เนี่ยซวงแสร้งทำเป็นโศกเศร้าเสียใจ
"ท่านพ่อสามีได้โปรดเมตตา อย่าบีบให้ข้าต้องไปจากเขาเลยนะเจ้าคะ หากข้าหย่ากับเขาคงต้องตกระกำลำบาก กลับบ้านเดิมก็เป็นที่อับอายผู้คน มีแต่ต้องหลบลี้หนีหน้าไปจากเมืองหลวง หากต้องลำบากขนาดนั้น มิสู้ทนกล้ำกลืนฝืนใจอยู่ร่วมชายคากับคุณหนูเฉินผู้นั้นเสียดีกว่า อย่างน้อยท่านแม่ทัพก็หลงใหลข้า ต่อให้คุณหนูเฉินนั่นแต่งเข้ามา ก็ใช่ว่าจะแย่งชิงความโปรดปรานไปได้ ข้าจะกลับไปเกลี้ยกล่อมให้เขายอมแต่งงานโดยดี ท่านพ่อสามีโปรดวางใจ เขาย่อมเชื่อฟังข้าแน่เจ้าค่ะ"
ไม่รู้ทำไมท่านโหวฟังที่นางตกปากรับคำแล้วกลับไม่สบายใจ นางดูมั่นอกมั่นใจอย่างมากว่าสามารถควบคุมบุตรชายของเขาได้ราวกับลูกไก่ในกำมือ มิหนำซ้ำยังมั่นใจว่าจะสามารถเอาชนะเฉินเยว่หลันได้อย่างสบายๆ อีกต่างหาก เขาเองก็ตาไม่ได้บอด เห็นอยู่ทนโท่ว่าแม่สะใภ้ตัวดีมีรูปโฉมงดงามปานบุปผา ที่ลูกชายของเขาลุ่มหลงจนทำให้เขาปวดหัวยังไม่ชัดเจ
