บทที่19
พวกข้าล้วนแซ่หลิว (3) 3p
ลู่ฟางเหนียงเบิกตากว้างมองบุรุษสองคนตรงหน้าค่อยๆ ปลดปมผ้าสลัดเสื้อผ้าของตนเองแล้วสาวเท้าเข้ามาหานางโดยพร้อมกัน ดวงตาหวานสั่นไหวมองแผงอกชวนสัมผัสของทั้งสองคนแล้วลำคอพลันแห้งผากขึ้นมาในทันที นี่พวกเขาคงไม่คิดร่วมกันรังแกนางใช่หรือไม่
“คุณชาย พวกท่านทำแบบนี้ไม่ได้นะเจ้าคะ”
"ทำไมเล่าในเมื่อพวกข้าล้วนแซ่หลิว ย่อมมอบทายาทสกุลหลิวให้แก่เจ้าได้"
"แต่ข้ากลัวเจ้าค่ะ"
หลิวเฉินคังมองท่าทางหวาดหวั่นราวกวางน้อยพบพานราชสีห์ของนางแล้วยกมุมปากขึ้นยิ้มอย่างพอใจ ขณะที่หลิวเฉินผิงเห็นนางหวาดกลัวก็นึกเห็นใจจึงยอมถอยให้ผู้เป็นพี่ชายหนึ่งก้าวเอ่ยปากให้เขาลงมือกลืนกินนางก่อน
“เหตุใดต้องให้ข้าลงมือก่อนทั้งที่เจ้ากับข้าสามารถรักนางได้พร้อมกัน”
หลิวเฉินผิงได้ยินพี่ใหญ่ของตนเอ่ยเช่นนั้นก็ยิ้มกว้างอย่างพึงพอใจ มองลูกกวางน้อยของพวกเขาตื่นตระหนกแล้วร่างกายพลันตื่นตัว ลู่ฟางเหนียง
