ตอนที่ 5
1062 คำ
หลังจากจบคำอนุญาตของเจ้าของห้องทำงานตรงหน้า รินรดาก็หันมาสบตากับหล่อนอีกครั้ง
“เตรียมตัวให้พร้อมนะไหม”
“อืม ฉันพร้อมแล้ว”
และทันทีที่หล่อนตอบรับออกไป รินรดาเพื่อนรักก็ดันประตูบานใหญ่ตรงหน้าให้เปิดกว้างออก ก่อนจะพาหล่อนก้าวเข้าไปภายใน
ความหนาวเหน็บของเครื่องปรับอากาศไม่ได้มีผลกับหล่อนได้มากเท่ากับรูปลักษณ์ของผู้ชายที่นั่งอยู่หลังโต๊ะทำงานไม้ตัวใหญ่เลย
พระเจ้า...
หล่อนถึงกับต้องยกมือขึ้นถอดแว่นตาแฟชั่นออกจากใบหน้า และจ้องเขม็งมองเขาราวกับไม่เชื่อว่าเขาคือมนุษย์จริงๆ
คนจริงๆ เหรอเนี้ย?
ไหมแก้วคิดในใจ ขณะยังคงจ้องหน้าเจ้านายของเพื่อนรักไม่วางตา
ผู้ชายคนนี้ผิวขาวสะอาด มีดวงตากลมโต คิ้วหนาดกดำ จมูกโด่ง และปากสีแดงระเรื่อ เขาเหมือนกับซุปเปอร์สตาร์ชายชาวจีนที่หล่อนชื่นชอบไม่มีผิด
“ไหม... ไหมแก้ว...”
หล่อนสะดุ้งน้อยๆ เมื่อถูกรินรดากระซิบเรียกเพื่อให้ได้สติ
“อย่าจ้องหน้าท่านประธานแบบนั้น แล้วก็ใส่แว่นเหมือนเดิมด้วย”
“โอ... โอเค”
หล่อนรีบตอบรับเสียงตะกุกตะกัก จากนั้นก็รีบสวมแว่นตาตามเดิม
“ท่านประธานค่ะ เอ่อ... นี่คือคุณไหมแก้ว ผู้หญิงที่รินคัดสรรมาให้ท่านประธานค่ะ”
“สะ... หวัดดีค่ะท่านประธาน”
ไหมแก้วรีบยกมือขึ้นไหว้ พร้อมกับถอนสายบัวไปพร้อมๆ กัน ซึ่งท่าทางมันเก้ๆ กังๆ จนน่าขันไม่น้อย
ฐิติพัฒน์ดึงหน้าจอแล็ปท็อปให้ปิดลง ก่อนจะเลื่อนสายตามองผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆ กับเลขานุการของตัวเอง
เขามองอย่างพิจารณา...
“คุณทำงานอะไรครับ”
ชายหนุ่มรู้อยู่แล้ว แต่ก็เลือกที่จะถามออกไปอีกครั้ง
“เอ่อ... ไหมเป็น... เป็นบรรณารักษ์ห้องสมุดน่ะค่ะ”
“คุณชอบอ่านหนังสือ?”
เมื่อถูกคำถามนี้ ไหมแก้วถึงกับต้องมองไปหารินรดา แต่แน่นอนว่าตอนนี้รินรดาพูดอะไรไม่ได้อีกแล้ว
“ชอบ... ชอบมากค่ะ ไหมอ่านหนังสือวันละเล่มเป็นอย่างต่ำเลยค่ะ” หล่อนยิ้มแห้งๆ ออกไป ขณะพยายามบอกตัวเองว่าต้องก้าวผ่านการทดสอบนี้ไปให้ได้
“รินรดาคุณออกไปรอข้างนอกก่อนครับ”
“เอ่อ... ท่านประธานไม่ให้รินอยู่ด้วยเหรอคะ คือริน...”
หล่อนไม่ไว้ใจให้ไหมแก้วอยู่ตามลำพังในห้องกับฐิติพัฒน์ตามลำพัง เพราะเกรงว่าไหมแก้วจะทำแผนพัง
“ไม่จำเป็นครับ ผมจะสัมภาษณ์คุณไหมแก้วด้วยตัวของผมเอง”
“อ๋อ... ค่ะ...”
