เช้าวันใหม่
หลี่น่ารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาก็พบว่ามารดานอนเฝ้านางอยู่ข้าง ๆ กัน นางนั่งนิ่งคิดทบทวนเรื่องทุกอย่างว่าจะทำอย่างไรต่อ
แต่สมองของหลี่น่ากลับหนักอึ้ง คิดเท่าไหร่ก็ไม่ได้คำตอบเสียที
" ตื่นแล้วหรือลูก ไม่สบายตัวหรือไม่ อาบน้ำแต่งตัวแล้วไปกินข้าวกันเถอะท่านพ่อของลูกรอตั้งแต่เมื่อวานแล้ว "
ฮูหยินเมิ่งเจียอีเอ่ยกับบุตรสาวด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลอบอุ่น เพื่อปลอบประโลมหัวใจที่บอบช้ำ
" ลูกรักท่านแม่ที่สุดเลยเจ้าค่ะ "
ร่างบางซุกเข้าอ้อมอกของมารดา นางข่มอารมณ์ผิดหวังเอาไว้แล้วฝืนยิ้มออกมาให้กว้างที่สุดเพื่อให้ทุกคนสบายใจ
" แม่กับท่านพ่อก็รักเจ้ามากเช่นกัน เร่งแต่งตัวเถอะลูก เราจะได้ไปจัดการทุกอย่างให้จบ "
" เจ้าค่ะ "
เมื่อเห็นว่าบุตรสาวดีขึ้นแล้วฮูหยินเมิ่งจึงเร่งกลับไปอาบน้ำแต่งตัวที่เรือนนอนของตนเอง
ครู่ใหญ่ต่อมา
" ท่านพ่อเจ้าคะ "
" มาแล้วรึ ลูกพร้อมจะเล่าทุกอย่างให้พ่อฟังหรือไม่ ท
