“อิวินมันไม่คิดจะทำอะไรเลยเหรอ ทั้งที่มีโอกาสขนาดนี้แล้ว” เฟย์่เดินตามหลังมาแล้วบ่นต่อ ช่วงนี้ประเด็นที่น่าสนใจมันคงมีแต่เรื่องฉันสินะ
“เลิกพูดเรื่องนี้เถอะ”
หลังจากที่ทุกคนทานข้าวเสร็จก็พากันกลับขึ้นมาบนรถพร้อมกับหิ้วขนมทานเล่นมาเต็มไม้เต็มมือ
“นักรบ ฉันขอนั่งที่นายนะ อยากนั่งข้างหน้าต่าง” ลี่เอ่ยแล้วไปนั่งที่ของนักรบที่เดินตามมาทันที
“เอ้า! แล้วกูจะนั่งไหน”
“เมื่อกี้นายนั่งไหนล่ะ” ลี่ปรายตามองนักรบอย่างหาเรื่อง
“นายนั่งนี่ก็ได้เดี๋ยวฉันไปนั่งข้างหน้าเอง” ฉันบอกแล้วหยิบกระเป๋าสะพายใบเล็กของฉันขึ้นมาและเดินไปนั่งที่เดิมของลี่ซึ่งเป็นที่นั่งข้าง ๆ จอร์น “ฉันนั่งด้วยคนนะ”
“ยินดีครับ” จอร์นยิ้มให้ฉันแล้วแกล้งพูดขึ้นอย่างสุภาพ
Win : ไปนั่งทำไมตรงนั้น
Far : มันว่างที่เดียว จะให้นั่งตรงไหน
Win : มานั่งที่เดิม
Far : ช่างมันเถอะ ให้นักรบนั่ง
Win : อยากนั่งกับไอ้จอร์น?
Far : อืมใช่ พ
