของไคโรยืนอยู่หน้าห้อง
"สวัสดีค่ะ" ฉันเป็นทีมสตาฟค่ะเอาบรีฟมาให้คุณไคโรค่ะ
"เอาอะไรมาให้ผมเหรอ?" ริษาหันไปตามเสียงไคโรเดินเข้ามาเขาไม่ได้อยู่ในห้อง อืม!ฉันเอาบรีฟงานมาให้คุณไคโรค่ะ
"เข้ามาสิ ผมไม่ชอบอ่านคุณอ่านให้ผมฟังหน่อย" พูดเสร็จทีมงานเปิดประตูให้เขาเดินนำเธอเข้าไปในห้อง
ไคโรเดินไปนั่งที่โซฟา เขาผายมือให้เธอนั่งลงด้วย ริษานั่งลง ในห้องนี้ไม่มีใครนอกจากเธอกับเขา
เธอเริ่มอ่าน บรีฟให้เขาฟังเป็นภาษาอังกฤษ ไคโรนั่งกดมือถือและดูเหมือนเขาจะสนใจอะไรในมือถือมากกว่าสิ่งที่เธอกำลังอธิบาย ริษาอธิบายทุกอย่างครบถ้วนแล้ว
"คุณไคโรมีตรงไหนไม่เข้าใจไหมคะ?"ทุกตรงอ่านใหม่อีกรอบเป็นภาษาไทย ริษามองเขาตาปริบๆ ภาษาอังกฤษของฉันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอคะ
"ไม่ได้บอกว่าแย่แต่ฉันไม่ได้ฟัง อ่านใหม่" ได้ค่ะ ริษาพยายามอธิบายเป็นขั้นตอนให้เขาฟังช้าๆ แต่ทว่าไคโรก็ดูเหมือนจะเอาแต่สนใจมือถือ คนตัวเล็กอ่านจนจบอีกรอบ
"คุณไคโรมีตรงไหนไม่เข้าใจรึเปล่าค่ะ" เขายังนั่งดูโทรศัพท์ไม่ยอมตอบเธอ
"ถ้าคุณไคโรไม่มีคำถามอะไรฉันขอตัวก่อนนะคะ" ฉันไม่เข้าใจทั้งหมดเขาหันมาตอบเธอหน้าตาเฉย คนตัวเล็กถึงกับนิ่งเม้มปากไม่พอใจเขาขึ้นมาแล้วเหมือนกัน
"ขอมือถือค่ะ" จะเอามือถือฉันทำไม ก็ถ้าจะให้อธิบายอีกรอบคุณก็ควรเก็บมือถือค่ะ ไม่ใช่หน้าที่เธอ หน้าที่เธอคือบรีฟงานให้ฉันเข้าใจ ถ้าขึ้นเวทีไปฉันทำอะไรผิดพลาดฉันจะบอกว่าเป็นเพราะเธอ
ทำไมเขาถึงกวนประสาทได้ขนาดนี้กันนะ
"งานจะเริ่มอีกยี่สิบนาทีนะคะ ข้อร้องละคุณช่วยฟังฉันหน่อยได้ไหมคะ" คนตัวเล็กกัดฟันพูดกับเขาเสียงนุ่ม
"บอกมาว่าคนที่ส่งข้อความมาหาเธอเขาเป็นใครแล้วฉันจะฟัง" พี่ไคโรค่ะมันไม่เกี่ยวกับเรื่องงานตอนนี้เลยนะคะ เขายักไหล่ท่าทางยียวน แล้วก็หยิบมือถือขึ้นมาดูต่ออย่างไม่คิดจะสนใจเธอ
"เขามาตามจีบค่ะ เขามีครอบครัวแล้ว เขาเป็นเจ้าของบริษัทที่ริษาทำงานอยู่ตอนนี้ค่ะ" เธออธิบายเขาเสียงเบา
"ชอบเขารึเปล่า" เธอส่ายหน้า
"งั้นก็ลาออกไปลาออกพรุ่งนี้เลย" ริษาเงียบ ทำไมต้องลังเลเธอชอบเขางั้นเหรอ เปล่าค่ะไม่ได้ชอบ แค่งานมันหายากเพื่อนร่วมงานก็ดีค่ะก็เลยอยากทำไปก่อน
"เหอะ! คิดน้อยจังเลยนะ แม่เธอรู้เรื่องนี้รึเปล่า" ไม่ทราบค่ะ พี่ไคโรอย่าบอกคุณแม่นะคะ ทำไมต้องไม่ให้บอก ริษากลัวคุณแม่เป็นห่วงค่ะ
"ไปลาออกแล้วก็ไปทำงานกับพี่ฟาโรห์ก็ได้" ริษาไม่ถนัดกลัวว่าจะไปเป็นภาระพี่ฟาโรห์เปล่าๆค่ะ
"งั้นก็คงได้เป็นเมียน้อยเจ้าของบริษัทนี้ ถ้ายังจะดื้อทำต่อ"
"เขาก็ได้แต่ส่งข้อความมาริษาก็ไม่ได้ตอบอะไรคงไม่เป็นไรหรอกมั้งค่ะ" หึหึ!! คิดน้อยไปจริงๆถ้าเขามีโอกาสเขาคงไม่แค่ส่งข้อความมาหาเธอหรอก เธอก็อยู่รอทำงานที่นี่ต่อเพื่อให้โอกาสเขาดูสิ
"พี่ไคโรอยากให้ริษาอ่าน บรีฟให้ฟังอีกรอบไหมคะ งานจะเริ่มแล้ว" เธอพูดเปลี่ยนเรื่องเพราะเขาเอาแต่จะดุเธอ ไม่ต้องฉันเข้าใจหมดแล้ว
"บทจะเข้าใจก็เข้าใจขึ้นมาดื้อๆ เมื่อกี้ก็บอกว่าไม่ได้ฟัง"คนตัวเล็กบ่นงึมงำกับตัวเอง งั้นริษาขอตัวก่อนนะคะ
- ผู้เขียน