รินรดาหันไปสบตากับไหมแก้ว และก็อวยพรให้เพื่อนในใจ ก่อนจะเดินออกไป
ไหมแก้วยังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิม ก่อนจะสะดุ้งเมื่อเสียงเข้มของผู้ชายที่หล่อเหลาเหมือนไม่ใช่คนดังขึ้น
“เชิญนั่งครับคุณไหมแก้ว”
แล้วชายหนุ่มก็เปิดหน้าจอแล็ปท็อปขึ้นอีกครั้ง เพื่อเปิดอีเมลที่รินรดาส่งมาให้ตั้งแต่ช่วงเช้ามืด เกี่ยวกับประวัติของผู้หญิงตรงหน้า
ผู้หญิงที่เขารู้สึกว่า... หล่อนเหมือนกำลังซ่อนอะไรบางอย่างอยู่ข้างใน
“ขอบคุณค่ะ”
ไหมแก้วเดินเข้ามาหย่อนกายลงนั่งบนเก้าอี้ด้วยกริยาที่พยายามจะนุ่มนวลเรียบร้อย แต่มันกลับดูทะแม่งๆ ในสายตาของฐิติพัฒน์
“ทำไมคุณถึงรับงานนี้ครับ”
“งานนี้? อ๋อ งานแต่งงานกับท่านประธานใช่ไหมคะ” หล่อนฉีกยิ้มน้อยๆ ก่อนจะพูดออกมาอย่างลืมตัว
“พอดี... ฉันตกงาน แล้วก็ต้องหาเงินผ่อนรถ ผ่อนคอนโดน่ะค่ะ แถมยังต้องส่งเงินให้แม่ที่ต่างจังหวัดด้วย”
“คุณไม่ได้ทำงานที่ห้องสมุดแล้วหรือครับ”
ไหมแก้วถึงกับอ้าปากค้าง เพราะลืมตัวบอกความจริงออกไปแล้ว
“คือ... พอดีไหมเป็นแค่ลูกจ้างชั่วคราวน่ะค่ะ ตอนนี้หมดสัญญาจากงานแล้ว ก็เลยต้องเสียสละให้คนใหม่ๆ เข้าไปทำบ้างน่ะค่ะ”
เขาเชื่อที่หล่อนพูดออกไปไหมนะ แววตาของเขาไร้ความรู้สึกอ่านไม่ออกเลย
หญิงสาวคิดในใจ และพยายามที่จะทำตัวให้ตรงกับคุณสมบัติที่ชายหนุ่มต้องการที่สุด
“แล้วทำไมผมต้องเลือกคุณ”
“ก็เพราะไหม... เป็นผู้หญิงเรียบร้อย ว่านอนสอนง่าย เชื่อฟังคำสั่ง ไม่ดื้อไม่รั้น และก็ไม่พูดมากค่ะ”
“แต่ที่ผมเห็น คุณพูดไม่หยุดเลยนะครับ”
“เอ่อ...” ไหมแก้วชะงักกึก ก่อนจะรีบแก้ตัว “ก็เพราะไหมต้องพยายามพรีเซนต์ตัวเองให้ท่านประธานเห็นน่ะค่ะ”
ทำไมหล่อนเดาความรู้สึกของเขาไม่ออกเลยนะ ตอนนี้เขากำลังคิดอะไรอยู่ แล้วจะเลือกหล่อนไหมเนี้ย
“ไหม... จะเชื่อฟังคำสั่งของท่านประธานทุกอย่างเลยค่ะ จะไม่บ่น ไม่อู้ ท่านประธานสั่งอะไร ไหมจะทำทุกอย่าง เพื่อให้คุ้มค่ากับค่าจ้างหนึ่งล้านบาทค่ะ”
“แต่ผมว่า... ผมคุ้นๆ หน้าคุณนะ”
ตายแล้ว อุตส่าห์ทำผมใส่แว่น ไม่แต่งหน้าแล้ว เขายังจะจำหล่อนได้อีกเหรอว่าหล่อนคือนักแสดงน่ะ
หรือว่าเพราะเขาดูละครที่หล่อนเล่นกันนะ สงสัยหล่อนจะสวยทะลุจอแน่ๆ
“ถ้าในละครเรื่อง...”
หล่อนยังพูดไม่ทันจบเลย เขาก็แทรกขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบเสียก่อน
“ผมคิดว่าผมต้องเคยไปห้องสมุดที่คุณทำงานอยู่แน่ๆ เลย”
รอยยิ้มภาคภูมิใจของหล่อนแห้งเหือดไปในพริบตา
“ก็... คงงั้นมั้งคะ” หล่อนฝืนยิ้ม ทั้งๆ ที่ในใจอดโมโหไม่ได้
หล่อนแค่แกล้งแต่งตัวเชยๆ แต่ไม่ได้เชยจริงๆ สักหน่อย
“เอาล่ะ ผมจะให้คุณอ่านสัญญาก่อน แล้วค่อยตัดสินใจว่าจะรับงานนี้หรือเปล่า”
“ไม่ต้องอ่านหรอกค่ะ ไหมไว้ใจท่านประธานค่ะ”
เขาส่ายหน้าไปมา ก่อนจะหยิบเอกสารจำนวนเกือบสิบแผ่นเลื่อนมาตรงหน้าของหล่อน
“บางข้อคุณอาจจะไม่เห็นด้วย และรับไม่ได้ ดังนั้นผมต้องการให้คุณอ่านให้ละเอียด เพราะถ้าจะแย้งก็แย้งเสียตอนนี้ให้จบ ผมไม่ต้องการให้มีปัญหาหลังจากที่เราทำสัญญาจ้างงานกันแล้ว”
รอบคอบจริงๆ พ่อคุณ...!
“ค่ะ”
หล่อนเลื่อนเอกสารมาตรงหน้า และค่อยๆ เปิดอ่านทีละแผ่น
พระเจ้า ตัวหนังสือติดกันเป็นพรืดเลย หล่อนยิ่งอ่านหนังสือแล้วหลับอยู่ด้วย
- ผู้เขียน
