ไม่ถึงสามวันหลังจากขึ้นศาล ติงเทาก็นำรายชื่อและสมุดบัญชีมาขอพบเนี่ยซวงที่คฤหาสน์ ด้านหลังเขายังมีคนติดตามมากลุ่มใหญ่ ซ่งฉีหลินย่อมออกไปนั่งข้างๆ ภรรยา เกรงว่านางจะใจอ่อนจนเป็นฝ่ายเสียเปรียบ
ติงเทาส่งใบรายการให้นางดู ล้วนเป็นชื่อของเจ้าของไร่ชาที่เดิมถูกบังคับซื้อไปในราคาถูก หลายคนยังคงรั้งอยู่ในเมืองหวงจิ่ง แต่ต้องกลับกลายเป็นคนหาเช้ากินค่ำเพราะไม่มีที่ทำกิน ครั้นได้รับไร่ชาอันเป็นสมบัติตกทอดจากบรรพบุรุษกลับคืนมาก็ดีใจเป็นอันมาก ขอติดตามติงเทามาในวันนี้เพื่อขอบคุณเถ้าแก่เนี้ยด้วยตนเอง ส่วนคนที่ย้ายถิ่นฐานไปแล้วติงเทาก็ให้คนส่งจดหมายไปบอก แต่ก็นำโฉนดมาฝากไว้ที่เนี่ยซวงเพื่อความบริสุทธิ์ใจ
"ร้านจำหน่ายใบชาหลายร้านที่เลิกกิจการไป ข้าน้อยไม่รู้จะชดเชยให้พวกเขาอย่างไรขอรับ ตอนนั้นเพียงอาศัยใบชาจากไร่ที่ได้มาถูกๆ ทำกลยุทธ์ตัดราคาจนพวกเขาสู้ไม่ไหว ปิดกิจการไปเอง"
ติงเทาเอ่ยสีหน้าลำบากใจ กลัวเน
