เนี่ยซวงออกจากจวนไปทุกวันอ้างว่ากลับไปเยี่ยมบ้านเดิม ฮูหยินใหญ่เห็นว่าซ่งฉีหลินไม่ได้เปลี่ยนแปลงแผนการที่จะพาเนี่ยซวงไปชายแดนด้วยจึงมิได้ขัดนาง หากต้องจากบิดามารดาไปไกล มิสู้ให้พวกเขาได้เจอหน้ากันมากสักหน่อย อีกทั้งนางเองยังรู้สึกผิดกับเรื่องที่บุตรชายจะแต่งภรรยาเอกอีกคน จึงคิดว่าเป็นการชดเชยให้เนี่ยซวง
"หากจะออกไปนอกจวนก็ไม่ต้องมาขออนุญาตข้าหรอก อีกไม่นานก็จะเดินทางแล้ว เจ้าจะไปเยี่ยมบ้านเดิมหรือจะไปซื้อหาข้าวของก็ไปเถอะ"
นางบอกเด็กสาวอย่างปราณี
เนี่ยซวงได้ยินเช่นนั้นก็ยินดียิ่ง ยิ้มตาหยีให้ฮูหยินใหญ่อย่างเคย สวีซื่อเห็นแล้วก็สะท้อนใจนัก นางสวยน่ารักถึงเพียงนี้ กลับมีชะตาชีวิตที่อาภัพเหลือเกิน
เนี่ยซวงใช้รถม้าจวนแต่มิได้ไปบ้านเดิม รถม้าหยุดลงในย่านที่พักคหบดีหน้าเรือนสี่ประสานหลังหนึ่ง หลังจากเคาะประตู ต้าสือก็เป็นคนมาเปิด
"ฮูหยินน้อย!"
เขาคำนับอย่างนอบน้อมพลางเชื้อเชิญให้นางเข้าไป
