เนี่ยซวงกินข้าวพลางฟังเขาเล่าแผนการอย่างตั้งใจ เป็นครั้งแรกที่ทั้งคู่พูดจากันดีๆ ซ่งฉีหลินจงใจเพิกเฉยต่อมารยาทบนโต๊ะอาหารที่ยึดถือมาตั้งแต่ยังเล็ก กินไปพลางคุยไปพลาง เมื่อนางถามถึงรายละเอียดก็เล่าอย่างกระตือรือล้น
เขาเตรียมการอย่างรัดกุม คิดเผื่อนางแทบทุกอย่าง ขอเพียงนางขึ้นรถม้าคันนั้นไปก็ไม่มีอะไรต้องกังวล...
เนี่ยซวงลังเลใจ แต่แล้วก็สลัดความคิดนั้นทิ้งไป เวลานี้นางยังไม่พร้อมสำหรับความรักแบบหนุ่มสาว ขอให้นางได้หยั่งเท้าอย่างมั่นคงในดินแดนแห่งนี้เสียก่อน ถึงเวลานั้นพวกเขาก็คงเป็นเพียงคนแปลกหน้าต่อกัน
ช่างเถอะ...แล้วแต่วาสนา...
"เนี่ยซวง มานี่เถิด ข้ามีอะไรให้เจ้าดู"
กินข้าวเสร็จแล้วเขาจูงมือนางเข้าไปในห้องนอน เนี่ยซวงรู้สึกไม่สบายใจอยู่บ้าง แต่เห็นท่าทางตื่นเต้นของเขาก็ไม่อยากขัด เขาไขกุญแจตู้หยิบกล่องสี่ห้าใบออกมาวางเรียงบนโต๊ะ
"ข้าเตรียมเอาไว้ให้เจ้า ดูเถิดว่าชอบหรือไม่ หากไม่ถูก
